SON MELEZ

BÖLÜM-17

Bölüme hoş geldiniz ballarım. Başlamadan önce hepinize iyi okumalar dilerim. Medyada Sefa var. Şimdi bölüme geçebilirsiniz... :)

Medya Şarkısı: Sancak - Bırak

Batuhan'dan

Amcamı arıyordum ama telefonu açmıyordu. Yanında gönderdiğimiz korumaları tek tek aramaya başladım. Hepsinin telefonu kapalıydı.

Son olarak Mehmet'i arayacak iken telefonumun melodi sesi kulaklarımıza geldi. Hemen arayan kişiye baktım. Amcamın koruması arıyordu. Hemen açtım ve hoparlöre verdim. 

- B-Batuhan Bey. Ah! Ahmet Beyi k-kaçırdılar. Korumaların hepsi öldü. Ç-çok kalabalıklardı efendim. Kendimi zor kurtardım oradan. Beni de yaraladılar. Şimdi taksi bulmaya çalışıyorum hastaneye g-gitmek için efendim.

- Ne zaman oldu bu olay?

- Yaklaşık 1-1 buçuk saat oldu efendim. 

-Tamam Mehmet. Hastaneye hemen git. İyileştiğinde buraya dönersin.

Deyip telefonu kapattım ve hemen amcamı aradım. Telefon dördüncü çalışta açıldığında hemen hoparlöre verdim.

-Aradığınız kişi işkence görmekten şu anda telefona bakamıyor. Lütfen daha sonra tekrar deneyiniz.

 Dediğinde arkadan bağırma ve acı çekme sesleri geliyordu. Kahkaha sesi kulaklarımıza geldiğinde bağırarak konuştum.

-Ulan it! Eğer amcama bir şey yaparsan var ya seni doğduğuna pişman ederim! Ne istiyorsun lan?

-Hm. Bir düşüneyim... Buldum. Ölmenizi!

-Onu anca rüyanda görürsün.

-O zaman rüyada görüşmek üzere Batucuk.

Deyip telefonu yüzümüze kapatınca başımı Tuğbalara çevirdim. Sırıtarak bana baktıklarında işi hallettiklerini anladım. Tuğba ile Burak bilgisayar üzerinden yerlerini tespit etmişlerdi.

"İşler rayından çıktı artık. Sabah bulundukları yeri kuşatıp onları öldüreceğiz ve Ahmet abiyi buraya getireceğiz. Eğer şimdi gidersek bizim açımızdan iyi şeyler olmaz. Onlar şimdi her ihtimale karşı hazırlıklılardır." diyen Melissa'ya bakıp hep birlikte başımızı aşağı yukarı sallamıştık.

Herkes odasına gidince bende odama girdim ve üzerimi değiştirdim. İnşallah amcama bir şey yapmazdı pislik adam.

Melissa'dan

Odama gittiğimde hemen üstümü değiştirdim ve yatağıma uzandım. Bir zaman sonra kapım tıklatılıp açıldığında Batuhan'ın geldiğini gördüm. Yatakta yana kayıp uzanması için ona yer açtım.

Yanıma gelip uzandı ve beni kolunun altına aldı. Sessizlik içinde kaybolmuşken Batuhan sıkıntılı bir nefes aldı ve yavaşça geri verdi. "Sence yarın her şey yolunda olacak mı?" dedi bir insanın bile zor duyacağı bir fısıltıyla.