ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΊΣΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΣΟΥ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 6: FOR A CHANCE

ΑΣΙΜ POV

Δύο μέρες μετά

Κάθομαι στο γραφείο στο γραφείο μου καθώς έχω πολλές υποθέσεις να ασχοληθώ.
Όμως στο μυαλό μου παίζει η εικόνα εκείνης της κοπέλας . Η Λουσία είναι το είδος των γυναικών που κατά κύριο λόγο αποφεύγω. Είναι σκληρή , υπερήφανη και πιστή στην ιδεολογία της.
Εγώ για εκείνη θα ήμουν απόλυτα τοξικός. Είμαστε διαφορετικοί σε κάποια θέματα και απόλυτα ίδιοι σε κάποια άλλα.
Προχθές φορούσε την δική μας ενδυμασία και της πήγαινε απόλυτα. Αυτό το κορίτσι έφερε θυμό σε εμένα και χαρά στο παλάτι.
Το ότι δεν την συμπαθώ δεν σημαίνει πως δεν θέλω να την βλέπω. Και με πονάει να σκέφτομαι ότι θέλω να την δω ακόμα και αν δεν θέλω. Είναι μπερδεμένη η κατάσταση. Με εξοργίζει που μου αντιμιλαει ή όταν επιλέγει να με αποφύγει.
- Βασιλιά μου!, ακούω τον σύμβουλο μου να λέει.
- Που είπες ότι υπογράφω?,τον ρωτάω γιατί αφαιρέθηκα.
Εκείνος μου δείχνει και βάζω την υπογραφή μου.
- ήθελα να σας ενημερώσω σχετικά με την πριγκίπισσα που με βάλατε να ερευνήσω.,με ενημερώνει.
Ανακαθομαι στην καρέκλα μου και εκείνος καταλαβαίνει πως έχει την απόλυτη προσοχή μου.
- Λοιπόν?
- είναι από την Ισπανία. Είχε μια σχέση που δεν κράτησε πολύ. Μεγάλη της αγάπη είναι τα βιβλία ,η ξιφασκία και η τοξοβολία. Στα δεκαεπτά της βραβεύτηκε από το σχολείο της για ένα κείμενο πού έγραψε υπέρ των δικαιωμάτων των ανθρώπων . Στα δεκαοχτώ της ήταν έτοιμη να εγκαταλείψει την βασιλεία μιας και στα μάτια της μείωνε τους απλούς κατοίκους . Άλλαξε γνώμη βλέποντας το πόσο καλά κυβερνούν οι γονείς της την χώρα της. Έχει τρία αδέλφια και αυτή θεωρείται η μεγαλύτερη μαζί με τον δίδυμο αδελφό της τον Φρανσίσκο ο οποίος αγνοείται τον τελευταίο καιρό και το παράξενο είναι πως αγνοείται και η πριγκίπισσα Ελένα της Αγγλίας. Είναι είκοσι τρία και δέχτηκε πολλές προτάσεις τις οποίες αγνόησε με μεγάλη επιτυχία. Η ίδια έχει δηλώσει λάτρεις των ταξιδιών και των διαφόρων εθίμων και τόπων. Αυτά!,μου λέει.
Πραγματικά πλούσιο βιογραφικό για ένα κορίτσι μόλις είκοσι τριών χρονών.
- Ευχαριστώ Αyush.,του λέω και εκείνος φεύγει.
Έχω να κάνω με ένα κορίτσι που έχει επαναστατικές ιδέες. Δελεαστικό αν σκεφτεί κανείς ότι υπάρχουν εύκολοι και γρήγοροι τρόποι για να προσπαθήσω να αλλάξω ορισμένες απόψεις της. Θα έχει πλάκα. Αφού με έχει προκαλέσει θα την προκαλέσω και εγώ.

