ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΊΣΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΣΟΥ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 10: win or lose

Λουσία POV

Περίμενα να περάσει η ώρα και να είμαι κοντά του αλλά δυστυχώς δεν περνούσε με τίποτα.
Ήμουν έτοιμη για το βραδινό. Ξέρω πως θα τον δω στο δείπνο. Ετοιμάζομαι και κατεβαίνω κάτω.
Ο Κρίστοφ κάθεται στην γνωστή Θέση περιμένοντας με. Όταν όμως πηγαίνω προς το μέρος του ένας φρουρός με πλησιάζει.
- Παρακαλώ?,του λέω με ηρεμία.
- Ο Βασιλιάς ζήτησε να καθίσετε σε μια καρέκλα κοντά του.,μου λέει.
Ο Βασιλιάς κάθετε συνήθως στην κεφαλή επομένως εγώ πρέπει να καθίσω είτε δεξιά του είτε αριστερά του.
Οι καρέκλες και από την μία και από την άλλη είναι άδειες που σημαίνει πως τα προγραμμάτισε καλά.

Πηγαίνω και κάθομαι στα δεξιά. Ο Κρίστοφ με κοιτάζει επίμονα. Και να ήθελα δεν μπορώ να του εξηγήσω τι έχει αλλάξει ανάμεσα σε εμένα και στον Ασίμ γιατί πολύ απλά ούτε και εγώ δεν το έχω καταλάβει.
Κοιτάζω το πιάτο μου και προσπαθώ να αποφύγω τα αδιάκριτα βλέμματα όλων των υπολοίπων.
Ο Ασίμ μπαίνει ξαφνικά με φόρα στην αίθουσα. Κάνει υπόκλιση σε όλους και τα μάτια του εστιάζουν σε εμένα. Απομακρύνω το βλέμμα μου από επάνω του.
Νιώθω να καίγομαι σιγά , αργά και βασανιστικά μέσα μου.
Έρχεται και κάθεται στην κεφαλή .
- Είσαι καλά?,με ρωτάει χαμηλόφωνα.
Τον κοιτάζω ξαφνιασμένη.
- Μάλιστα μεγαλειότατε! Γιατί?,τον ρωτάω.
- Μου φαίνεστε λιγάκι σιωπηλή.,μου λέει.
Σηκώνω τα μάτια μου στο υπέροχο πρόσωπο του.
- Όχι , απλώς δεν έχω συνηθίσει κάτι τέτοιο. ,του λέω.
Μου χαμογελάει και ξαφνικά νιώθω σαν να ήμαστε μόνοι μας στην αίθουσα.
- Εννοείς να κάθεσαι δίπλα σε βασιλιά?,με ρωτάει για να με πειράξει.
- Όχι,δεν έχω συνηθίσει να κάθομαι δίπλα σε έναν βασιλιά που δεν γνωρίζω καλά και να με κοιτάζουν όλοι οι υπόλοιποι σαν να είμαι εξωγήινος.,του εξηγώ.
Χαμογελάει για άλλη μία φορά.
- Οφείλω να πω πως είστε πολύ διασκεδαστική.,μου λέει.
- Βρίσκετε?,τον ρωτάω.
- Φυσικά !
- Πρώτη φορά μου το λέτε!,του απαντάω.
- Αουτς! Αυτό πόνεσε.,μου λέει.
- Θέλετε να πείτε πως σας έχω παρεξηγήσει?,τον ρωτάω.
- Φυσικά και αυτό θέλω να πω.,μου λέει.
Ξαφνικά το χέρι του βρίσκει το δικό μου κάτω από το τραπέζι και ανοίγει την παλάμη μου βάζοντας μου μέσα ένα χαρτάκι.
Το παίρνω και το βάζω διακριτικά μέσα στο μπούστο μου.
Όταν τον κοιτάζω εκείνος έχει σηκώσει το φρύδι του.
- Πρώτη φορά βλέπω το δώρο μου να μπαίνει σε απόκρυφα σημεία., μου λέει.
Νιώθω να κοκκινίζω με αυτά που μου λέει.
- Και εμένα πρώτη φορά μου δίνουν χαρτάκι κρυφά.,του λέω.
- Υπέροχα., λέει.
