SON MELEZ

BÖLÜM-25

İyi okumalar ballarım... :)

Medya Şarkısı: Tuna Türk - Eski

"Müdür... Avcılar için çalışıyor."

Meriç'in söylediği sözlerle o an sanki zaman durmuş gibi hissettim. Zaman o kadar yavaş ilerliyormuş gibi geliyordu ki bana, saatin tik tak sesi bile çok yavaş geliyordu.

Birden gülmeye başladım. Gülmeye ve daha sonra ise kahkaha atmaya. Bu durum o kadar deliceydi ki ağlasa mıydım yoksa gülse miydim bilememiştim. Arafta kalmıştım.

"Şaka değil mi? Böyle bir şey var mı gerçekten?!" Hâlâ kahkaha atıyordum.

Meriç ise bana büyük bir sıkıntıyla başını olumlu anlamda sallamaya başladı. Yavaş yavaş kahkahalarım dindi. Kaşlarımı hızla çattım ve ayağa kalktım.

"Nasıl lan?!"

Sinirden deliye dönmüş gibi bir o tarafa bir bu tarafa gidiyordum.

Nasıl lan nasıl! Nasıl fark etmedim? Ben yaratıkların başı değil miydim?

Nasıl da kendi derdimle uğraşıp onları unuttum?

Sinirden bağırdım ve duvara tekme attım.

Nasıl lan nasıl!

Melez gözlerim kendini bana etraf bulanınca göstermişti. Gözlerimi sımsıkı kapattım ve kendimi ışınladım.

Issızlığa,

Sessizliğe,

Sonsuzluğa...

Meriç'ten

"Melissa!" Batuhan'ın, Melissa'nın arkasından bağırıp hızla ayağa kalkmasıyla yanına doğru gittim.

"Sakin ol. O iyi, sadece kendini suçladı." dediğimde bana kaşlarını çatarak baktı.

"Nasıl yani?" dediğinde onu oturttum ve ben de yanına oturdum.

"Melissa yaratıkların başı olduğu için onlarla ilgilenmesi gerekiyordu. Fakat bunca yıl kendini kulübeye kapattığından sadece kendini düşündü ve yaratıkları başıboş bıraktı. Müdür mevzusunu duyunca direkt aklımı okudu ve her şeyi öğendi. Bu yüzden de kendini suçladığı için de sinirlendi ve gitti." dedim ve omzunu sıvazladım.

"Nereye gitti peki?" dediğinde ona cevap verdim.

"Uçuruma." dediğimde yine ayağa kalktı.

"Hayır, hayır kendine bir şey yapmaz değil mi?" dediğinde nefes verdim.

"Abi aptal mısın ya? Melissa ölümsüz ya hani, bir şey yapsa da bir şey olmaz ona. Kendi dedi ya ölümsüzüm diye." Konuşan kişiye baktığımda Emirhan olduğunu gördüm.