ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΊΣΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΣΟΥ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 5: ΤΟ ΧΕΙΡΌΤΕΡΟ......

ΛΟΥΣΊΑΣ POV

Τρεις μέρες έχουν περάσει από την τελευταία φορά που είδα τον βασιλιά Ασίμ.
Η αλήθεια είναι πως χαίρομαι γιατί έχει την τάση να μου προκαλεί πολλά νεύρα.
Τρεις μέρες τώρα αισθάνομαι ελεύθερη να κάνω ότι θέλω.

Ετοιμάζομαι ,σήμερα ,και κατεβαίνω για πρωινό.
- Καλημέρα!, λέω σε όλους καθώς μπαίνω στην αίθουσα .
- Καλημέρα και σε εσάς ! Προς τι η χαρά αν επιτρέπεται?, γυρνάω σιγά - σιγά προς το μέρος από όπου ακούστηκε αυτή η φωνή , δηλαδή στην κεφαλή του τραπεζιού.
Ο Ασιμ κάθεται και με κοιτάζει περιμένοντας απάντηση.
Πόσο χαζή είμαι που πίστεψα πως για λίγες μέρες ακόμα δεν θα τον ξανά έβλεπα?
Πολύ! Για άλλη μια φορά όλα τα βλέμματα είναι επάνω μου και τώρα ντραπηκα.
- Χαιρομουν μέχρι και ένα δευτερόλεπτο πριν. Πλέον μου κόπηκε η χαρά.,του λέω.
Εκείνος χαμογελάει.
- Τέλεια! Χαίρομαι για αυτό. ,μου λέει.
Πάω να κάνω μεταβολή και να φύγω.
- Επ,επ ,επ! Για που το βάλατε πριγκίπισσα Λουσία?,με ρωτάει.
- για το δωμάτιο μου φυσικά.,του απαντάω όπως μου απαντάει.
- Δεν το νομίζω μικρή μου. Θα καθίσεις εδώ θέλοντας και μη.,μου λέει.
- Δεν το νομ.....
Τρεις πελώριοι φρουροί έχουν μπει μπροστά μου.
Γυρίζω και πηγαίνω στην καρέκλα που μου κράτησε ο Κριστόφ και κάθομαι.
- Είσαι βάρβαρος., λέω μέσα από τα δόντια μου .
Όταν σηκώνω το κεφάλι όλοι με κοιτάζουν. Μάλλον πάλι ακούστηκα.
- Δεν θα θέλαμε να ξέρουμε τις απόψεις σας., μου απαντάει ο Ασιμ.
- Λουσία!,με σκουνταει ο Κριστόφ.
Τον κοιτάζω.
- Τι έχετε πάθει εσείς οι δύο?,με ρωτάει.
Κοιτάζω τον Ασιμ και μετά πάλι τον Κριστόφ.
- Τίποτα απλώς τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Δεν συμπαθεί ο ένας τον άλλο. Είναι περίεργος και ιδιότροπος και τον απαιχθανομαι.
- Το έχω παρατηρήσει .,μου λέει και γελάμε.
- Παρεπιπτόντως άκουσα ότι θα γίνει χορός εδώ και θα μας μάθουν ειδικοί μερικούς παραδοσιακούς για να χορέψουμε. Όποιος θέλει δηλαδή.,μου λέει.
- Αυτό είναι θαυμάσιο νέο. Από πού το άκουσες?,τον ρωτάω. Σκύβει πιο κοντά στο αυτί μου .
- Από κάποιες καμαριέρες που κουτσομπολευαν κρυφά.,μου λέει.
Γελάω ίσως λίγο πιο δυνατά από το επιτρεπτό γιατί όλοι γυρίζουν και μας κοιτάζουν.
Ο Ασίμ έχει τα μάτια του καρφωμένα επάνω μου και μπορώ να πω πως νιώθω άβολα.
Αποτραβαω το βλέμμα μου από επάνω του.
Όταν το πρωινό τελειώνει μας έρχονται οι προκλήσεις για τον χορό.
Χορός με ξυλάκια. Υπέροχα. Γυρίζω ενθουσιασμένη και κοιτάζω τον Κριστόφ.
- Πως σου φαίνεται η ιδέα?,τον ρωτάω.
- Τρομακτική! Δεν είμαι καλός στον χορό.,μου δηλώνει.
Τον κοιτάζω και σκύβω το κεφάλι.
- δεν είναι και τόσο δύσκολο.,του λέω.
- Θα προσπαθήσω μόνο για εσένα Λουσία.,μου λέει και νιώθω να κοκκινίζω.
Η εκπαίδευση θα γίνει στην τεράστια αυλή αύριο το πρωί.
Τέλεια!