ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΊΣΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΣΟΥ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 20 : Far away

Λουσία POV

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και πηγαίνω να δω τους γονείς μου.
Στέκονται εκεί μπροστά μου. Δεν με έχουν προσέξει ακόμη. Βλέποντας τους να μιλάνε μεταξύ τους συνειδητοποιώ πόσο πολύ μου έχουν λείψει.
- Μαμά, μπαμπά! ,προσφωνω και οι δύο τους γυρίζουν και με κοιτάζουν.
- Μωρό μου!, λέει η μητέρα μου και τρέχω και τους αγκαλιάζω.
Μένω να τους αγκαλιάζω για μερικά δευτερόλεπτα.
Στην συνέχεια απομακρύνομαι και τους κοιτάζω.
- Λουσία,πες μου πως δεν είναι αλήθεια!,την ακούω να μου λέει η μάνα μου. Προσπάθησε να μην με ρωτήσει . Το είδα στο βλέμμα της .
- Τι πράγμα?,την ρωτάω.
- Μας ήρθε γράμμα πριν από μέρες ότι εσύ και ο Βασιλιάς έχετε σχέση. Πες μου πως δεν είναι αλήθεια?,με ρωτάει.
Την κοιτάζω και έπειτα κοιτάζω τον πατέρα μου.
- Ναι , είναι.,τους λέω τελικά. Η μάνα μου φαίνεται να αλλάζει χρώμα. Ασπρισε το πρόσωπο της.
- Μαμά ,είσαι καλά?,την ρωτάω.
Ο πατέρας μου την πηγαίνει και την βοηθάει να κάτσει σε έναν καναπέ και στην συνέχεια με πλησιάζει.
- Δεν το πιστεύω αυτό Λουσία. Δεν γίνεται να....
- μην μου πεις πως δεν γίνεται γιατί μια χαρά είμαστε.
- Άκουσε με Λουσία. Δεν μπορείτε να είστε μαζί γιατί δεν θα γίνεις ποτέ αποδεχτή στην χώρα του.,μου εξηγεί.
Τον κοιτάζω θυμωμένη και σταυρώνω τα χέρια μου.
- Θα γίνω. Στην τελική με νοιάζει να είμαι αποδεχτή σε εκείνον.,του απαντάω.
- Έχει τυφλωθεί η κόρη μας., ακούω την μαμά μου να λέει.
- Όπως και εσείς μεταξύ σας έτσι και εγώ ερωτεύτηκα. Τόσο τραγικό είναι?
- Τόσοι βασιλιάδες Λουσία. Τόσοι αμέτρητοι βασιλιάδες και ερωτεύτηκες τον μόνο άντρα που δεν θα έπρεπε.,μου λέει ο πατέρας μου.
- Τι εννοείς πατέρα? Εξήγησε μου.
- Πριν μέρες ξεκίνησαν εξεγέρσεις εδώ. Όλα μαθαίνονται. Αυτό όμως που δεν ξέρεις είναι ο λόγος.,μου λέει.
Σταυρώνω τα χέρια μου στο στήθος και τον κοιτάζω.
- Α ναι? Και ποιος είναι?,τον ρωτάω ευθέως.
- Εσύ και οποιοσδήποτε άλλος ξένος. Νομίζεις ότι δεν έχει καταλάβει το μισό παλάτι την σχέση που έχετε μεταξύ σας? Αν το συνεχίσεις θα έχουμε μεγάλες εξεγέρσεις. Η Αγγλία τον πυροδότησε αυτόν τον πόλεμο πολλά χρόνια πριν γλυκιά μου.....
- Τον αγαπάω.,του λέω.
- Η αγάπη σου θα τον σκοτώσει., ακούω την μαμά μου να λέει.
- σου εξήγησε γιατί γίνονται οι εξεγέρσεις?,με ρωτάει ο πατέρας μου.
- Όχι . Αποκλείεται όμως να αφορά όλους τους ξένους. Είναι και κάτι ακόμα. Έτσι δεν είναι?,τον ρωτάω.
Με κοιτάζει στα μάτια και έπειτα σκύβει το κεφάλι.
- Ότι και αν είναι δεν σε αφορά!
- με αφορά και μάλιστα πολύ!
- Όχι ,δεν σε αφορά.,μου φωνάζει η μαμά.
- ΕΊΜΑΙ Η ΓΥΝΑΊΚΑ ΤΟΥ!, φωνάζω τελικά.
Ήξερα ότι ίσως να φταίει η άφιξη μας δεν είναι όμως μόνο αυτό. Οι εξεγέρσεις γίνονται σε συνδυασμό με κάτι άλλο. Με κάτι που δεν γνωρίζω. Τι είναι όμως αυτό.
Ο πατέρας μου κάνει μερικά βήματα πίσω.
- μπαμπά εγώ....
Σηκώνει το χέρι του για να με σταματήσει από το να τον πλησιάσω
- Κάρλος,τι εννοεί η κόρη μας?, ρωτάει η μαμά τον μπαμπά.
Μόνο έτσι ηρεμεί. Μεταξύ τους υπάρχει κάτι ήρεμο και συναρπαστικό. Μακάρι να κατανοούσαν αυτό που νιώθω για τον Ασίμ.
- Τον Φρανσίσκο τον στηρίξατε ,την δική μου απόφαση γιατί δεν την δέχεστε?,τους ρωτάω.
- Όσο μένεις κινδυνεύει και εκείνος και εσύ. Θα ρισκάρεις τα πάντα για να τα χάσεις όλα?,με ρωτάει ο μπαμπάς μου.
- Τον παντρεύτηκα.,του λέω.
- Δεν θα ισχύει ο γάμος σου μόλις φύγουμε από εδώ. Είστε παντρεμένοι μόνο εδώ και αυτό ανεπίσημα. ,μου λέει η μαμά.
- Δεν θα φύγω.
- Δεν το συζητάμε. Σε αγαπάω πάρα πολύ για να σε αφήσω να πεθάνεις μωρό μου .,μου λέει ο μπαμπάς μου.
- Τι στο....
- Φεύγουμε! ,μου λέει.
- Μα μπαμπά....
- Άκου τον Κάρλος. Σε αγαπάμε και θέλουμε την ευτυχία σου. Θέλουμε την ασφάλεια σου.,μου λέει η μαμά.
- Νόμιζα ότι θα με κατανοουσατε . Έκανα λάθος .,τους λέω.