ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΊΣΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΣΟΥ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 7 : Τα δάκρυα στέγνωσαν

Λουσία POV

Η πιο σκληρή μέρα είναι πάντα η επόμενη. Όλη την προηγούμενη μέρα ήμουν χάλια. Με έκανε να πονέσω . Τελείωσα με κάθε καλοσύνη. Ο Πρέμ είναι ο χειρότερος άνθρωπος. Θα.....θα μου το πληρώσει. Φοράω ένα λευκό φόρεμα και αφού μου φτιάχνουν τα μαλλιά και με ετοιμάζουν κατεβαίνω στην αίθουσα του πρωινού. Δεν πρέπει να δείχνω ότι με ντρόπιασε , ότι με πλήγωσε.....ότι μου φέρθηκε σαν να είμαι σκουπίδι.

Κάθομαι σε μια από τις πολλές καρέκλες. Δεν έχουν ακόμα μαζευτεί όλοι. Είμαι μόνη μου . Οι υπηρέτες του βασιλείου τοποθετούν τα σερβίτσια και τα πιάτα.
Ακουμπάω την πλάτη μου στην καρέκλα κά επιτρέπω στον εαυτό μου να χαλαρώσει. Μπορώ να τα καταφέρω. Δεν με ενδιαφέρει αυτός ο άντρας που δεν γνωρίζει από σεβασμό.

- Δεν θα έπρεπε να είστε μόνη σας τόσο πρωί., ακούω την αντιπαθητικα γνώριμη φωνή του Πρέμ.
Δεν σηκώνω το βλέμμα μου για να τον κοιτάξω γιατί πολύ απλά δεν είμαι ακόμα έτοιμη να τον αντιμετωπίσω.
Αποφασίζω να μην απαντήσω στο ηλίθιο σχόλιο του και έτσι κοιτάζω ευθεία μπροστά.
Εκείνος σπρώχνει μια καρέκλα και κάθετε.
- Δεν θα μιλάτε σήμερα?,με ρωτάει.
Επίτηδες το κάνει? Γιατί στο καλό επιμένει να μιλάει. Δεν θέλω να τον ακούσω.
- Θα μιλήσω μόνο με πολιτισμένους ανθρώπους μεγαλειότατε. Δεν θεωρώ πως είστε πολιτισμένος , επομένως δεν επιθυμώ να μιλήσω μαζί σας. ,του λέω. Εκείνη την στιγμή ..... εκείνο το λεπτό ένα ποτήρι σπάει με δύναμη στο πάτωμα. Αναπηδαω αλλά παρόλα αυτά δεν τον κοιτάζω.
- Ώστε αυτό πιστεύετε?,με ρωτάει έντονα.
- Ναι. Μάλιστα. Αυτό πιστεύω!,του απαντάω ανασηκώνοντας το κεφάλι μου λίγο πιο ψηλά για να δείχνω όσο πιο υπεροπτική γίνεται. Δεν θέλω να δείχνω αδύναμη γιατί δεν είμαι. Μπορεί να με πλήγωσε αλλά δεν χρειάζεται να το ξέρει και αυτό.
- Σε μια ώρα να είστε στο γραφείο μου.,με διατάζει.
Ακουμπάω τα χέρια πάνω στα πόδια μου και τον κοιτάζω για πρώτη φορά μετά από χθες. Κάθε μέρα δείχνει όλο και πιο όμορφος και ...... πιο κακός.
- Δεν θα έρθω μεγαλειότατε. Δεν νομίζω πως έχουμε κάτι να συζητήσουμε. Είναι πασιφανές πως δεν θα ταίριαζαν ποτέ οι απόψεις μας. ,του απαντάω.
- Και όμως θα έρθετε.,μου λέει.
- Μπορείτε να επιμένετε όσο θέλετε. Δεν θα το κάνω. Και μην διανοηθειται να με προσβάλλεται γιατί θα το μάθουν όλα τα βασίλεια.,τον απειλώ. Το βλέμμα του σκοτεινιάζει και φαίνεται σαν να έχει σχεδιάσει κάτι πονηρό.
Σηκώνει το ένα φρύδι του και χαμογελάει πονηρά . Όλο μου το σώμα μουδιάζει κοιτάζοντας τον.
Κοιτάζω πίσω για να δω αν θα έρθει κανείς. Ο Πρεμ ξεροβηχει και παρόλα αυτά προσπαθώ να τον αγνοήσω.
- Πιστέψτε με , γλυκιά μου , ότι θέλω το παίρνω.,μου λέει όλο νόημα. Τον κοιτάζω αφ' υψηλού και ξεροκαταπινω πριν απαντήσω:
- Το κατάλαβα αυτό μεγαλειότατε. Πήρα το μάθημα μου. Για αυτό ακριβώς δεν θα σας αφήσω να με επηρεασετε ξανά.,του απαντάω. Το χαμόγελο του πλαταίνει και αρχίζω να φοβάμαι για το τι θα μπορούσε να πάθει η καρδιά μου από κάθε βλέμμα που μου ρίχνει.
Κλείνω τα μάτια μου και έπειτα κοιτάζω κάτω.