When The Heart Breaks [COMPLETED]

KABANATA 9

I sadly stared at the mirror. Marahan kong sinuklay ang aking buhok gamit ang brush bago bumuntong hininga. I don't want to be with Nathan today but then hindi naman niya kasalanan iyon, hindi rin naman niya gusto, but we have to. Isang katok ang nagpagising sa akin sa umagang panaginip kaya naman mabilis akong tumayo at kinuha ang bag sa may kama.

Damn this dress! Isa pa.. Sino ang pupunta sa isang meeting ng parang rarampa sa isang date? I hate things like these.

"Ma'am Liberty nariyan na ho sa baba si Sir Aguirre."

"O-opo!" sigaw ko at pilit na isinukbut ang sapatos.

Nang makababa ako ay nanduon na nga siya. He was talking casually to my father marahil ay tungkol sa business na naman. Daddy was all smiles when he glanced at me bagay na hindi niya lagi ginagawa.

"Oh there she is!" he motioned to Nathan next, "Nathan waited for fifteen minutes nakakahiya." he said.

Hilaw akong ngumisi nang makalapit sa kanila. "I'm sorry." humingi ako ng paumanhin kaagad.

"It's fine Tito. Liberty, shall we go?" he offered his arms.

Daddy bid his good bye's formally at tsaka ko lamang napagtanto kung bakit ganito ang kasuotan na suot ko dahil mamayang gabi ay didiretso raw kami sa isang party at duon na kikitain sila mommy.

"Seat belts." aniya sa isang matigas na ingles.

"Oh.." mahinahon ko namang sinuot ang seat belt ko.

The drive was okay. Tahimik lamang si Nathan at tama lamang ang lakas ng radyo para sa iilang kanta. Kali was busy dahil may inaasikaso raw silang family event kaya naman hindi ko muna siya ginugulo, dahil alam naman niyang may importante rin akong pupuntahan.

I breathed nang matanaw ang napakalawak na port na pagmamay-ari namin sa Batangas. I almost fell asleep sa haba ng biyahe. Duon ay sinalubong kami ni Nathan and I must be thankful to him dahil kung ano ang plano ay 'yun lang talaga. We spent a good two hours reviewing how the whole shipping line works at nang matapos ay nagpaiwan siya habang ako naman ay nilibot ang barko.

The wind blew ny hair and the familiar sounds of wave crashing brought shivers down my spine. Nakakarelax but I can't lie to myself, I had a particular person in mind na gusto kong makasama ngayon rito.

"Hey." isang baritonong boses ang narinig ko kasabay ng pagpatong ng coat sa aking likuran.

"U-uy.." awkward kong tawag sa kaniya.

I had a crush on Nathan before but then because it was aleeady fixed in my mind na siya nga ang para sa'kin and how can I think otherwise if everything's already planned.

"We'll leave within fifteen. Are you ready?" he asked.

"Sort of.." ayoko naman kasi talagang pumunta ng party. Ngunit hindi ko na isinatinig iyon. "I guess.." wala sa sarili kong bulong.

He chuckled a bit lightly bago sumandal rin sa railings katabi ko. Nagulat naman ako kaagad, Nathan never laughs! What.the.heck.

"You're really whipped with that boy Castellano huh?" he asked.

Nanlaki naman ang mata ko at kaagad na sinilip ang kapaligiran dahil baka may nakarinig. I glanced at him, his hair was being motioned up and down by the wind too.

"Baka may makarinig sa'yo.." I said.

"Wala. I told them I need some alone time with you at akala nila ay maglalambingan tayo."

"Nathan.." tawag ko sa kaniya.

His tall frame shifted to look at me kaya ganoon na rin ang ginawa ko. Sabay kami ngayo'ng nakaharap sa dagat.