Confused [COMPLETED]

Chapter 23

ADIELLE

I hurriedly get out of my car and walk towards the Basement's Elevator, shit late na ako.

I was about to check my phone ng maalala kong wala nga pala sakin yung phone ko.

Arghh stupid Adi! I mentally scolded myself.

Sumakay na ako ng Elevator, at pinindot yung floor kung saan naka locate yung office ko.

Nang bumukas na yong Elevator, ay dali-dali akong lumabas at pumunta sa Nurses station para kuhanin yung mga reports na kailangan ko pang gawin.

"Good morning doc!" Masiglang bati sakin ni Nurse Anne.

Pormal akong ngumiti dito at bumati din.

"Ahh doc, may–" I cut her off

"Sorry, pwede mamaya na muna yan? Nag mamadali kasi ako." Sabi ko sa kanya at tinalikuran na sya.

Lakad-takbo yung ginawa ko para makarating ako sa office ko.

I was about to use my key to open the door, ng mapansin kong naka bukas nayon.

"Huh? I was sure na ni lock ko to last time." I mumbled to myself.

Binuksan ko yun at natigilan ng may nakita akong di pamilyar na lalaking prenteng naka upo sa couch ng opisina ko.

"Ahm excuse me? Who are you, do you have any appointment?" I ask him, bakit nag papasok sila ng tao dito habang wala pa ako.

I will talk to Ria about this.

"Ang pormal mo naman Babaeng pinagpalit sa malapit." Sabi nya na nakapag taas ng kilay ko.

Say what?!

"Excuse me?" Asik ko sa kanya habang naka kunot ang noo.

Tumayo sya sa pagkaka-upo nya at prenteng nag lakad patungo sakin.

"You may excused." Smug na sagot nya.

Geez, this bastard is getting into my nerves.

"Just who the hell are you? As far as I remember, wala akong natanggap na tawag sa hospital na may pasyente ako ngayon." Sabi ko sa kanya habang sinuyod sya ng tingin.

He doesn't look like a patient to me, parang dadalo to sa isang fashion show.

He's wearing a black turtle neck shirt, with black trench coat, partnered with black ripped jeans and light brown armani shoes.

Seryoso, di ba sya naiinitan sa suot nya?

"Ang dali mong maka limot, doctor kapa naman." Bored na sabi nya.

"Hoy, wag kang mag salita na parang close tayo. Di kita kilala, if you don't have any appointment. Please leave, hindi tambayan yung office ko." Sabi ko at nilampasan na sya.

Nag tungo ako sa table ko at nilapag yong mga gamit ko, umupo ako sa swivel chair at sisimulan ko na sanang gawin yung mga paperworks ko ng mag salita sya.

"Outstanding Surgeon Award." Malakas na basa nya sa award na natanggap ko recently.

"Nice nice, magaling ka palang doctor. Di halata." Pang aasar na sabi nya, kaya sinamaan ko sya ng tingin.

"Is that an insult? If so, don't make comments about me as if I'm not a good doctor. We are not close for you to say that, and you don't know what I've been through. So please, leave." Seryosong sabi ko.

Naguilty naman sya kaya inalis nya yung pang-aasar na ngiti nya.

"Look I'm sorry, I didn't mean to insult you or something. I'm just here to return your phone that you left in my bar." Sabi nya sabay kuha ng phone sa bulsa nya.