Monte Kristo Kontu

51

YÂSA

Matmazel Danglars ile Matmazel d'Armilly'nin son derece sakin bir biçimde görünüşlerini nasıl değiştirebildiklerini ve nasıl kaçabildiklerini görmüştük. Herkes kendi sorunlarıyla o kadar meşguldü ki başkalarını görecek halleri yoktu.

Bankacıyı alm ter içinde, büyük borç sütunlarım hileli iflas hayaletinin karşısında art arda ayarlarken bırakalım, kendisini vuran darbenin şiddeti karşısında bir an ezildikten sonra, her zamanki danışmanı Lucien Debray'yi görmeye giden baronesi izleyelim.

Aslında barones, Eugenie karakterindeki bir kızın çok sıkıcı vasilik görevini bırakmak için bu evliliğe güveniyordu, ailedeki hiyerarşi bağını sürdüren bu tür açıkça dile getirilmeyen sözleşmelerde, anne her zaman akıllılık ve kusursuzluk örneği olmak koşuluyla kızının gerçek yol göstereni idi.

Oysa Madam Danglars Eugenie'nin keskin görüşlülüğünden ve Matmazel d'Armilly'nin öğütlerinden korkuyordu, kızının Debray'ye, annesinin özel sekreterle aşk ve para ilişkilerim biliyormuş gibi, küçümseyen gözlerle baktığını görüp şaşırmıştı, oysa daha öngörülü ve daha iyi bir yorum baronese, bunun tam tersine, Eugenie'nin Debray'den nefret ettiğini, bunun nedeninin baba evinde Debray'nin bir engel ve bir skandal öğesi olması değil, sadece Eugenie'nin onu Diogenes'in insan adım vermediği iki ayaklılardan biri gibi görmesi, Platon'un iki ayaklı ve tüysüz hayvanlar dolaylamasıyla belirttiği kategoriye koyması olduğunu kanıtlayabilirdi.

Ne yazık ki bu dünyada herkesin, başkalarının görüşünü anlamasını engelleyen bir görüşü vardır. Madam Danglars kendi görüşüne göre, Eugenie'nin gerçekleşmeyen evliliği nedeniyle son derece üzgündü, ama bu evlilik uygun ve çok yakışan bir evlilik olduğu ve kızım mutlu edeceği için değil, ona özgürlüğünü geri vereceği için üzgündü.

O zaman, daha önce söylediğimiz gibi, Debray'ye koştu. Debray, tüm Paris gibi sözleşme ve arkasından çıkan skandal akşamı Danglarslarda hazır bulunduktan sonra, hemen kulübüne gitmiş ve orada birkaç arkadaşıyla kentin üçte birinin o saatte dünyanın en önemli işiymiş gibi yaptıkları yüksek düzeyde dedikodularının konusu olan olaydan söz ediyordu.

Madam Danglars siyah bir elbise giymiş ve yüzünü bir tülle saklamış olarak, kapıcının genç adamın evinde olmadığını çok kesinlikle söylemesine karşın, Debray'nin dairesine giden merdiveni çıktığı sırada Debray de bu kadar korkunç bir skandaldan sonra aile dostu olarak görevinin Matmazel Eugenie Danglars ve iki milyonuyla evlenmek olduğunu ona kanıtlamaya çalışan bir dostunun imalarım reddetmekle meşguldü.

Debray kendini yenik düşmeye razı bir insan gibi savunuyordu; çünkü bu düşünce sık sık akima gelmişti; sonra Eugenie'yi, onun bağımsız ve kendini beğenmiş karakterini iyi tanıdığı için, zaman zaman tümüyle savunma konumuna geçiyor, bir yandan bu evliliğin olanaksız olduğunu söylerken bir yandan da bu düşüncenin gururunu okşamasına izin veriyordu, ama tüm ahlakçıların dediğine bakılırsa, tıpkı Satan'ın haçın arkasından bakması gibi, en dürüst ve en temiz yürekli insanların bile ruhlarının derinliklerine bakıldığında onların kafasını kurcalayan bir kötü düşünce vardır. Çay, oyun ve ilginç konuşmalar, gördüğünüz gibi, çok önemli konular tartışıldığı için, gece yarısı bire kadar sürdü.

Bu sırada Lucien'in özel uşağı tarafından içeri alınmış olan Madam Danglars yüzünde tülle, kalbi çarparak küçük yeşil salonda, daha bu sabah kendisinin gönderdiği, Deb-ray'nin şu andaki yokluğunu zavallı kadına bağışlatan bir özenle yerleştirdiği, bölüm bölüm ayırdığı, budadığı çiçeklerle dolu iki sepetin arasında bekliyordu.

Saat on biri kırk geçe, boşu boşuna beklemekten yorulan Madam Danglars arabasına bindi ve evine döndü.

İyi bir çevreye ait kadınların şansı iyi gitmiş yosmalarla ortak bir yanları vardır, genelde eve saat gece on ikiyi geçtikten sonra gelmezler. Barones de konağa, Eugenie'nin dışarı çıkarken gösterdiği kadar büyük bir dikkatle döndü; sessizce, kalbi sıkışarak, bildiğimiz gibi dairesinin Eugenie'ninkine bitişik merdiveninden yukarı çıktı.