Unheard [Completed]

Chapter 21

One month. It's been one month after Hugo and I officially date. He's really sweet and treat me like his queen. Mukhang di na nga ako sanay mag drive dahil lagi niya akong hatid-sundo. Nahihiya ako kasi minsang nalate ako ng gising tapos may meeting pala sila sa company nila kaya ayun napagalitan daw siya ni tito kasi hindi man lang niya sinabi sa akin o kaya hindi niya ako pinagmadali. Kaya mula noon eh maaga ako gumigising.

"Want to grab dinner later?" tanong niya sa akin habang papunta kaming office ko.

"Sure! But make sure na wala kang gagawin, nakakahiya kay tito ," sagot ko at tumango naman siya.

"I'll text you pag papunta na ako," he lean and give me a peck on my cheeks.

"Okay, drive safely. I love you."

"I love you, too," he answered kaya I smiled at him. 

Bumaba na ako and he rolled down the window and gave me his sweetest smile before he wave his hand. Kumaway din ako at pinanood siyang umalis. This is surreal. Kahit feeling ko ay hindi ko deserve ang pagmamahal ni Hugo, gagawin ko ang lahat para maging deserving. I'll give my pure and sincere love to him.

Nakangiti akong pumasok sa office. Jaira is giving me a meaningful look kaya nginitian ko lang siya. Alam niya kasi yung sa amin ni Hugo dahil madalas siyang kumain ng lunch dito. Halos lahat ay alam ang tungkol doon, even him. 

I've seen him many times here in the office but he never look at me like he used to be. He's true to his word, hindi niya kami ginulo nor nagpumilit na kausapin ako ulit. Parang hangin na ang turing namin sa isa't isa and we're both cool with it. Nagkakausap kami if it is related to work but anything personal, no. 

"Hey," oh speaking.

"Yes? Anything I can do for you?" tanong ko kay Lance at dumiretso siya sa harap ko.

"Here's the list of your wines that Mr. Menezco already taste," sabi niya at inabot sa akin ang listahan. "Unfortunately, none of it got approved by your father."

"What? Wala pa rin?" stressed kong sagot. 

Daddy is totally giving me a headache. Nakailang ulit na kami pero wala siyang nagustuhan sa mga flavors na ginagawa namin. Nag experiment na nga ako nung minsan as in pinaghalo-halo ko yung flavor pero wala pa rin! And alam ko namang di talaga maa-approve yon dahil ang pangit nung nagawa ko.

"What if.." pagsisimula niya kaya napalingon ako sa kanya. He's still here pa rin pala.

"What?" tanong ko.

"What if you go for the common wine but better version of it?" suggestion niya at tinignan ako sa mata ko.

I gulped. Bakit parang iba itsura niya ngayon? Ang pogi. Oh shit, no! No!

"W-what do you mean?" iniwas ko ang tingin ko sa kanya at tumingin na lang sa listahan na hawak ko. Kinunot ko ang noo ko para kunwari ay nag iisip ako.

"Well, we have the bestest wine here in L.A. so what I am saying is we use our old but best flavor and make it better," pagpapaliwanag niya kaya napatango ako. Omg, he's right! "Diba ang purpose mo ay makapagrelease tayo ng aged wine. Gagamitin natin yung lumang flavor pero bago sa panlasa ng karamihan dahil yun ay fully fermented na. Gets?"

"Yes! And I have our perfect wine inmy mind right now," sagot ko kaya napangiti siya.

"Good, I'll help you with that," sabi niya at tumayo na para umalis.

"Thank you, Lance," sabi ko kaya napatigil siya sa paglalakad. Akala ko ay hindi na niya ako papansinin pero lumingon pa siya at nginitian ako.

"You can do it," sabi niya at tuluyan nang lumabas.