- Γιατί αυτό?
- Γιατί καμιά φορά χαίρομαι να είμαι αυτός που θα το κάνει πρώτος.,μου λέει.
- Μα το έχουν κάνει και άλλοι σε άλλες.,του απαντάω.
- Ναι , αλλά όχι σε εσένα.,μου λέει. Πιάνω το πιρούνι και βάζω μια μπουκιά στο στόμα μου.
- Με τι ασχολείστε στην Ισπανία?,με ρωτάει.
- Με απλά πράγματα.
- όπως.
- Με σκοποβολή , Ιππασία , ξιφασκία , χαρτιά καμιά φορά καπνίζω κρυφά με τον αδελφό μου και τέλος διαβάζω βιβλία.
- Ζείτε επικίνδυνα.,μου λέει.
Σηκώνω το ένα φρύδι.
- Επομένως πρέπει να φοβάστε., του λέω.
Γελάει δυνατά αυτή την φορά και συνειδητοποιώ πως όλοι μας κοιτάζουν.
Ο Ασίμ ξεροβηχει και αρχίζουν να ξαναμιλανε μεταξύ τους.
- Μου αρέσει ο κίνδυνος μικρή . Και για να δεις πόσο καλός μπορώ να γίνω αν με κερδίσεις απόψε θα σου δώσω να καπνίσουμε μαζί ένα τσιγάρο. ,μου λέει.
- Μα απαγορεύεται για μια δεσποινίς σαν και εμένα....
- Ω,μα έλα τώρα μόνη σου παραδεχτηκες πως καπνίζεις μερικές φορές κρυφά.,μου λέει.
Κάνω πως το σκέφτομαι.
- Δέχομαι. Επίσης αν χάσεις θα παίξουμε και σκοποβολή!,του λέω.
- δέχομαι!,μου απαντάει.
- Ε, τότε ανυπομονώ για το βράδυ.
- Είδες την στολή σου?,με ρωτάει.
- Ναι και μάλιστα την δοκίμασα κιόλας για να σιγουρευτώ πως θα μου κάνει.,του απαντάω.
- Ήξερα πως θα σου κάνει. Ρώτησα την βοηθό σου στο δωμάτιο για να μπορέσω να την βρω το νούμερο σου.,μου λέει και νιώθω να κοκκινίζω.
- Γιατί δεν ρωτήσατε εμένα?,τον ρωτάω.
- Γιατί είσαι γυναίκα.,μου λέει.
- Και λοιπόν?
- Οι γυναίκες καμία φορά ψεύδονται για τα νούμερα τους.,μου λέει.
- Γιατί να πω ψέματα?
- Η αδελφή μου το έκανε και δεν μπόρεσε να έρθει στην δεξίωση πριν από μισό μήνα . Επίσης οι ξαδέλφες μου το έκαναν συχνά και η Βασίλισσα της Ρωσίας μου το είχε κάνει.....
- Η Βασίλισσα της Ρωσίας. Θεέ μου! Την ξέρεις προσωπικά?,τον ρωτάω. Κουνάει το κεφάλι του θετικά.
- Μα είναι παντρεμένη και έχει και παιδί. ,του λέω ξαφνιασμένη.
- Μάθε λοιπόν πως δεν έβρισκε ικανοποίηση από τον άντρα της.,μου λέει.
Σκύβω το κεφάλι και τρώω άλλη μια μπουκιά.
Μπορώ να φανταστώ τι της αρέσει από τον Ασίμ. Είναι η τέλεια μίξη αλαζονείας, ομορφιάς , ικανοποίησης και γοητείας.
- Λουσία?,με ρωτάει.
- Τίποτα! Είμαι καλά!,του λέω.
Τρώει και εκείνος μια μπουκιά από το πιάτο του.
- Παρεπιπτόντως οποιαδήποτε στιγμή θέλεις μπορείς να αποχωρήσεις.,μου δηλώνει.
Τον κοιτάζω κατευθείαν στα μάτια.
- Πως και έτσι?,τον ρωτάω.
Εκείνος χαμογελάει.
- Επειδή θα είμαστε μαζί μετά.,μου λέει.
- Ε , τότε θα αποχωρήσω.,του λέω. Εκείνος κουνάει το κεφάλι του ως ένδειξη σεβασμού την στιγμή που σηκώνομαι από το τραπέζι.
Αποχωρώ αργά και ήρεμα από την αίθουσα με προορισμό το δωμάτιο μου.