17.Bölüm

86 9 4
                                    

Selam millet!! Lummer geri döndü! :D Umarım hikayeyi ve beni özlemişsinizdir, çünkü ben sizi çok özledim! Ayrıca sınavım olmasına rağmen size yb yazdım. (O kadar değerlisiniz) :)


*


Elimdeki poşetleri mutfaktaki masanın üzerine koyarken camdan parti için hazırlık yapan insanları inceledim. Herkes etrafı düzenliyordu. Bense markete gidip parti için atıştırmalık bir şeyler almıştım.


"Neredesin sen? Neredeyse bir saattir seni bekliyorum." arkamdan gelen sesle irkildim ve refleks olarak sesin sahibine döndüm. Beatrix masadaki poşetleri karıştırırken bana sorgulayıcı bir şekilde bakıyordu.


"Sana markete gittiğimi söylemiştim. Tabii sen depresyonda olduğun için beni duymamış da olabilirsin." üst dolaptan birkaç tane büyük kap çıkardım ve kapları masaya koyup cipsler için ayırdığım poşetten paketleri çıkarttım.


''Kapa çeneni. Ben depresyonda falan değilim. Sadece Michael'ı özledim.'' yüzünü incelediğimde üzgün olduğunu gördüm.


''Biliyorsun, birazdan burada olacaklar. O zaman ona kavuşacaksın.'' omuz silktim ve paketlerdeki cipsleri kaplara boşaltma işine devam ettim. Beatrix'de bana yardım etmeye başladı.


''Birkaç aydan sonra.'' ses tonundaki değişimi hissettiğimde yaptığım işi bırakıp kollarımı onun etrafına sardım.


''Üzgünüm.'' elleriyle yüzünü kapatırken ağladığını biliyordum. Arkadaşım için bir şeyler yapmak istiyordum ama elimden hiçbir şey gelmiyordu. Bu daha da kötü hissetmeme yol açıyordu.


''Hey, kızlar. Biz müziği hal-'' mutfak kapısından bizi inceleyen Colin'e baktım.


''Bir şey mi oldu?''


Beatrix kollarımın arasından sıyrılıp mutfaktan çıkmak için kapıya ilerledi.

''Tanrım, ağlıyorsun. İlk defa.''


''Kes sesini.'' diye tısladı Beatrix Colin'e ölümcül bakışlar yollarken. Hızlıca mutfaktan çıktığında tuttuğum nefesimi dışarı verdim.


''Onun ciddi problemleri var.'' dedi Colin tezgaha yaslanırken.


''Hayır. O sadece aşık.'' hafifçe gülümsedim ve kapları Colin'in eline

tutuşturdum. ''Dinlenmek yok. Marş marş.'' dediğimde homurdanıp yavaş adımlarla mutfaktan çıktı. Onun bu haline karşılık kafamı iki yana salladım.

Partinin amacı grubun turneden dönüşünü kutlamaktı. Bu parti fikri tabii ki de benden çıkmıştı. Ayrıca mezuniyete az bir zaman kalmıştı ve bu birlikte geçireceğimiz zamanın az olduğuna bir işaretti. Bu nedenle Beatrix ve Colin okulun yarısını davet ettiler. Aslında ben sadece Luke ile yalnız kalmak istiyordum ama daha sonra aklıma bu sebebler geldi ve bende iyi bir fikir olacağını düşündüm.


''Summer yardımına ihtiyacım var!'' Beatrix'in sesi kulaklarıma dolduğunda koşar adımlarla üst kata çıktım. Bu aralar ona dikkat etmeye çalışıyordum çünkü kendine zarar vermesinden korkuyordum.

Summer RainHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin