Genius in Distress

CHAPTER XLIII

Waaaaaaaaaaaaaah! Sorry ngayon lang nakapag-update. Wala kasing oras para magsulat. Busy-busihan si Aketch!

Hirap talaga pag nasa public service!. Tsk! 

CHAPTER XLIII

"Aia," pukaw sa kanya ni Gabriel. Tinapik-tapik nito ang pisngi niya para magising siya. "Wake up, it's getting dark."

Bumangon siya at tumingin sa paligid, oo nga at madilim na. Tiningnan niya ang kasama, siguro kanina pa ito nangangalay. "I'm sorry I overslept." Tumayo siya at nagpagpag nang damit. Sumunod naman ito. "Let's go."

Kinuha nito ang kamay niya at hinila siya pabalik sa sasakyan nila, "Let's stay here still."

Nilingon niya ang kasama, "Aren't you hungry? Baka magutom tayo dito."

Tumawa ito, "Takot ka talagang magutom no?"

Napalabi si Aia, "Hindi naman. You know naman I have to build and maintain healthy body tissues and foods help me speed up my healing process."

Itinaas nito ang dalawang kamay, "I know. I know. Don't worry, I brought dinner." Binitiwan nito ang kamay niya at may kinuha sa backseat nang sasakyan. Pagbalik nito ay may bitbit na itong isang basket na puno nang pagkain at blanket sa kabilang kamay.

"Where did you get that? How did manage to prepare all these?"

Inilapag nito muna ang basket at inilatag ang blanket sa damuhan, "I'm in the army. I always come prepared. Umupo ka na." Nauna siyang naupo habang ito ay inilalabas ang mga dalang pagkain.

"Let me help," Kinuha niya dito ang ibang pagkain at mga prutas. "Ang dami nito ah. Mauubos ba natin ito?" Kumpleto ang dala-dala nito. May ulam, mga fruits, desserts and drinks. Parang pinaghandaan talaga nito.

"I thought you were rushing back to the camp this afternoon? Paano mo naihanda lahat ito at bakit sobrang dami?"

"Matakaw kasi ang kasama ko," sabi nito saka tumawa na naman. Hinampas niya ito sa balikat. Matakaw pala ha. "I'm just kidding. Plano ko na talagang mag picnic, bonus na lang ang twin rainbow kanina." Umupo na ito sa tabi niya. "Let's dig in!"

Walang salita ang namutawi sa kanila habang kumakain. They were just enjoying their meal under the moonlight. Everything was perfectly set, of course with the help of nature.

Maliwanag ang buwan, malamig ang simoy nang hangin, tahimik ang paligid. Parang sila lang ang tao sa mundo.

When they were done eating, Gabriel handed her a blanket. "Put it around you, you might freeze. Malamig pa naman."

Umiling siya, "No, thank you. I'm fine and I like the touch of the wind on my skin." Wala lang ang lamig na 'to sa Russia. "So, Gabriel, why are doing this?"

Kumunot ang noo nito.

"I mean, the rainbow, the picnic?"

"Gusto ko lang bumawi. We started on a wrong foot before so I want to make it right this time. You still remember the first time we met?"

Napangiti si Aia, anong trip nito? Pa talasan nang memory? Bakit bigla itong nag re-reminisce?

"Yes, I remembered how serious you were that time. You were seating stiffly in your seat and your expression was blank though your eyes were hard as if you were trying to intimidate me. Kaya hindi ko alam kung paano ka pakitunguhan."

Gabriel lay down on the blanket, ginawa nitong unan ang dalawang braso nito. "And you were giving me a tiger look then. You were spitting fire on me!"