Şiirli ADAM

Ben Bu Şehrin En Afilli Kaybedeniyim

Ben bu şehrin en afilli kaybedeniyim. 

İçimde sessiz ölümler var, birazda bahara küskün döküntü duygular.

Duvarlarda kaldı yazdığım aşk sözlerim, galiba biraz şairim, okuması olmayan.

Okumuyorum çünkü sürekli değişen bir şeyler var hayatımda.

Kendimi buldum derken şu şehrin en bildiğim noktasında kayboluyorum,

Kocaman tabelalar arasında,

Sığmıyor hayallerim bu şehre, bana ait sandığım kısmına.

Yoruluyorum bir tatlı umudun peşinden koşarken.

Buda şükür çektiriyor kaybettiğimi sandığım kazançlarıma.

Diyorum ya ben bu şehrin en afilli kaybedeniyim.

Yürüdüğüm her yer bilir ismimi.

Bilirde sorma yinede sen, telafuzu zor sağır kulaklara.

Bilinmemek daha güzelmiș aslında.

Seni gizlemek, sesini gizlemek basitti.

Şimdi her sokak duvarında sakız oldu adın, sarhoş şiirlere mana.

Şarkımızı karanlıklar söyleyemeye başlamış mesela,

Olmaktan korktuğum yerdeyim. 🎵

Ve ben olmaktan korktuğum yerin maskotu oldum, elimde kalem duygulara zabıta.

Diyorum ya ben bu şehrin en afilli kaybedeniyim.

Sokak lambasından tut, sokak serserisi kedi Rıfkıya kadar.

Tanırsın beni belki,

Ben bu şehrin en afilli kaybedeniyim, yakınlara uzak .

Ali Yasin Turan