Yılkuz-İsAs [One-Shots]

YILKUZ 1.1

Kuzey yıldıza sevdiğini söylemişti ama yıldız inanmayınca inada bindirmis annesine birisini bulmasını söyledi . Oda Gülayı bulmuştu . O gün annesi ile kızı evlerine çağırmıştı emine . Hanife ye de haber vermişti gelmesi için . Çünkü ikisi arasında Küslük yoktu . Yıldız da bunu duyunca inadına o da gitmişti . Hep beraber oturmuş kahve içiyorlardı .
( Kuzey , yıldız , emine , Hanife , kızlar , kamer , Nahide , poyraz , sefer , Gülay, annesi , kardeşi )

Ev kalabalıktı. Sadece babalar yoktu. Yıldız lokumun tadına bakınca tanıdık gelmişti tadı. Dönüp emineye baktı
Yıldız: Aha ne kadar tanıdık geldi bu lokum bana . Sanki çok önceden yemişim gibi .
Kuzey: Öyle zaten. 20 yıl önceki lokumla aynı .

Kuzey inadına yapmıştı bunuda. Ama kadının canını ne kadar yaktığını hâlâ anlamıyordu .

Yıldız: Değil. Tadı belki aynı.  kokusu , görüntüsü aynı ama bu lokum o lokum değil.

Öyleydi gerçekten de aynı olsa bile değildi. O gün ki gibi değildi .

Emine: Ee yıldız kızım. Fal baksana bize oturmuşken .
Yıldız: Bakayım emine annecim.

Yıldız emineye anne şerefe de baba demekten vazgeçmemiş ti hiç. Herkese baktı Kuzey dışında . En sona da Gülay kalmıştı. Yıldız geldiğinden beri değişik bakıyordu kadın. Hem korkuyordu hemde utanıyordu . annesinin zoru ile gelmişti. Sonradan hem annesi hemde kendi pişman olmuş ama iş işten geçmişti.

Yıldız: Salak bı kız görüyom burda . Bakayım aha sensin ya bu .
Hanife: Kızım!!
Yıldız eli ile dur işareti yaptı fincana bakarken. 

Yıldız: Evlenecek sanıyor ama bilmiyor ki adam donegin teki . Çekip gidecek . Yüzüğü de parmağına bol geliyi seneye de giyer hesabı. Seneler geçiyor ama kız yüzüğü bir daha parmağına takamıyor .

Gülaylar kalkıp gitmişti sessizce . Yıldız farkında değildi. Kamer geçirdi emine bile kalkmadı yerinden. Herkes yıldızı dinliyordu salonda en çokta Kuzey.

Yıldız: En güzel hayalleri mezarı oluyor . Yıllarca özenle hazırladığı o çeyiz sandığının kapağını bile açamıyor. Umudunu , aşkını , güvenini de kapatıyor o sandıkla beraber. Kimseye bakamıyor,sevemiyor. Elalemin diline sakız oluyor. Annesi babası ailesi bile acaba diyor kıza acaba yaptın mı bir şey.

Yıldız ağlıyordu . Ama kımse yanına gidip teselli veremiyordu bile .
Yıldız: Yaylaya dağın başına kapıyor kendini . Günlerce ağlıyor. Günlerce ağlayarak adamın evinin kapısında uyuya kalıyor.

Yıldız kenarı koydu fincanı . Karşısında oturmuş onu izleyen adama dikti bakışlarını öyle konuştu.

Yıldız: Gelir diyor ama adam gelmiyor. Onun yerine ilk doğum günlerinde davetiyesi geliyor adamın sonra nikah resimleri. Bir sonraki doğum gününde çocuğu olduğunu duyuyor kadın. Kızı olmuş diyorlar . Sonra diger kızları. Umudunu kesiyor. Dönmez, ailesi olmuş diyor . Ama kadının bir ailesi bile olmuyor.  Düğünlere gidemiyor , çünkü giyemeyeceğini biliyor o gelinliği. Çocuk mevlütlerine gidemiyor . Çünkü biliyor anne olamayacağını. En çokta bu yakıyor canını ya zaten . Kim istemez ailesi olsun . Kim istemez anne olmak. Ama mucize oluyor dönüyor adam . Kadına gözlerinin içine Bakarak seni hiç sevmedim diyor . Kadın terk edildiğini zaten biliyor ama bu daha çok yakıyor canını çünkü insan sevdiğini aldatır terk eder bunca zaman neye ağladığına şaşırıyor kadın .
Kuzey: Yıldız...
Yıldız: Dahası da var . Onlarca laf sen benim için vicdan azabı bile değilsin, senden nefret ediyorum . Sonra birde kadının karşısına geçip sana aşığım diyor alay eder gibi . Oda yetmiyor kadın ilk defa sevildiği için bilmiyor ki kaçıyor güvenmiyor. Adam Evleneceği kadınla tanışma merasimine kadını çağırıyor birde. Canını daha çok yakmak için .