ΛΟΥΣΙΑΣ POV

Τόσες μέρες εδώ και δεν μας έχει πάει πουθενά. Η Ινδία είναι μεγάλη χώρα και μιλάνε πάνω από εκατό πενήντα γλώσσες και έχει τόσα πράγματα να δούμε και δεν σκέφτηκε να μας ξεναγήσει.
Θα πάω και θα του μιλήσω.
Ετοιμάζομαι και πηγαίνω στο γραφείο του.
Μιας και δεν βλέπω φρουρούς χτυπάω και έπειτα ανοίγω την πόρτα.
Μπαίνω μέσα και τον βλέπω να κοιτάζει έξω από το παράθυρο.
- Βασιλιά Ασιμ Πρέμ Ρατάν Πατάπ Σινγκ., λέω και υποκλίνομαι. Εκείνος δεν με κοιτάζει. Τον πλησιάζω και στέκομαι δίπλα του στο παράθυρο . Εκείνος με κοιτάζει και έπειτα ξανακοιταζει μπροστά.
- Πως και από το γραφείο μου?,με ρωτάει.
Εγώ όμως κοιτάζω την θέα και αδύνατο να απαντήσω.
- Δεν μπορώ να καταλάβω ένα πράγμα Ασίμ.,του λέω κοιτάζοντας μαγεμένη έξω από το παράθυρο.
- Τι ακριβώς?, αισθάνομαι το βλέμμα του επάνω μου και τον κοιτάζω. Είναι τόσο ψηλός και όμορφος. Ο ήλιος λούζει με τις αχτίδες του το υπέροχο πρόσωπο του και νιώθω πως ανά πάσα ώρα και στιγμή θα χάσω τις σκέψεις μου.
- Λουσία?,με ρωτάει.
- Να... έχεις μια τόσο μεγάλη και όμορφη χώρα και δεν μας την έχεις δείξει. Ωραία είναι εδώ στο παλάτι σου.....,ο Ασίμ χαμογελάει. Είναι η δεύτερη φορά που τον βλέπω έτσι.
- Αλλά προφανώς κάτι σε χαλάει., συμπληρώνει.
- Δεν σε προσβάλλω.,του λέω. Ξεφυσαει.
- εσύ αρπαζεσαι. Εγώ δεν είπα τίποτα. ,μου λέει.
- Όχι, όχι. Εσύ με σταματάς και με συμπληρώνεις πριν ολοκληρώσω .,του λέω.
- Έχεις μια τάση να με παρεξηγείς.,μου λέει. Ορίστε?
- Δηλαδή μου λες πως εγώ είμαι η λάθος.,του λέω.
Εκείνος χαμογελάει ακόμα πιο έντονα. Με κάθε χαμόγελο νομίζω πως μου αρέσει ακόμα πιο πολύ.
- Ναι! Αν με άκουγες όλα θα ήταν τέλεια.,μου λέει.
Τον πλησιάζω λίγο ακόμα.
- Εγώ δεν είμαι σαν τις άλλες κοπέλες.,του λέω.
Όταν απομακρύνομαι τα μάτια του κοιτάζουν τα χείλη μου.
Η καρδιά μου σχεδόν είναι έτοιμη να βγει από το στήθος μου.
- Τι σε διαφοροποιεί?,με ρωτάει.
Σκέφτομαι για ένα δευτερόλεπτο.
- Η προσωπικότητα μου.,του απαντάω.
- Έτσι λένε όλες.,μου απαντάει πλησιάζοντας τα χείλη του στο αυτί μου.
- Πάλι το κάνεις.
- Πιο?,με ρωτάει ειρωνικά.
- Με μειώνεις.,του λέω.
- Μόνη σου μειωνεσαι.,μου απαντάει και νιώθω πως το κάνει  επίτηδες .
- Ξύπνα Λουσία . Αυτός είναι ο κόσμος και εμείς ανήκουμε σε αυτόν.,μου λέει.
- Είσαι ο λόγος που μια γυναίκα σαν εμένα δεν θα ασχολούνταν μαζί σου.,του λέω νευριασμένη.
Σηκώνει το φρύδι του.
- Εγώ γιατί πάλι πιστεύω πως αυτό που ζητάς είναι κάποιος σαν και εμένα? Μάντεψε όμως μικρή. Είσαι αδιάφορη.,μου λέει.
Γελάω.
- Για να ασχολησε μαζί μου μόνο αδιάφορη δεν σου είμαι.,του απαντάω.
Η ένταση κορυφώνεται ανάμεσα μας. Η φλόγες ανάβουν και νιώθω τον θυμό να γίνεται πιο έντονος.
- Και όμως είσαι.,μου απαντάει.
Τον προσπερνάω και πηγαίνω στην πόρτα.
- Που πας?,με ρωτάει.
- Να πάρω αέρα.,του λέω.
Έρχεται προς τα εμένα και ακουμπάει τα χέρια του δεξιά μου και αριστερά μου.
- Θεωρείς πως σου παίρνω τον αέρα?,με ρωτάει.
- Ναι. Με πνιγείς.,του λέω.
Χαμογελάει.
- Καλό αυτό !,μου λέει για να με νευριάσει.
- Βάρβαρε!,του λέω.
- Πως με αποκαλεσες?,με ρωτάει απλώς και μόνο για να το επαναλάβω.
- Είσαι βάρβαρος.,του λέω.
Το χέρι του πιάνει το μαλλί μου που είναι πιασμένο επάνω και μου το τραβάει,όχι πολύ,με αποτέλεσμα να λυθεί.
Τον κοιτάζω με μια φλόγα να καίει στο στομάχι μου.
Μισοανοιγω τα χείλη μου.
- Ασιμ μην τολμ....,δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω την πρόταση μου και εκείνος με έχει φιλήσει. Το φιλί του είναι τόσο καυτό , τόσο τέλειο που δεν μπορώ να τον διώξω. Δεν έχω ξανανιώσει έτσι ποτέ.
Με τραβάει επάνω του και με πηγαίνει προς τα πίσω. Με ανεβάζει στο γραφείο του πετώντας τα πράγματα κάτω.
Με σπρώχνει απαλά από το στήθος να ξαπλώσω στο γραφείο και εκείνος στην συνέχεια κοιτάζοντας με κατεβαίνει προς την ευαίσθητη περιοχή μου.
- Ασιμ....
- Σςςς. Άφησε με να σου δείξω την απόλαυση.,μου λέει.
Τα δάχτυλα του ακουμπάνε την περιοχή μου.
- Θεέ μου!, λέω. Δεν με έχουν ξανά αγγίξει ποτέ άλλοτε εκεί κάτω. Από την πρώτη μου σχέση είμαι απογοητευμένη και μάλιστα αυτή είχε λήξει άσχημα.
Δεν πιστεύω πως ο άνθρωπος που αντιπαθισα περισσότερο με αγγίζει εκεί όπου είναι για αυτόν που θα αγαπήσω. Όμως μου αρέσει η αίσθηση .
Βάζει το ένα δάχτυλο του μέσα μου και παίζει με την κλειτορίδα μου . Τα μάτια του είναι καρφωμένα στο πρόσωπο μου και δείχνει να απολαμβάνει τις εκφράσεις μου.
Βάζει και άλλο ένα δάχτυλο.
- Ασιμ....εγώ.....
Σταματάει και με κοιτάζει.
Με τραβάει από τα χέρια και ανακαθομαι σηκώνοντας με στην συνέχεια και πηγαίνοντας με στην πολυθρόνα.
Με αφήνει εκεί και τα χέρια του χαϊδεύουν τα μπούτια μου κάτω από το φόρεμα.
- Θέλεις να δεις τι δίνω στα κορίτσια και τους αρέσω?,με ρωτάει. Υπό άλλες συνθήκες θα σηκωνομουν αλλά δεν μπορώ. Θέλω να τον νιώσω ξαφνικά. Σηκώνει το φόρεμα μου και κατευθύνει τα χείλη του στην ευαίσθητη περιοχή μου.
Κάνω μια κίνηση απότομη την στιγμή που ακουμπάει την γλώσσα του επάνω μου. Μου αρέσει.
Με κρατάει από την μέση καθώς παίζει με την ευαίσθητη περιοχή μου.
Με τα χέρια μου του τραβάω λίγο τα μαλλιά.
- Ναι....Ασιμ...ααα.,μου ξεφεύγουν μικρά βογκειτα.
Παίζει μέχρι που με οδηγεί σε οργασμό.
Το σώμα μου γίνεται τόξο προσπαθώ να βρω την ανάσα μου.

