BREATHE

CHAPTER SEVENTEEN

Chapter 17

NAKATITIG lang ako sa lalaking nagbukas ng pintuan pati siya natulala nung nakita ako, I think he didn't expect to see me right in front of their house kasi simula pa nung sumama si mommy sa kanya ay ang alam niya lang malaki ang galit ko sa kanilang dalawa kaya panigurado nag-iisip na to na mang-aaway na nanaman ako pero grabe ha? ang maldita ko naman kung ganon diba?

"Hey baboy? are you sure you're ready? coz' if not we can go back now" bulong ni Navi sa akin kaya nabalik ako sa sarili ko at binulungan siya pabalik "No I'm fine, I'm ready uhhhmm... I'm just... nevermind" at hinarap ulit ang taong dahilan kung bakit nasira ang pamilya ko.

"Uhmmm... Hi T-tito Nhel" nabigla ako dahil ngumiti siya na para bang ang saya niyang nakita niya ako "Where's mommy po tito?"

"Come in, Nasa kwarto ang mommy mo" at ngumiti pabalik mukhang mabait nga siya na medyo g*go.

"Thank you po"

Buti nalang sinamahan ako ni Navi pumasok sa loob pero nagpa-iwan siya sa sala kaya ako lang ang mag-isang pumunta sa kwarto nila at habang naglalakad ako papunta sa kwarto kung nasaan si mommy ay nadaanan ko pa ang kanilang mga larawan na para bang masaya at buong pamilya sila, I wonder paano na kayanan ni Mommy ang maging masaya habang kasama niya ang pangalawa niyang pamilya at kami doon ay wasak at durog na pamilya nung iniwan niya but erase erase I'm here to already forgive mommy so Trichia Jyne Lee kung ano man yang nasa isip mo itigil mo na yan!

"Mommy?" I knocked but no one answered so I decided to came inside at nakita ko si mommy na bumangon gulat na tinitingnan ako hindi rin siguro niya expect.

"O-oh what are you doing here? do you forgive me na? are you still mad at me?" Sunod-sunod na tanong niya.

"I-i realized that it's better to forgive than getting mad at you for the rest of my life kasi wala akong magagawa ey nagsimba ako nung isang araw and I beg to God na tanggalin na ang galit sa puso ko then he replied that how can he removed the madness in my heart if I don't do something? so I helped myself to erased the madness came from the pain you gave me so yeah I already forgive you... m-mommy" hindi makatingin na sabi ko kay mommy nahihiya ako sa pinagagawa ko sa kanya noon nahihiya ako sa mga pinagsasabi ko sa kanya noon gulat akong napatitig kay mommy nung bigla niya akong niyakap.

"Thank you TJ salamat salamat talaga akala ko hindi mo na ako mapapatawad hanggang sa mawala ako sa mundo kaya thank you so much TJ" ang buong akala ko ay matapos kong sabihin sa kanya na napapatawad ko na siya ay susumbatan niya ako sa ginawa ko sa kanya noon sa pag walang modo at walang respeto sa kanya noon kaya labis ang pasasalamat ko kay God 'Thanks God'

"And Mommy I'm sorry of what I've done to you I'm sorry I disrespect you I'm sorry for all---" my mommy wiped my tears and she cut me.

"Stop saying sorry TJ I understand you and it's not your fault it's me, it's my fault I ruined our family kaya nga hinding hindi mo ako napatawad agad ang buong akala ko nga ay wala na talagang pag-asa na mapapatawad mo ako"

"Mommy don't say that, do you know what mommy? someone tell me that why I didn't forgive you? when you always keep saying sorry to me and I just ignores you when god sacrifice his life just for our sins so who am I to not forgive the sinner? to not forgive you right mommy?" I happily said wala naman akong karapatan para hindi patawarin ang mga taong nakakasala o may kasalanan sa akin hindi naman kasi ako magiging ganito ka makadiyos kung walang taong nagtulak sa akin ang taong hindi ko inaasahang alagad pala ng diyos ang taong napakareligious kaya pala ang bait niya at kapag sisimba nga kami hindi ako ang laging nagyaya tapos sasabihin niya na simba daw kami kaya ayun nahawa ako sa pagiging makadiyos niya kaya salamat dahil kung hindi mo ako hinawaan ng pagiging religious mo ay lunod na lunod na ako sa sakit na nasa puso ko.