ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΊΣΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΣΟΥ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 14: Η ΑΠΌΓΝΩΣΗ

Λουσία POV

Οι μέρες περνάνε αλλά η κατάσταση δεν καλυτερεύει. έχω συνέλθει από το χτύπημα όχι όμως από τα ψυχικά τραύματα που μας προκάλεσε η κατάσταση. Ο Ασίμ επιμένει να μην θέλει να μου πει τι έγινε και αυτό επειδή είναι κρατικά μυστικά.

Εγώ όμως θέλω να μάθω γιατί ίσως μπορώ να τον βοηθήσω. Έχω προσπαθήσει αλλά μάταια.
Κατεβαίνω στο πρωινό και κάθομαι στην γνωστή καρέκλα κοντά στον Ασίμ.
Όταν εκείνος μπαίνει μέσα με κοιτάζει και κάθετε χαρούμενος δίπλα μου.
- Ασίμ?,τον ρωτάω χαμηλόφωνα.
Τα μάτια του με κοιτάζουν με αγάπη.
- Είσαι καλά?,τον ρωτάω απλώς.
Σκύβει το κεφάλι και τρώει μια μπουκιά από το πιάτο του.
Έπειτα σταματάει και με κοιτάζει ξανά.
- Τρέχω Λουσία! Ο γάμος της αδελφής μου ίσως γίνει λίγο νωρίτερα.,μου λέει.
- Πως και....
- Όχι τώρα.,μου λέει για άλλη μια φορά.
Σηκώνεται από την καρέκλα και φεύγει.

Δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι όμως όλο αυτό. Τον παρακαλάω να μου μιλήσει ,να τον βοηθήσω και εκείνος με αγνοεί παρόλες τις προσπάθειες μου.
Μόλις το πρωινό τελειώνει αποφασίζω να πάω να τον βρώ.

Φτάνω έξω από το γραφείο του και οι φρουροί με αφήνουν να μπω.
- τι σου συμβαίνει Ασίμ?,του φωνάζω.
- Δεν σε καταλαβαίνω!,μου λέει κάπως αυταρεσκα και ακουμπάει πίσω στην καρέκλα.
- Τι είναι όλο αυτό που γίνεται?
- Κάποια άλλη στιγμή θα σου πω.,μου λέει τελικά.
- Ωραία! Έχει σταματήσει η μεταξύ μας επαφή. Έχεις αλλάξει από την μία μέρα στην άλλη. Τι είμαι για εσένα? Μου λες?, του φωνάζω εμφανώς αγριεμενη.
Ο Ασίμ κοπαναει την γροθιά του στο γραφείο του.
- Πως τολμάς να με ρωτάς?,με ρωτάει.
- Επειδή αρχίζω να αμφισβητώ αυτά που συμβαίνουν μεταξύ μας.,του λέω.
- Μην τολμήσεις να.....
- Σε μισώ που δεν μου δίνεις μια ευκαιρία να σε βοηθήσω. Σε μισώ που νιώθω κομμάτια.,του φωνάζω και γυρίζω να φύγω.
Ανοίγω την πόρτα αλλά εκείνος με γρήγορα βήματα την κλείνει και με γυρίζει προς το μέρος του.
- Μην τολμήσεις να με μισήσεις. Δεν μπορείς να με μισήσεις.,μου λέει.
- Μα φυσικά και μπορώ. Νιώθω προδομένη και δεν ξέρω και εγώ τι νιώθω.
Με τραβάει απαλά από τα μαλλιά φέρνοντας τα χείλη μου στα δικά του με πάθος.
- Μην με μισήσεις! Σε χρειάζομαι!,μου λέει.
Συνεχίζει να με φιλάει. Με πηγαίνει στο γραφείο και τα ρίχνει όλα από επάνω ακουμπώντας με εκεί. Του ξεκουμπώνω το πουκάμισο και εκείνος μου κατεβάζει κάτω από την φούστα το εσώρουχο.
Κατεβάζει το παντελόνι του και μπαίνει μέσα μου με δύναμη.
- Α ναι!, φωνάζω από ηδονή. Με κάνει να τον θέλω απελπισμένα , λαίμαργα. Δεν μπορώ να συγκρατήσω αυτό που νιώθω για αυτόν. Ούτε για ένα λεπτό δεν τον μίσησα. Δεν θα μπορούσα άλλωστε.
Μπαινοβγαίνει με γρήγορες κινήσεις μέσα μου καθώς εγώ βογγκαω το όνομα του και φωνάζω από την απόλαυση.
Όταν και οι δύο τελειώνουμε τακτοποιώ το φόρεμα μου και ο Ασίμ ντύνεται και εκείνος.