BREATHE

CHAPTER TWENTY-ONE

Chapter 21

       ISINAMA  ako ni Navi magsimba at nagpapasalamat rin ako sa panginoon dahil naka-aalala na rin ako sa lahat pero hindi ko magawang sabihin kay Navi, maagang natapos ang misa kaya pumunta kami sa shakey's.

"Tao po, Pabili po" I said it loud not in my own promise but I also came back to myself when I felt everyone's laughing and especially Navi who was laughing too hard, I'm so ashamed while hiding behind him and cover my face.

Alam niya atang nahihiya pa rin akong umorder kaya siya nalang ang umorder pero nagtataka ako sa kanya dahil tinake out niya ang apat na box na inorder niya akala ko kasi ay dito lang kami kakain gutom pa naman ako at saka sumakay kami sa motor niya.

"Okay ka lang ba? Mukhang wala ka sa sarili ngayon ah ano bang iniisip mo" nag-aalalang tanong niya habang nagmamaneho iniisip ko Tony stark kong paano ko sasabihin sayo ang dapat na sabihin.

"Okay lang ako, iniisip ko lang kung saan tayo pupunta" pagsisinungaling ko hindi pa kasi ako handang sabihin sa kanya ang totoo at kung paano ko sasabihin sa kanya na aalis ako, nakita ko lang siya ngumiti at hindi ako sinagot hanggang sa nadatnan  ko nalang na nasa sementeryo na pala kami.

"Ton—what are we doing here?" Muntikan na yun ah? Sa ngayon ayoko pa munang malaman niyang nakaalala na ako gusto ko pa kasi munang malaman kung bakit nagawa niyang pagtaksilan ako noon.

"Dadalawin natin ang patay na patay kung puso"

"Mais" I said and laugh.

Nasa harap namin ang isang puntod na nakapangalang 'Gracelyn Kazeneir' asawa niya siguro to? Unang asawa pero college pa ata sila? Tapos  may asawa na? ang bata pa nila ikinasal na agad? Pero meron rin namang ganun arrange marriage ata ang tawag dun hala baka multuhin ako ng unang asawa niya wag naman sana.

"Hola mamá, lamento haberte visitado de nuevo por mucho que sucedió mamá y tampoco traje zythrein aquí hoy porque ahora tienen una clase, promete mamá que la llevaré aquí cuando no tengan clases nunca más. No te preocupes mamá, no nos dejaron, se comieron a charlie como te prometieron, sabes mamá, te extrañamos, te extrañamos mucho" mahabang aniya na hindi ko naman maintindihan at inilagay niya ang bulaklak sa puntod nang kanyang ina.

"Your first wife?"

"Ma, unang asawa daw kita Hahaha" kinausap niya ang puntod ng mama niya na tila ba sasagutin siya nun.

Nakakahiya! Mama niya pala.

"Sorry po tita akaala ko kasi..."

"Ma, ganyan lang po talagang  mag-isip ang asawa ko--napaka advance"

Asawa daw niya ko? Hekhek! Serep se ears...

"Ma, si Trichia Jyne Lee... baboy, mama ko" pagpapakilala niya sa akin nang mama niya sa apat na taon ngayon ko lang nakilala ang mama niya ang buong akala ko kasi ay magkatulad kami ng mama nang-iiwan pero patay na pala at nung tanungin ko naman kong nasaan ang papa niya sasagutin niyang hindi niya ito kilala.

He put a not -so -long blanket on the grass we were standing on and opened the pizza, I couldn't help but take one and eat it. He laughed as he watched me and took another. While we were eating pizza, he introduced his mother to me very well until we got to the point where he confessed to what really happened the night before I had amnesia.

"Gieog sangsiljeung-e geollin iyuneun nae jalmos-iya" (it's my fault why you have amnesia)

"Wae?"