ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΊΣΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΣΟΥ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 8 : ΚΑΘΏΣ ΤΑ ΒΛΈΜΜΑΤΑ ΣΥΝΑΝΤΙΟΎΝΤΑΙ

Λουσία POV

- Τι θα λέγατε για αυτό? Ή μισό - μισό. Αυτό? Δεν είναι τέλειο? Όχι ,όχι. Αυτό? Ίσως είναι καλύτερο. Ααα!,μου ξεφεύγει και μικρή κραυγή. Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο φόρεμα να βάλω. Όχι ότι έχει σημασία αλλά δεν θα ήταν πρέπον να πάω όπως να 'ναι. Δεν είναι πρακτικά σωστό . Θα είναι ο Ασίμ εκεί και θα με καρφώνει με εκείνα τα υπέροχα μάτια του και.... βλακείες λέω. Αρχικά θα με προσβάλει ή το πιο πιθανόν θα με αγνοήσει. Δεν ξέρω τι θα προτιμούσα.
Κοιτάζω την Ριμα, ένα από τα κορίτσια που έχουν έρθει να με βοηθήσουν.
Τα μαύρα μάτια της με κοιτάζουν και έπειτα κοιτάζει τα εκατοντάδες πεσμένα φορέματα στο πάτωμα.
Σκύβει για να τα μαζέψει και κάνω και εγώ το ίδιο.

- Πιστεύω πως το κόκκινο θα ήταν περισσότερο το χρώμα σας.,μου λέει.
Κοιτάζω το φόρεμα με το μεγάλο άνοιγμα πάνω από το ντεκολτέ και την ανοιχτή πλάτη από πίσω. Σίγουρα είναι αρκετά προκλητικό.
- Μα στο δείπνο θα είναι ο Βασιλιάς. Δεν θέλω να είμαι στόχος.,της εξηγώ.
- Ω! Μα θα έπρεπε. Ούτως ή άλλως ο βασιλιάς θα θυμώσει μαζί σας. Τουλάχιστον ένα φόρεμα το οποίο θα σας πηγαίνει απίστευτα θα ήταν μια καλή απόσπαση της προσοχής του. Δεν το νομίζετε?,με ρωτάει.
Σουφρωνω τα χείλη μου καθώς συνήθως δεν δυσκολεύομαι να αποφασίσω. Τώρα όμως.... πρώτη φορά το παθαίνω.
- Έχεις δίκιο. Αυτό θα βάλω., λέω τελικά.

**************

- Δεν το είχα βάλει ποτέ. Απλώς το είχα στην ντουλάπα μου. , μιλάω καθώς με βάφουν.
- Κακός. Σας πάει απίστευτα.,μου λένε τα κορίτσια.
Χαμογελάω και δείχνω την Ριμα.
- Η Ριμα το διάλεξε. Σε ευχαριστώ!,λέω στην κοπέλα.
- Είστε έτοιμη.,μου λένε τα άλλα δύο κορίτσια. Κοιταζομαι στον καθρέφτη. Μου αρέσει το τελικό αποτέλεσμα. Φοράω τα σκουλαρίκια μου και το βραχιόλι μου και τρέχω στο κρεβάτι να φορέσω τα παπούτσια μου.
Μόλις τα φοράω σηκώνομαι.
- Είμαι έτοιμη να εκνευρίσω τον βασιλιά.,τους λέω. Θέλουν να γελάσουν και το βλέπω όμως από σεβασμό δεν το κάνουν.
- Ευχηθειτε μου καλή επιτυχία.,τους λέω και πηγαίνω στην πόρτα. Παίρνω μία βαθιά ανάσα πριν την ανοίξω. Βγαίνω στον διάδρομο και πηγαίνω προς το δωμάτιο της Πρία. Όταν φτάνω απέξω οι δύο υπηρέτριες της μου ανοίγουν την πόρτα για να μπω μέσα.
Το κάνω και το θέαμα με αφήνει με το στόμα ανοιχτό.
Τα πάντα είναι οικοδομημενα με χρυσό. Είναι λίγο υπερβολικό θα έλεγα. Χρυσή τουαλέτα ομορφιάς,ένα χρυσό άγαλμα τεράστιων διαστάσεων που απεικονίζει την θέα τους, ένας χρυσός πολυέλαιος και αν είναι δυνατόν χρυσή κανάτα, βούρτσα για τα μαλλιά ,και ποτήρια. Ουαου! Αυτό και αν είναι υπερβολή.
- Ήρθες!,την ακούω από πίσω μου να προσφωνεί με ενθουσιασμό.
Γυρίζω να την κοιτάξω.
- Σου αρέσει το ποτήρι?,με ρωτάει.
Τα μάτια της με επεξεργάζονται καθώς προσπαθώ να σκεφτώ να πω κάτι που να είναι αλήθεια και όχι προσβλητικό.
- Η αλήθεια είναι πως τα βρίσκω υπερβολικά.,της απαντάω.
- Ποια?
- Κάποια πράγματα μέσα σε αυτό το δωμάτιο. Για παράδειγμα έχετε επενδύσει πολύ χρυσό σε πράγματα μικρής αξίας.,της εξηγώ.
- Ε, λοιπόν αυτό είναι αλήθεια. Κράτα αυτό το θέμα συζήτησης για τον αδελφό μου. Ο Ασίμ ευθύνεται για αυτά.,μου απαντάει. Είναι θετικό το γεγονός πως δεν προσβλήθηκε με αυτό που της είπα.
Ο Ασίμ και πάλι θα αντιδρούσε.
- Σχετικά με αυτό .... μήπως να μην έρθω?,της λέω χωρίς να έχω αυτοπεποίθηση ή σιγουριά για το τι είναι σωστό και τι όχι.
Κουνάει το κεφάλι της αρνητικά δείχνοντας απελπισμένη.
- Όχι ,οχι πρέπει να έρθεις. Σε χρειάζομαι! Χρειάζομαι κάποια που να με καταλαβαίνει και που θα απασχολήσει τον αδελφό μου., μου λέει.
Την κοιτάζω και ξεφυσαω.
- ξέρεις τι σημαίνει αυτό?,την ρωτάω .
Εκείνη χαμογελάει.
- Ότι θα περάσουμε ωραία?,με ρωτάει.
- Όχι ,ότι θα είναι αναπόφευκτο ο τσακωμός μου με τον αυτοκράτορα.,της εξηγώ. Ένα πονηρό χαμόγελο διαγράφεται στα χείλη της.
- Εντάξει ! Με έπεισες! Αν όμως εκνευριστω θα φύγω.,της λέω.
- Δεκτό!,μου απαντάει.