Yılkuz-İsAs [One-Shots]

YılKuz 1.1

Kuzey ve yıldız kavga edeli 1 hafta olmuştu . Limandan sonra yıldız da kuzeyde eve gelip odalarına kapamislardi kendilerini . Yıldız her ne kadarda kötü olsada ailedekileri üzmemek için iniyordu aşağı yemeklerde . Ama Kuzey ne yemek yiyordu nede su içiyordu . Odasından dışarı adım atmıyordu . Endişelenmeye başlamıştı artık evdekiler .

Sabah kahvaltıya indi yıldız . Herkes masadaydı . Kuzey konusu açılmıyordu artık evde. Nahide bile yıldızı üzmemek için üstüne gitmiyordu. Tam yemek yerlerken mine Gökçe ve Feride içeri girdiler koşarak . Herkes ne olduğunu anlamamış öylece bakıyorlardı . Kızlar yıldızın yanına koştular hemen.

Feride: Yıldız abla.
Yıldız: Ne oldu size böyle kızlar .
Gökçe: Babam ...
Yıldız: Onun adını dahi almayın burada . Eğer onun için geldiyseniz de benim kararım kesin .
Feride: Hayır yıldız abla onun için gelmedik .
Yıldız: Ne için ya!!
Feride: Babam 1 haftadır odasından çıkmıyor .
Yıldız: Yatıyordur öküz gibi.

Kızgındı kuzeye yıldız . Hemde fazlasıyla . Yinede korkmuştu adam için .

Gökçe: Keşke yatıyor olsa. Haberimiz bile yok ne olduğundan. 1 haftadır ne yemek yiyor ne de su içiyor yıldız abla.
Yıldız: Ne!! Ses de mi vermiyor??
Mine: Veriyor ama kısa kısa. Sesinden belli çok kötü ama inat ediyor .
Yıldız: Of Kuzey Off!!

Yıldız dayanamamıştı yine. Kızlarla beraber gitti . Nahidede  yanlarında gelmişti ne olur ne olmaz diye . Yıldız kapıyı çaldı hemen . Emine açmıştı kapıyı . İlk önce kadına sarıldı. Belli ki evdeki herkes endişeliydi Kuzey için . Yıldız Kamerin  elindeki tepsiyi aldı önce .

Yıldız: Kuzeyin mi bu??
Kamer: Evet yıldız abla ama sanmıyorum kapıyı açıcağını .
Emine: Kuzey o kapıyı açsa açsa sana açar zaten yıldız kızım.

Yıldız buruk bir şekilde gülümsedi kadına.

Yıldız: Ben deniyim yinede şansımı. Nerde odası.
Feride: Gel biz götürelim yıldız abla .

Yukarı çıktılar hep beraber. Herkes bir umut kapıyı açmasını bekliyorlardı adamın. Yıldız kapının önüne gelince derin bir nefes aldı elindekileri kenarı koydu önce . Evet yıldızda kötüydü ama adam daha çabuk çökmüştü . Yıldız yıllardır alışıktı bu acıya . Adam yabancı olduğu duygularda boğuluyordu . Onu da aynı suda yüzmeyi bilen yıldız kurtarabilirdi bir tek  . Herkes hayrandı kadının bu dik duruşuna. O kadar yaşanan şeye rağmen yine de koşarak gelmişti adama . Kapıyı çaldı yavaşça.

Kuzey: İstemiyorum hiç bir şey .

Yıldız sesini duyunca Kuzeyin ne kadar kötü olduğunu anlamıştı. Gözleri dolmuştu .

Yıldız: Kuzey benim.

Dedi titreyen sesi ile ama adamdan cevap gelmiyordu . Tekrar seslendi . Kuzey ağlamaklı sesi ile konuştu içerden.

Kuzey: Yine rüyasın biliyorum . O kapıyı açıcam ve gidiceksin hemde hiç gelmemek üzere. Önceleri uyurken görürdüm seni şimdi uyanıkken bile sen varsın her yerde . Açmıycam o kapıyı hem belki gitmezsin böylece.

Adamın söyledikleri yıldızın göz yaşlarının dökülmesine sebep olmuştu. Tek o da değil herkes ağlıyordu . Dönüp baktı herkesin yüzüne yıldız . Hepsi o kadar çok istiyorlardı ki bu aşkı hemde kendinden bile daha çok belki de .  Tekrar kapıya döndü yıldız.

Yıldız: Geldim ben Kuzey . Burdayım .  Rüya değil gerçeğim. Hadi aç kapıyı nolur.
Kuzey: Yıldız!!

Kuzey Yeni anlamıştı kadının orada olduğunu. Arkadakilerde yıldızın geldiğini söyleyince farkına vardı. Yattığı yataktan kalktı hemen . Kapıya koştu. Kapıyı açtığında kadını karşısında ağlarken görünce sımsıkı sarıldı kadına . Kokusunu içine çekti.