Şiirli ADAM

Hayata karşı mağlup ancak hala umudu olan bir ADAM

Kalem beynime beynim kalbime düşman .

Gerçekler hapishanesinde hayal kurarak geçmiyor zaman .

Koyu bir yalnızlıktır seni ordan oraya savuran .

Bazen bir mumdur karanlığına ışık tutan .

Bir çığlıktı bana yaşadığımı hatırlatan .

Bir şiirdi hayat, mısralarında mutluluk aranan .

Sessiz ve Koyu bir Karanlıktı yalnızlıktan beni sarhoş yapan.

Bir gülümseyişti en Ayyaş adam olan beni ayıltan.

Bir siseydi ayılana kadar her şeyi unutturan .

Paraydı hep mutluluğu satın alan.

Kalbim değilde cüzdanımdı delik olan .

Hayallerdi gerçek olmaycanı bildigimiz halde kurulan .

Bir umuttu bazen intihardan caydıran.

Bir damla kandı kalemimin ucundan damlayan .

Romanlardı hep başkalarının uğruna yazılan .

Şiirler vardı gidenin arkasından okunup ağlanılan .

Bir bakışı vardı bazen oturup sayfalarca yazdıran .

Bir demirlik vardı beni özgürlükten alıkoyan.

Bir karanlık vardı beni içine hapsedim ortalıktan kaybolan .

Bir kalem vardı elimden bıkan .

Son Sözlerim vardı anlamlı olupta ağzımdan çıkamayan .

Silinen cümlelerdi bazen en anlamlı olanlar.

Sevgi sözcükleri değilde insanlardı yalan olan .

Kelebeğin ömrü kadardı sizde aşk erkenden sonra sona varan.

Son mısraydı bazen o kadar mısradan kalbe koyan .

Bir ben vardım Aşka ihanet etmeyen adam bir sen vardın kalbini para uğruna satan...