BREATHE

CHAPTER THIRTY

Chapter 30

"Ha!?" Hindi makapaniwalang tanong nila kay Navi matapos niya akong ayawan, yumuko ako at unti-unting bumabagsak ang mga luha ko ginagantihan niya ba ako?

Inalalayan akong makatayo ni Navi at pinunasan niya ang aking mga luha.

"Stop crying baboy, let's talk over there"  hindi paman ako makatango ay inakbayan na niya ako aangal pa sana yung mga kaibigan namin kaso lumingon siya sa mga kaibigan namin at sinabing "We need privacy" dinala niya ako sa lugar kung saan siya nakaturo kanina.

Lumuluha pa rin ako habang nakaupo kami malapit sa huling semento ng rooftop at hindi masyado umabot dito ang liwanag ng ilaw

"Titigil ka kakaiyak o hahalikan kita?"  Halik  na niya yung pinag uusapan dito hihindi pa ba ako? Guess what kung anong ginawa ko nilakasan ko ang pag iyak ko!

Hinawakan niya ang aking mukha at ipinalingon sa kanya saka inilapat niya ang kanyang labi sa aking labi.

He kissed me so softly that I opened my mouth so that he could insert his tongue well before our kiss deepened was cut off by whoever spoke behind us.

"You f*cking rejected my sister and then now you kissed her? I really want to punch your f*cking face but I remember you're ill... faster your recovery and ready your face f*cking assh*le" tinalikuran kami ni kuya at bago pa man siya makahakbang ng dalawa ay lumingon ulit siya sa amin "Don't kiss my sister again you just kissed her and that's enough!" My kuya NJ shouted again at Navi and he walks away.

"Kahit galit yang kuya mo dahil hinalikan kita nag alala pa rin pala sa akin yun" natatawang aniya.

"Kuya NJ's right naman, you rejected me but why did you kiss me?"

"I'm not planning on rejecting you but I don't want you to be tied in me and you will be alone forever"  nakakaintindi naman ako ng english sa totoo lang  pero naguguluhan ako sa sinabi niya magkaiba ang naiintindihan at naguguluhan okay!?

"What are you talking about?"

"Nothing"

Okay...

"I have a gift for you" saad niya na ikinalukso ng puso ko may kinuha siya sa kanyang likod at isang hindi gaanong malaki na kahon ang bumungad sa harapan ko tinanggap ko ito na may ngiti pa rin sa labi at aakmang bubuksan ko ito pero pinigilan niya ako.

"Stop, just open that on sunday—on your birthday" nakangiting aniya kaya tanging tango lang ang isinagot ko sa kanya.

"Beach tayo" he said as I placed the box on my side.

"when?" may ngiti sa labing tinatanong ko siya sasagot na sana siya kaso biglang tumunog ang telepono ko kaya kinuha ko ito sa bulsa ko at sinagot ang tumawag nang hindi man lang tinitingnan kong sino ito.

"Trichia Jyne Lee malhagi, Yeoboseyo?" (Trichia Jyne Lee speaking, hello?)

"Seouldaehaggyobyeong-won jeobsu Hoibnida. Dr. Lee ulineun dangsin-i pil-yohabnida, ulineun jigeum imsinhan hwanjaga neomu manhseubnidam" (This is Ho, the receptionist at Seoul National University Hospital. Dr. Lee We Need You, We Have Too Many Pregnant Patients Now)

"Naneun naeil achim-e geogieiss-eulgeoya" (I'll be there tommorow morning)

"Arasso" I put my phone back to my pocket and face him again with a smile on my face.