ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΊΣΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΣΟΥ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 22: pain

Λουσία POV

'Ολα μου φαινονται δύσκολα . Προσπαθώ πραγματικά πάρα πολύ σκληρά. Ο Ασίμ ακόμη δεν έχει φανεί. Ξέρω πως κα για εκείνον είναι όσο δύσκολο είναι και σε εμένα.
Είναι βράδυ και κάθομαι στο δωμάτιό μου και διαβάζω ένα βιβλίο που βρήκα στην βιβλιοθήκη του παλατιού.
Δύσκολα συγκεντρώνομαι όμως. Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια η εικόνα του έρχεται στο μυαλό μου.
Δεν ξέρω τι να θα κάνω και πως θα είμαι την μέρα που θα τον ξανα αντικρίσω . Ήδη η καρδιά μου χτυπάει και μόνο που το σκέφτομαι.

Η πόρτα του δωματίου μυ χτυπάει.
- ποιος είναι ; ,ρωτάω και περιμένω να ακούσω το όνομα του ατόμου.
- Φράνκο., ακουω να λέει ο αδελφός μου.
Σηκώνομαι από το ρεβάτι και τρέχω στην πόρτα . Την ανοίγω και εκείνος μου χαμογελάει ρυφερά.
- Έφερα κάτι για να φάμε. Πεινάω. Εσύ;, με ρωτάει. Του χαμογελάω και εκεινός περνάει μέσα.
-λοιπόν; τι καλό έφερες να φάμε;, τον ρωτάω. Εκείνος αφήνει το καρότσι  δίπλα στο τραπέζι και τοποθετεί τα πιάτα με το φαγητό επάνω.
- Σούπα  κοτόπουλο. Έχω και σκοτσέζικο ουίσκι. , μου λέει και χαμογελάει σαν να συνομοτούμε.
- Πώς ήταν η μέρα σου., τον ρωτάω.
-Μμμ , λοιπόν, θα σου πω.... ο Ρόναν με ρώτησε για εσένα και ζήτησε την άδεια μου να σου ζητήσει να βγείτε., με ενημερώνει.
Τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα .
- Μην αγχώνεσαι. , μου λέει έχοντας ξεκαρδιστεί στα γέλια.
- Τι του απάντησες., τον ρωτάω.
- Να έρθει να σε ρωτήσει φυσικά. Δεν μου αρέσει να αποφασίζω για σένα χωρίς να είσαι μπροστά και εσύ ., μου λέει.
-Σου έχω πει πόσο σε άλλαξε αυτό το μέρος Φράνκο;
- Το έχω καταλάβει Λουσία., μου λέει.
Δύο ώρες μετά ο αδελός μου είχε φύγει και εγώ είχα ξαπλωσει στο κρεβάτι να ξεκουραστώ.

Μια εβδομάδα μετά

Κάθομαι στο δωμάτιο . Είναι νύχτα και έξω έχει το πιο όμορφο φεγγάρι.
Με τον Ρόναν δεν βγήκα. Δεν θα ήταν σωστό να του δίνω ελπίδες. Είναι πολύ καλό παιδί και του αξίζει μία που θα τον αγαπήσει.

Ξαφνικά ακούγεται ένας δυνατός θόρυβος. Τέσσερις άντρες εισβάλουν στο δωμάτιο μου και πριν προλάβω να αντιδράσω μου κλείνουν το στόμα με ένα πανί και στο επόμενο λεπτό τα πάντα γύρω μου σκοτεινιάζουν.

Όταν ανοίγω τα μάτια μου ακούω μια γλώσσα γνωστή. Ινδικά. Είναι από την χώρα του άντρα μου. Θέλω να μιλήσω και να ανοίξω τα μάτια μου. Θέλω να ρωτήσω πολλά. Είναι αδύνατον όμως. Ακόμη δεν έχω συνέλθει πλήρως.