Ey Güneş Gülüşlü

126 21 7
                                    

Bir damla su buluttan kopup , vururya insanın yanaklarına.

Yüreğimden bir duygu koptu , vurdumu ey güzel ,gönül kapına.

Bir cümleye bir roman sığdırabiliyormuş şair , eğer dinleyenler anlayabiliyorsa.

Sen anladın mı beni ey güzel , ellerim bağlı kütüphaneler yazdım uğruna.

İnsan ıslanıp yağmuru hissetmek yerine , hani hep şemsiye tutarya.

Sen hissettin mi ey toprak kokulu sırıl sıklam Islandım aşkına.

Hani Bi şarkı sen sus ben anlatayım der gibidir ya.

Susup dinlermisin ey mürekkep yürekli , gözlerinde ben varken ,anlatsam beni sana.

Dinle karanlığına ışık tuttuğun şairi

Ey güneş gülüşlü! Parlayan gözlerinde anlama kavuştu yüreğim , edemez bu dil iki kelam sana.

Şiirli ADAMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin