Şiirli ADAM

Gece oldu mu beni karanlığımdan tanı ..

Pencereni aç ve gökyüzüne bak..

Ayı gördüğünde yola çık ...

Kalp kırıklarından izimi sür..

Nerden biliyim senin kırıklarını deme

kalp kırıklarım senin evinin önünde başlar ...

Uzundur bu yol , vazgeçme takip et

sokağın sonunda, izler bitecek..

başını gökyüzüne kaldır şafak sökülmeye yakın..

Elini yüreğine koy , Umudun kokusunu hisset ..

ve devam et...

Ve geldiğin yer çıkmaz sokak ....

Burayı kalp kırıklarıma rağmen umutlarımla buldun..

hiç çıkmaza çıktımı sokakların ?

hiç dedin mi bir yol daha olmalı diye ?

denedin mi en imkansızı ?

imkansızın enimi olur deme ,

sen derim anlayamassın..

Yol bitmedi gözlerini kapat...

Ağlayarak yazdığım şiiri yüreğine oku...

Kalbine dokunmak isteyen mısrayı bul ..

ama sakın hepsi deme ...

yıkılırım...

o mısrayı tekrarla içinde , gözlerinden yaş döküleceği anda dur ...

Bekle ...

Derin nefesler al ve gözlerini aç gökyüzüne bak...

Kalbinin avuçlarına bırak gözlerini ...

Süzülsün gökyüzünde ...

Bir kanadı kırılmış uçmaya emek eden kuş göreceksin...

Yüreğinle yüreğine dokun...

ama bu yorulmuş daha fazla dayanamaz deme ...

dayanır ...

Daha önce yürüyerek yollar kat ettiğini bilirim...

ama sakın nerden nereye diye sorma...

söylersem kahrederim...

Yüreğine dokunduğun kuşun yüreğine bırak kendini...

Güç gelecek kanatlarına bir yolculuk başlayacak gökyüzünde ..

sıkıca tutun ,