Parmak uçlarımla yürüyorum, şu şehrin sokaklarında .
Ayak izlerimin başkasınıda kaybetmesinden korkuyorum.
Gelmeyin, Yürüdüğüm yol uçurumun kenarında..
Rüzgar sönmüş yüreğimi harlıyor.
Uçurumla aram bir umut uzaklığında.Nefes alırken ölümün tadı ağzıma geliyor
Zaten Heveslerim ve hayallerimde kursağımda.
Az kaldı, Ya yutacağım ya kusacağım.
Yutarsam güçlü diyecekler,
Kusarsam kimin umrunda..Uçurumu kokluyorum Yaşayanlar!
Toprağı kaygan, havası puslu.
Ne gariptir burda uçuruma dal veren bir ağaç var.
Kökleri umudun en güzel şiiri.O kadar güzelki Defalarca Okuyorum.
Ve Dalında bahar taşıyan şairin şiiri çeliyor gönlümü.
Ben yaşamayı seçiyorum..İşte o an gözlerimin içine gülüyor gökyüzü.
Göz kapaklarımdan dökülüyor kalp kırıklarım.
Sanki gönlümün kökleri yaşamla buluşmuş.
Bir anka kuşu edasıyla, küllerimden yeniden doğuyorum.Ali Yasin Turan
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiirli ADAM
PoesíaŞiir kokan yüreklere.. (Bütün şiirler bana aittir . Paylaşırken isimle paylaşmanız rica olunur . Şimdiden teşekkür ederim..)