ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΊΣΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΣΟΥ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 25: ΟΣΑ ΑΠΑΡΝΙΕΤΑΙ Η ΚΑΡΔΙΆ

" και εκεί που νόμιζα πως ξέχασα ,πως δεν θυμάμαι τίποτα εκείνη ήταν η στιγμή που επέστρεψαν όλα πίσω στο μυαλό.

Το σώμα φωνάζει να έρθεις να το πάρεις στην αγκαλιά σου......
Το μυαλό μου σε κρατάει καλά κρυμμένο μα η καρδιά μου η ραγισμένη εύχεται να μπορούσε να μπορούσε να σε ξεπεράσει"

Λουσία POV

Ο πατέρας δέχτηκε το αίτημα του Φράνκο.
Θα προσπαθήσει να σώσει την κατάσταση της Ινδίας. Η χαρά μου είναι απερίγραπτη.
- Στο είπα ...θα σε βοηθήσω.,μου λέει ο Φράνκο καθώς κάθεται δίπλα μου δαγκώνοντας ένα κουλουράκι.
Ξαπλώνω στον ώμο του.
- Σε ευχαριστώ πολύ Φράνκο! ,του λέω.
- Θα ήθελα να πάω να βοηθήσω αλλά δεν μπορώ γιατί είμαι μέλος του Σκωτσέζικου στρατού.,μου απολογείται.
- Μην σε απασχολεί. Αυτό που μπορούσες να κάνεις το έκανες. ,τον καθησυχαζω.
Σηκώνω το κεφάλι μου ,τον κοιτάζω και του χαμογελάω.
- Πότε θα ξαναγυρίσεις?,τον ρωτάω.
Εκείνος κοιτάζει έξω το παράθυρο.
- Ειλικρινά δεν ξέρω. Αλλά ας μην συζητάμε για αυτό. Ακόμη εδώ είμαι και θα μείνω μέχρι να βεβαιωθω πως είσαι καλά.,μου λέει.

Λίγη ώρα αργότερα βρίσκομαι στην βιβλιοθήκη του παλατιού και κάθομαι στον καναπέ κρατώντας ένα βιβλίο στα χέρια μου.
Για το μόνο που αναρωτιέμαι είναι ......τι κάνει ο Ασιμ?
Αγαπάει πολύ την χώρα του αλλά επίσης και τον λαό του. Πρέπει να του είναι δύσκολη η όλη κατάσταση για να την διαχειριστεί . Ελπίζω να αντέξει την μάχη. Η ζωή ενός βασιλιά είναι ούτως ή άλλως μια δύσκολη μάχη. Δεν είναι εύκολο να κυβερνάς την χώρα. Ίσως με μια κατάλληλη γυναίκα δίπλα του να μπορούσε να συμμαχήσει με ακόμη πιο πολλές χώρες. Ίσως με μια Ευρωπαία βασίλισσα.
Όχι .... όχι ... όχι! Δεν μπορώ να σκεφτώ όμως κάποια άλλη να στέκεται στο πλευρό του και να της χαμογελάει με τον τρόπο που το έκανε σε εμένα ή να την φιλάει......
Και μόνο που το σκέφτομαι νιώθω το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου. Νευριάζω χωρίς να πρέπει.
Δεν είμαι μικροπρεπεις ώστε να ζηλεύω ή τουλάχιστον  δεν ήμουν. Θα προσπαθήσω να αποφύγω τέτοιες σκέψεις. Έτσι κι αλλιώς δεν έχω καμία σχέση πλέον μαζί του.
- Τι συλλογίζεσαι?,με ρωτάει ο Φρανσίσκο ο οποίος μόλις μπήκε στο δωμάτιο.
Χαμογελάω και κλείνω το βιβλίο.
- Τίποτα το ιδιαίτερο... σχετικά με το βιβλίο. Εσύ τι κάνεις εδώ?,τον ρωτάω.
Έρχεται και κάθεται απέναντι στο άλλο καναπέ. Χαμογελάει και κοιτάζει προς το μέρος μου.
- Μπορείς να ευτυχισεις?,με ρωτάει.
- Από πότε ο ξεροκέφαλος αδελφούλης μου έγινε σοφός?,τον πειράζω.
- Δεν θα μου απαντήσεις?,με ρωτάει.
- Μπορώ και αν όχι θα μπορέσω. Είμαι δυνατή.,του λέω προσπαθώντας να φαίνομαι σίγουρη.
- Σε ξέρω Λουσία. Δεν χρειάζεται να παντρευτείς αν δεν θέλεις. Μπορείς να περιμένεις μέχρι να ερωτευτείς κάποιον ή να ξανασκεφτείς την σχέση σου με τον Ασιμ.
Τον κοιτάζω σοβαρά μην ξέροντας τι να του απαντήσω.
- Δεν ξέρεις τι έγινε μεταξύ μας.,του εξηγώ.