Şiirli ADAM

Şizofrenik düşler

(Sevdiği kadını bir trafik kazası sonucu kaybedip , şizofren olan bir hastanın halinden esinlenerek yazıldı .)

Ellerim yatağa kelepçeli ,

Alnımdan yastığıma dökülüyor terlerim.

Doktorlar başımın ucunda ,

Sanki etrafa bir sis çöktü görmüyor gözlerim...

Hakkımda deli diyorlar biliyorum , çünkü onların doğrularıyla uymuyor benim doğru dediklerim .

Titriyorum , ellerimi özgürlükten alı koyan kelepçenin soğuğu korkutuyor beni,

Çözün ellerimi !!

Görüyorum seni ,duyuyorum seni biliyormusun senin yüzünden yatırıyorlar beni.

Neymiş sen ölmüşsün , Nasıl olurda görmezler benim gördüğüm seni.

Kendi kendine konuşan bir deli zannediyorlar beni ,

bi bilseler ah bi bilseler bizi, neden duymuyorlar ey Sevginin tanımını öğrendiğim seni.

Uyutmaya çalışıyorlar beni ve ben yine uyumuyorum kaybetmekten korkuyorum yine seni.

Çözün artık şu ellerimide gideyim , bekletmeyeyim sevdiğimi...

Uzun geçen gecelerde ...

Alıştım kelepçelere , alıştıramadım seni o kalın kafalı hemşirelere .

Seni unutturmaya çalıştıkça öldürüyorlar beni ve bunu görmeyecek kadar körler.

İlacımın dozu ömrüm gibi git gide dahada acıtıyor , iyileşemiyorum be güzel , sanki sen dolu her yer .

Hep hayalinin gözlerinin içine bakarken yakalanıyorum , tutmak istiyorum ellerini.

Ellerim tam uzanacakken , hissedecekken tenim seni...

Ellerim boşluğu tutuyor ve her defasında hissediyorum küçük kıyametimi.

Ve hep acınası gözler içinde ,

Yastığım göz yaşından sararmış .

Bir umut için yatırdıkları hastanede Tedavim imkansıza doğru yol almış

Korkuyorum ulan ...

İlacı bana vererek yine seni öldürmek istiyorlarmış.

Yeter diyemiyorum sanki ses tellerimi kader söküp almış .

Ölüyorsun içimde doz doz , korkma mezarındır yüreğim.

Tedaviye bir gün cevap verdiğimde unuttu diye üzülme , o gün toprağı tadacak bedenim...