Bir Tutam Eski (Tamamlandı)

🌛1🌜

Silkelediğim çarşafla birlikte içeri girdim. Annemler demir parmaklık taktırdığı için adam akıllı sofra bile silkeleyemiyordum. Elimdeki temiz çarşafı koltuğun üstüne atıp mutfaktaki anneme seslendim.

"Annem çarşafıda silkeledim. Kursa gidiyorum ben Aynur bekler. " karşı taraftan ses gelmeyince kol çantamı alıp evden çıktım. Hafif esen rüzgar dalgalı saçlarımı savururken elimle saç tutamlarını yüzümden çekiyordum. Bizim evin hemen karşısındaki binadan çıkan Aynuru görünce çocuksu bir heyecanla el salladım.

"Kusura bakma annem toz aldırdı çıkamadım bir türlü. " anlayışla tebessüm ettim. Sonuçta benimde ondan farkım yoktu. Normalde bizim gibi on sekiz yaşına gelen kızları çoktan evlendiriyorlardı ancak Aynurda bende buna itiraz etmiştik. Yani evlenmek yerine okumayı tercih ettik ve liseyi bitirdik. Ancak ne o abisini ne de ben babamı üniversite için ikna edemedik. Aslında babamı zorlasam ikna ederdimde korkuyorum. Ya ters teperde beni zorla evlendirir diye. Zaten isteyenim çok. Birde mahallede benimle ve Aynur'la ilgili dedikodu aldı başını gidiyor. Biz evlenmedikçe derdini millet çekiyor sanki. "Gülümser abime bir görüneyim. Kursa gitmeden bana görün dedi. Hem belki para verirde muhallebi yeriz. " onun heyecanına bende ortak olup gülümsedim. Aynur bir altmış iki boyunda, kahverengi saçlı, iri açık kahve gözleri olan güzel bir kızdı. Hele bir gülümsemesi var önünde erkekleri diz çöktüren. Bir çok kız onu sırf gülümsemesi için bile kıskanır. Üstünde kahverengi kazak ve diz kapağı ile ayak bileği arasında bir boya sahip olan kahverengi eteği vardı. Benimse onun aksine toz pembe uzun eteğim ve mor kazağım vardı. Birbirimizin zıttı gibiyiz. Açık kahve ile sarı arasındaki saç rengime ek olarak mavi gözlerim var. Beyaz tenim, küçük burnum ve dolgun dudaklarım ile bir çok erkeğin dönüp tekrardan baktığı bir kızım. Bunu övünmek için değil gerçekten öyle olduğum için anlatıyorum.

Kahvenin önüne gelince adımlarımız yavaşladı. Aynur o kadar erkeğin içine giremiyeceği için kafamızı önümüze eğip Mehmet abinin bizi fark edip yanımıza gelmesini bekledik.

"Abin bizi şurda bekletmese olmuyor sanki. Babam kahve önünde beklediğimi görse fırça atar kesin. " söylenmemi gelen ayak sesleri böldü. Kundura sesinden kimin geldiğini bildiğim için dahada gerildim. Bizim mahallenin bıçkın delikanlısı Mehmet abi. Yirmi yedi yaşına gelmiş ve bir çok kadının damadım diye bahsettiği adam. Uzun boyu, geniş omuzları, sert bakan gözleri, bıyığı, en önemliside asla gülmeyen dolgun dudakları. Pekala sadece bir kez kazayra dudaklarına baktım. Ordan biliyorum dudaklarının dolgun olduğunu. Kardeşi gibi kahve gözleri ve her zaman çatık olan kaşları vardı.

"Nereye Aynur?" Gür sesiyle kafamı kaldırıp Mehmet abiye baktım. Onun gözleri bende değil kardeşindeydi. Bende bunu fırsat bilip üstündekilere baktım. Kahverengi kumaş pantolonu ve yine kahverengi gömleği ile kardeşiyle çok uyumlu olmuştu. Zaten hep koyu renkler tercih eder ve hayatta çok renkli kıyafetler giymez.

"Abi kursa gidiyoruz. Sen dedin ya kursa gitmeden bana görün. " normalde onunla konuşmaya bile korkan ben Aynuru her defasında şaşkınlık ile izliyordum. Böylesine sert bir adamla nasıl olurda rahatça konuşabilir diye. Elini cebine atıp bir miktar para çıkardı. Kol kola olduğumuz için beni dürten Aynuru hemen fark etmiştim. Aynur parayı cebine atarken yine konuştu. "Sağol abi. Bizde muhallebi yiyecektik zaten. " gözlerimi belerterek baktım Aynura. Beni abisine rezil ediyordu.

"İyi Gülümün muhallebisinide sen al. " itiraz etmeme bile izin vermeden tekrardan konuştu. "Dikkatli gidin. Bir şey olursa haberim oluyor bunu unutma. " erkeksi kokusunuda kendiyle birlikte aldı ve kahveye doğru yürümeye başladı. Hırçın bakışlarımı Aynura çevirdim.

"Abinin yanında beni rezil etmeyi kes. "Beni umursamadan cebindeki parayı çıkarıp saymaya başladı. Bu arada çoktan yürümeye başlamıştık.

"Kızım sende az değilsin ha. Başkası sana Gülüm dese parçalarsın abim diyince ses etmiyorsun. " beni sinir eden gülümsemesini silmek için kolunu çimdikledim. İrkilip benden uzaklaştı.