Back Series 1: Back To You (BxB)

Kabanata 8

Clayn

Pareho kaming tahimik habang ginagawa ang parte namin sa proyekto. Seryoso siyang nakatingin sa kanyang laptop habang ako ay pasulyap-sulyap sa kanya. I just can't help it.

The awkwardness vanished already. Tinuon ko nalang ang aking atensyon sa paggawa ng papers.

"Uhm, hey Clayn!" napa-angat ako ng tingin kay Jaden nang tawagin niya ako.

"Hmm?" sabay taas ng kilay ko sa kanya. Hearing my name from him felt right. I mean hindi ko ma-explain. I tried so hard to act casually, not being sus.

"What do you want to eat, mag-oorder ako." aniya. Hindi ko namalayan na pasado ala-sais na pala. I was too invested with our project.

Nag-isip muna ako. Wala akong maisip. Kahit ano okay lang naman sa akin kaya sinabi ko sa kanya na siya na bahala. Habang hinihintay namin ang pagkain ay tahimik naming ipinagpatuloy ang proyekto.

Makaraan ang ilang minuto ay naramdaman kong tumunog ang tiyan ko. I am hungry already. Hindi naman gaanong matagal ay dumating na ang in-order niyang pagkain.

"Let's eat first. It's already six-thirty. After this I'll drive you home. We'll continue this some other time." Aniya.

Tumango lang ako bilang pagsang-ayon. We headed to his dinning area. Pinanuod ko siyang kumuha ng plato at mga kutsara habang naka-upo ako. Seeing him preparing just giving me a vibe na mag-asawa kami.

Shit! Uminit ang pisngi ko sa naisip.

I am watching his broad back. It look so masculine. Malaman ang kanyang biceps at triceps na merong mga ugat na nagpuputukan. Damn! Girls and gays will definitely scream some naughty lines.

Ano bang iniisip mo Clayn? The fuck!

I shook my head.

Nang lumingon na siya dala ang pinggan at kutsara ay agad akong napabaling sa ibang direksyon dahil baka mahuli niya akong nakatitig sa kanya. He placed the plate in front of me and the utensils.

Umupo siya sa harapan ko. Nagsimula kaming kumain ng tahimik. It's not awkward silence, though. Ang tanging maririnig lang namin ay ang paglapat ng kutsara sa pinggan.

Napasulyap ako sa kanya na nasa pagkain lang ang kanyang atensyon. I stop eating for a moment and enjoyed watching him. Ba't palagi ko siyang pinagmasdan?

"Quit staring."aniya at inangat ang kanyang titig sa akin.

Nanlaki naman ang mata ko sa gulat at ngumiti ng hilaw.

"Sorry."

Pagkatapos naming kumain ay inihatid niya ako sa bahay. Sinabi niya sa akin na sa Sunday na daw namin ipagpatuloy 'yon. I just agreed with him.

Nang pumasok na ako sa amin ay nabigla ako nang makita si Cade na nandoon sa sala namin, naka-upo sa sofa. It seemed like I drew his attention when I opened the door.

The house seems like my parents weren't here. Si Cade lang nakita ko pagpasok na nasa sala.

His serious gaze was directly at me. It cause me to shiver and tremble by its intensity. Nakita ko ang putok sa gilid ng labi niya. Hindi ko siya matingnan sa 'di malamang dahilan. Why am I acting like this when I saw him?

Medyo lumundag ang puso ko sa kaba. Pilit kung hindi salubongin ang kanyang mga nakakamatay na titig at naglakad na patungong hagdanan. I can feel his piercing stares at me that made me uncomfortable. Parang na iintimidate ako. Why is that?