Chapter 27

22 4 0
                                    


I stormed outside the room where all my relatives are. They are fighting again for the money while my grandfather just passed away. How dare them to talk about it in front of his wake?


"Lance! Come back!" I heard mom but sorry. I can't take it anymore.


Hindi ko alam kung saan ako dapat pumunta. I'm a merely six years old! I can't drive nor book a cab and dad confiscated my phone few days ago. I've decided na maglakad lakad na lang. May napansin akong playground na malapit dito kaya dun ako pupunta. 


Naupo ako sa isang swing na bakante. I saw kids playing and enjoying their youth. I wish I was one of them. I wanted to enjoy my youth but my relatives keeps on pressuring me so hard. On my very young age, I was taught to be mature to handle those things. Pero yung kaisa-isang nagturo sa akin non at ang isa sa mga kakampi ko ay kinuha agad. I'll miss you, lolo.


"Hi!" 


I looked beside me and I saw a girl, definitely not my age, walking towards me. Iniwas ko ang tingin ko sa kanya at tinignan ulit ang mga bata na naglalaro.


"He's not deaf as he looked at me when I say hi," rinig kong bulong niya. "Is he mute?"


"I'm not."


Napansin kong nagulat siya nang sumagot ako but she eventually smile at me and sat on the swing beside me.


"Hi! I'm just wondering if you're a transferee here," sabi niya kaya kinunutan ko siya ng noo. "Well, you're the only one here who's not wearing our school uniform."


Napatingin ako sa suot niya at tumingin din sa mga taong kasama namin doon. Ngayon ko lang napansin na iisa ang kulay ng mga suot nila. I look around me and saw a large school across the street. Now it makes sense.


"Nope, I'm just passing by," sagot ko at tumango naman siya.


Hindi na siya muling nagsalita, ganoon rin naman ako dahil hindi talaga ako palasalita especially she's a stranger. Nanatili lang akong nakatingin sa kawalan habang siya naman ay nakita kong ineenjoy yung swing.


"Raelene! Your mom is here, tara na!" 


"Sige po!" nagulat ako nang magsalita siya ulit. Wait, she's a Filipino?


Napansin niya yatang nakatingin ako kaya ngumiti siya sa akin, "It was nice talking to you but I need to go. Bye!"


Hindi na ako nakasagot dahil tumakbo na siya palayo. Nagkibit balikat na lang ako at bumalik sa pagtanaw sa mga naglalaro. I am filled with my thoughts at nagulat na lang ako nang may pumatak sa mukha ko kaya natauhan ako. Gabi na pala! Baka nag-aalala na ng sobra sina mommy kaya napatakbo ako pabalik sa lugar kung saan naka burol si lolo.


Mom was worried but she didn't say anything, as well as my dad. They understand why I did that but seeing my mom being hurt for what I've done, I felt guilty. Hindi ko na ulit ginawa iyon at nanatili ako sa tabi ni mommy hanggang sa mailibing si lolo. My relatives still insist to have a part on lolo's company kaya pinapunta kaagad nila ang family lawyer at nag usap tungkol doon. I looked at them with disgust and told mommy that I don't want to see that kaya hinayaan niya ako but I'll be with our driver.

Unheard [Completed]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon