Şiirli ADAM

Huzur Evinde Huzur Yok

Şuan huzur evindeyim burda huzur yok..
Masum bir okadar keskin bakışlar var.
Pencerelerden demir bahçe kapısına.
Paslı kapının çıkarttığı o saçma ses.
Nerden bilirdiki bir kimsesize umut araladığını.

Burda türlü türlü çiçekler var.
Kokuları toprağın içine gizli,
Birbirinden habersiz, yalnız hepsi.

Kuşlar buranın en yerli misafiri,
Oğlum osman diye sevildiğini bile duydum bir kuşun.
Kim bilir o kuş uzaklardan ne haber getirdi.

Duvarlar renk renk burda.
Gökkuşağından bilmem kaç renk eksik.
Ruhu siyaha boyanmış renkli yüzlü insan dolu burası.
Reçetelerinde umut var,
Oysa Hayat kimliğinde adları kimsesiz.

Burada bekleyen var, bekleyen..
Zor yürüyen insaların, koşmak istedikleri yerler var.
Var var da, olmuyor işte.
Özlem en büyük hastalıkları..
Ne ayakta durmaya derman bırakıyor.
Nede gitmeye cesareti.

Burda uyku, uyku ilaçlarıyla düzenli
Uyuyamayanlarda var.
Sorsan gökyüzünde kaç tane yıldız var söylerler.
Burda Sayarlar çünkü sayıların bir sonu olduğunu düşünürler.
Burda ışıklarda sönmez,
çünkü karanlıktan korkanlarda var.
Kim bilir hikayesinin neresi karanlıktı..

Burda konuşmak isteyen okadar insan varki.
Uzaktan Dilsizler sanıyordum.
Gözlerden anlayabiliyorsan,
burda gözleriyle dile gelmeyi bekleyende var.
Bekleyen var bekleyen.
Şuan huzur evindeyim burda huzur yok.

Ali Yasin TURAN