Genius in Distress

Drills

We are the army...
Mighty mighty army.....
Wherever we go....
Dogs want to follow....
Ay mali (2x)
Chicks want to follow....
haha... hehe....

                    

Aia laughed so hard upon hearing the troops who were doing a running drill shouting a very funny chant. Kanina pa siya nanonood sa mga ito. She woke up around four a.m. in the morning to walk around. She was wearing short shorts and hoodie ready for an early exercise. Yet she was glued to the ground when she saw and heard the troops. Nakakatuwa ang mga ito.

They whistled when they saw her. She blushed. Sandaling tumigil ang mga ito ng tumakbo palapit sa kanya si Markus.

“Aia, come and join us,” Aya ni Markus sa kanya who led the troops.

“Good morning.” She smiled at him. “Okay lang?”

“Oo naman.”

“Sige, Let’s!”

Alam nyo ba?...
sa Air Force...
ang bakal...
lumilipad...

Alam nyo ba...
sa navy...
ang bakal...
lumulutang...

Alam nyo ba...
sa army...
ang bakal...
kinakain...

Alam nyo ba...
sa PNP...
ang bakal...
ginagawang...
Pito....

Bawat pito...
sampung piso...

haha... hehe...

Aia couldn’t contol herself so she laughed so hard. She was happy to start her day with laugh and exercise. Para kahit mamaya mag away man sila ni Lt Castellejos, hindi na matatabunan no’n ang magandang gising niya.

Markus cut her a sideway glance, smiling, “It’s rare to see you laugh. You should laugh more. Lalo kang gumaganda,” wika nito na mahinang tumatakbo sa tabi niya.

Aia’s face reddened. “Thank you. Ang hirap tumawa sa mga panahon ngayon.”

Markus halted so she did too. “Why?” Hinayaan na nitong maunang tumakbo ang mga tropa nito para magkaroon sila ng privacy. They walked slowly.

“What why?”

“Bakit nahihirapan kang tumawa?”

Aia glance away and said, “Life has been unbearable these days.”

“Mind if I ask why? May kinalaman ba dito si Gabriel?”

Aia sighed. “Partly.”

Huminto ito at hinarap siya, “Is everything alright with you and Lt. Castellejos? Kung may problema you can always talk to us.”

Umiling siya. “He dislikes me. Wala naman akong ginawang masama sa kanya and yet ayaw niya sakin.” Aia told him about their arguments the other day.

Napatiimbagang naman ito. “Parang alam ko na ang dahilan ng galit niya sa’yo.”

“Ang pagkaka assign niya na magbantay sakin. Akala niya siguro demotion ang nangyari sa kanya.”

Napailing si Markus. Nagtaka naman si Aia.

“Partly but it’s not the main reason.”

“Ano naman?” naguguluhang wika niya.

Markus looked as if nahihirapang itong sabihin ang rason ng galit ni Lt. Castellejos. He took a deep breath and said, “His former team in the special forces was wiped out by the rebels in Mindanao, same time today. He blamed himself for not being there. He thought he could have made a difference.”

“Kaya pala...” she said quietly.

“Kaya pala ano?”

“Kaya pala galit siya sakin dahil kasalanan ko kung bakit nandito siya at hindi nakasama sa misyon ng special forces.”

“Kahit ano pa man, hindi tama na sisihin ka niya. It’s not right to vent his anger on you. Habaan mo na lang sana ang pasensiya mo sa kanya, ramdam ko ang pinagdadaanan niya ngayon. Lahat ng sundalo dumadaan sa ganoon. Ito ang realiad sa amin.”

 Aia nodded, “Naiintidihan ko. Sige Markus pupuntahan ko lang si Lt. Castellejos.” Akma na siyang tatalikod ng pigilan siya nito.

“Wala si Gabriel. Umalis kagabi pa. Makikiramay sa mga kasamahan niyang napatay.”

“Ah ganuon ba?” Hindi man lang ito nagpaalam sa kanya. Galit nga sa’yo, ano ka ba?

“Oo kaya nga kami muna ni Alex ang nakatalagang magbantay sa’yo. Kung may problema ka you can always talk to us.” 

“Thanks, Lieutenant.” She was not yet ready to tell them about what happened. Hindi dahil sa nasasaktan pa rin siya kundi baka mag iba ang trato ng mga ito sa kanya.  Ngayon, they treated her as a friend. Pagnalaman ng mga ito ang totoong nangyari sa kanya, ituturing siya ng mga ito na isang trabaho. “Do you always make fun of the police force?” she changed the subject.

Markus laughed. “Of course not. Tropa pa rin namin sila. Pareho lang naman kami ng layunin, and dumepensa at mapanatiling payapa and bansa natin. Ganoon lang talaga ang cadence. Para mayroong pagkatuwaan. Pampawala ng pagod.”

“Oo nga eh. Tawang-tawa talaga ako, grabe. Sali ako next time ha?”

“Sure. Sumabay ka samin pampawala ka din ng pagod eh,”natatawang wika nito. “Nga pala, why are up so early?”

“Exams later.”

“Ah, tapos ka nang magreview?”

Aia shrugged, “No need. I can remember everything.”

“You have a photographic memory?

“Nope. Just a long term one,” she grinned. “Sige, maghahanda pa ako.” Nauna na siyang umalis at bumalik sa silid niya. She sat on her bed. Ngayon naiintindihan niya na kung bakit ganuon na lang ang galit ni Lt. Castellejos ng araw na iyon. Hindi niya ito masisisi dahil namatayan din siya. Alam niya ang pakiramdam. Sana lang maging okay na ang lahat.