Μόλις συνερχομαι κοιτάζω τον Ασιμ. Τα μάτια του καρφώνονται επάνω μου.
Προσπαθώ μάταια να κρύψω ένα μικρό χαμόγελο.
Αισθάνομαι όμως για πρώτη φορά πως δεν ξέρω τι να πω.
- Αυτό που είπες σχετικά πριν με τα κορίτσια......
- αυτό ήταν για να σου αποδείξω ότι όποια στιγμή θέλω μπορώ να σε υποταξω.,μου λέει. Ορίστε?
Ήξερα ότι μεταξύ μας δεν υπήρχε ούτε και υπάρχει έρωτας και τώρα μου λέει αυτό.
- Κάνεις λάθος. Σε άφησα.,του λέω με το λίγο θάρρος που έχω αυτή την στιγμή.
Γελάει και σηκώνεται από τον καναπέ.
- Εσύ κάνεις λάθος.,μου λέει.
Έρχεται ξανά προς τα εμένα και με κλειδώνει ανάμεσα στα χέρια του.
- Σε είχα εκεί που ήθελα να σε έχω και σε ταπεινωσα όπως εγώ ένιωσα ότι χρειάζονταν. ,μου λέει.
- τι...τι εννοείς?,τον ρωτάω.
- Ξέρω πως είσαι παρθένα Λουσία. Συγχώρησε με για την αδιακρισια μου . Τώρα κατάλαβες τι εννοούσα . Μπορώ να έχω έχω ζητήσω . Την στιγμή που σε θέλησα σε κατέκτησα.,μου λέει. Εκεί όπως στέκεται μπροστά μου τον χαστουκίζω.
- Δεν θα με μειώσεις ούτε εσύ ούτε κανένας. Όλοι ίδιοι είστε τελικά.,του λέω. Τον σπρώχνω πίσω για να σηκωθώ και φεύγω τρέχοντας από το γραφείο του.

Τρέχω σαν την τρελή στον διάδρομο.
- Λουσία!, ακούω τον Κριστόφ να φωνάζει καθώς τον προσπαιρναω.
Ανεβαίνω τα σκαλιά γρήγορα και μπαίνω στο δωμάτιο μου. Κλειδώνω την πόρτα και τρέχω πέφτοντας στο κρεβάτι μπρούμυτα αφήνοντας τα δάκρυα μου να κυλήσουν.
Με ταπεινωσε έτσι απλά. Μου φέρθηκε σαν να είμαι σκουπίδι. Τον συχενομαι. Τον απαιχθανομαι.
Τα δάκρυα μου δεν σταματάνε και το μόνο που νιώθω είναι η απογοήτευση και ο πόνος.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο μας για σήμερα!!!
Ελπίζω να σας άρεσε!!!
Αν σας άρεσε πατήστε αστεράκι και αφήστε το σχόλιο σας!!!
Ευχαριστώ πολύ!!!