SON MELEZ

BÖLÜM-10

Yılbaşına özel bölüm... Hepinize Mutlu Yıllar Dilerim. Sağlıklı, mutlu ve huzurlu bir yıl olsun inşallah. Hepinizi öpüyorum. İyi okumalar... :) 

Medyadaki karakterimiz Ahmet.

Medya Şarkısı: Onur Can Özcan - İntihaşk

Tuğba'dan

Bizimkiler evden çıktığında hemen bilgisayar başına geçtik. Burak'ın ikide bir bana fark ettirmemeye çalışarak izlemesine hafifçe güldüm. Onu ilk gördüğümde aşık olmuştum. Kimseye söyleyemedim.

Gülüşüne, bakışına, gözlerine en çokta ruhuna aşık olmuştum. Onu seviyordum. Ama onun beni sevdiğini bilmiyorum ve bu benim canımı çok yakıyor. İleride onu başka biriyle görme ihtimali, ona sarılışı, onu öpüşü en çokta onu sevmesi canımı yakardı.

İtiraf etmeye çalışıyordum ama bir yandan da ya beni reddederse ve bir daha benimle konuşmazsa. Bu ihtimal hep beynimin içini kemiriyordu.

Burak'ın yine bani gizlice izlemesini fark etmemle başımı ona doğru çevirip gözlerinin içine baktım. Gözleri çok güzeldi. Aynı onun gibi. Burak'ın bir anda "Tuğba sana bir şey söylemem gerekli. Artık içimde tutamıyorum." demesiyle başımı devam etmesi için aşağı yukarı salladım.

"Ben-" diye başlamıştı ki kapının çalınmasıyla durdu. Sessizce küfür mırıldanıp kapıya bakmaya gitti. Geldiğinde arkasından biri girdi. Ahmet abi. Ayağa kalkıp korkuyla "O-omu geldi. Burada mı?" dediğinde kulaklıktan Melissa'nın sesi gelmişti. "Hallettim. Giriyoruz." Ahmet abiye baktığımda bana doğru konuştu.

"Hayır burada değil. Ben geldim sadece. O kız ile Can öldürmeye gitmedi mi zaten onları?" dediğinde Burak: "Sen nerden biliyorsun ve kimsin sen?" dediğinde "Biliyorum işte boş verin. Ben Ahmet. Size yardım eden. Böyle ayakta mı dikileceğiz?" dedi.

Bende: "Oturalım." dedim ve koltuklara oturduk. Daha sonra Ahmet abiye dönüp konuştum. "Sen neden geldin buraya Ahmet abi." dediğimde "Mafya olacağınızı duydum. Yardım etmek için geldim. Artık sizinle birlikteyim. Tabi sizde isterseniz." dediğinde başımı 'Anladım.' anlamında salladım.

Burak konuşmaya başladı. "Neden bize yardım ediyorsun?" dediğinde önce bana baktı. Sanki hasret vardı gözlerinde. Anlamlandıramadığım bir şekilde bana bakıyordu. Daha sonra konuşmaya başladı. "Anlatacağım. Önce herkes gelsin." dediğinde başımızı salladık.

Uzun süredir sessizdik. Kulaklıktan yine ses gelmeye başladı. "İşi hallettik. Eve dönüyoruz." dedi Batuhan. Yarım saate burada olurlardı. Bende kalkıp "Kahve içer misiniz? Pardon." dedim Burak'a doğru ve tekrar Ahmet abiye doğru konuştum.

"Kahve içer misin Ahmet abi?" dediğimde "Olur. Orta şekerli olsun da bu delikanlı içmeyecek mi?" dediğinde "Yok içmez o Ahmet abi." deyip gülmemek için zor tuttum kendimi. Burak'ta bana hafif kaşlarını çatmış bir şekilde bakıyordu. Çok tatlı görünüyordu. Bir anda Burak sırıtmaya başladığında aklımı okuduğunu anladım. Ah kahretsin.

Ahmet abi konuştuğunda ona döndüm. "Olmaz öyle şey. Sen ona da yap beraber içelim." dediğinde başımı sallayıp mutfağa gittim. Duymamaları için sessizce gülüyordum. Yüz şeklini çok merak ediyordum.