Genius in Distress

Perks and drawbacks while out and about in Uniform

Kadarating lang ni Gabriel galing sa pakikiramay sa pamilya ng mga naulila ng mga tropa niya sa special forces. Tatlong araw din siyang namalagi sa Nueva Ecija kung saan matatagpuan ang kampo nila. Nakisakay lang siya sa isang C130 na pabalik ng Cebu. Mula doon nag eroplano siya pa uwi ng Ilo-ilo. He got stares at the airport. Lots of staring. The realization hit him of just how much attention people would pay to him while out and about in uniform. It was uncommon to people to see service members in uniform and they looked at him longer than was polite. Some would even stop offering their condolences and others thanked him for his services and sacrifices in defense of our nation. There were no shortage of respectful nods, expression of thanks and smiles. While it was very flattering and heart-warming, it was also very time consuming and and i bit embarrassing. Wearing uniform in public was somewhat awkward than it was anything else.  It was very disconcerting, he reminded himself not to travel off base in uniform again.

Dumiretso siya sa apartment niya, sa ginawa nilang comms room. He was back on duty.  Nadatnan niyang nanduon si Alex. Hindi na siya nagtaka na ito ang ihinalili ng General sa kanya.

Tumayo ito at sinalubong siya. “Bok, kumusta? Kami muna ni Markus ang ipinalit sa’yo habang nasa Nueva Ecija ka.”

Tumango siya. “Okay lang. Kumusta dito?”

“Okay naman, ang cool pala ng trabaho niyo dito ‘bok,” wika ni Alex habang nakatingin kay Aia sa monitor. “Masayang panoorin si Aia.” Tumawa pa ito.

“Nang iinsulto ka ba?”

Umiling ito. “I’m not. Totoo ang sinabi ko. Aia’s a breath of fresh air. Ibang-iba siya sa mga babaeng kakilala ko regardless of her age. Her eccentricities are a knock out. Wala rin siyang pakialam kung ano ang hitsura niya. Napakaganda pero napakasimple.”

“Hindi mo alam ang sinasabi mo ‘bok,” wika niya.

“Alam ko dahil nakikita ko. Mabait siyang tao. At hindi totoong umaakto siyang parang prinsesa. Tama nga ito eh tayo ang tumatrato sa kanya bilang ganoon. I hope, you’ll treat her nice.”

Napakunot noo siya. “Nagsumbong ba siya sa’yo?”

Umiling ito. “No, I heard your shouting match the other day. Nasa barracks lang din ako. Naawa ako sa kanya. Bakit ba pinahihirapan mo siya? Ganoon ba ka bigat sa iyo ang magbantay sa kanya?”

“No, of course not,” he hissed. “Ayoko lang maging biktima ng mga kapritso niya.”

“Hindi mo siya kilala kung gan’on?” seryosong pahayag nito.

“Bakit kayo niyo ba siya? Sa atin dito ako ang higit na nakakakilala sa kanya dahil ako ang lagi niyang kasama.”

Umiling iling ito. “Hindi ‘bok. Kasi hindi ka naman nag effort na makilala siya. Ang kilala mo ay ang Aia na nakalagay diyan sa isip mo. Kung bigyan mo lang sana siya ng chance na maging kaibigan mo rin.”

“Paniniwalaan ko kung ano ang nakikita ko Alcatraz.”

Aia nailed all her exams. She got hundred percentile in all subjects. Kaya naman three days after she was accused of cheating. In retrospect, she should feel offended or insulted. But Aia just laughed it off. It was the first time she was accused of cheating. Of all offense! She had proof. Kung kinakailangan may ipapakita siya. Hindi pa niya nalilimutan ang mga CCTVs sa bawat classroom niya.

Aia got close to the troops especially with Markus and Alex. They had been good to her. They kept her company for three days dahil ang mga ito ang nagbabantay sa kanya. Pinapabayaan siya ng mga ito sa mga gusto niyang gawin. Iyon ang mga simpleng bagay na hindi niya naranasan sa pagkabata niya. Katulad ng umakyat sa puno ng mangga. Tuwang tuwa nga siya ng marami siyang manggang nakuha sa loob ng kampo. Pinagsaluhan nilang lahat iyo.

 On the other hand, hindi pa rin bumabalik si Lt. Castellejos. According to the General, pabalik na daw ito ng Kampo. Marami siyang gusting sabihin dito. Pero makakapaghintay naman iyon.

She and Eva had patched things up. Ito lang ang nag iisang kaibigan niya sa campus kaya siya na ang unang lumapit dito. Medyo bumalik na rin ang hitsura niya. Gone were the dark eyes. She also gained weight. Araw-araw sumasabay siya sa excercise drill ng mga sundalo. And it had been fun.

Nasa gymn siya ngayon kasama ang mga classmates niya sa P.E. subjects. They were about to play basketball as part of their Exam. Perfect score ang nakuha niya sa written exam. Pero mas malaking percentage ang sa physical exam kaya kailangan niyang galingan ang laro niya. She didn’t play basketball before. Naging familiar lang din siya sa basic rules dahil iyon ang nasa discussion nila. Akala niya madali lang. Pero mahirap pala. At nakakapagod. Lalo na at ang kalaban ay ang mismong varsity ng University. Grabeng pagpapahirap ang pinaranas ng mga ito sa kanila especially sa kanya hanggang maka two points siya. That two points was enough para makapasa siya.

Aia was still panting as she headed to the cafeteria. She was so worn out she barely made it inside. Of course she was just kidding. Pagod siya pero kaya pa naman niya. Thanks to her four days consecutive exercise. Lumalakas na ang mga binti niya at kalamnan.

She sat on an empty chair and munched on her baon. Biting on spoon, she tilted her head to watch TV at the upper corner of the cafeteria. She was about to look away when a news flash appeared on the TV monitor. Her heart beat faster as if the news was anything related to her. “Silly!” saway niya sa sarili. She teared away her gaze and continued eating.

“Senator Altamirano was ambushed on his way to the Senate this morning. Kasulukuyan itong nasa hospital at malubha ang kalagayan. Ayon sa mga nakakita ay hinarang di umano ang SUV na sinasakyan nito at pinaulanan ng bala. Matatandaan na ganito din ang nangyari sa mag ina nito mahigit tatlong buwan na ang nakakaraan.”

Aia slowly looked back at the TV monitor. Nanginginig siya. Pinapakita ang mga footages ng ambushed na nangyari sa daddy niya. Pinakita din ang duguang katawan nito habang pinapasok sa hospital pati na ang footages ng pag ambush sa kanila ng mommy niya. 

Nabitawan niya ang hawak na kutsara at napatulala na lang. She felt strangely numb she was frozen in her seat. Hindi siya maka iyak. All senses deserted her. Time stopped, sound, sight, smell, all disappeared. The world vanished into darkness.