YAKAMOZ GÜZELİ

Bölüm 12

 Kalabalığın arasından sıyrılıp ilerlemeye başlamıştık.

"Nereye gidiyoruz?" Ona yetişmeye çalışırken hızlı nefes alıp veriyordum.

"Sesini daha rahat duyabileceğim bir yere."

Duyduğum cümleyle nefesimin kesildiğini hissetmiştim. Mutluluktan başım dönmeye başlamıştı. Yürüme hızımız yavaşladığında arabaya varmıştık.

Bu soğukta beklemeden araba girerken kalbimin bir yavaşlamasını umuyordum. O arabaya binmeden elimi kalbime koyup sakinleşmeyi denedim.

Bütün bunlar fazla gelmiş olmalıydı. Başıma giren ağrıyla gözlerimi kapatıp elimi alnıma dayadım.

Kapının açılması sesini duyduğumda Hazar'ın da geldiğini anladım.

"Defne." Hazar'ın sesini duyduktan sonra elini alnımda hissettim.

"Neden bu kadar sıcaksın? Ateşin mi var senin?" Hızlıca söylediği şeylerden sonra arabayı çalıştırmıştı.

"Ateşim yok. İyiyim." Kalbimin sağlıyla oynuyorsun ve seninle konuştukça fena oluyorum diyememiştim.

O ise beni dinlemeyerek sürmeye devam etmişti.

"Nereye gidiyoruz Hazar?" Mayışmış sesimi duyunca bir anlığına bana bakıp tekrar önüne döndü.

"Evine götürüyorum seni." Demesiyle tüm hayallerim yıkılmıştı.

"Hazar ben iyiyim diyorum."

"Yanıyorsun resmen Defne saçmalama."

Çok sinirlenmiştim. Ama sinirlenecek bir şey yoktu. Onunla vakit geçirmek istediğimi bilemezdi. Hem gerçekten ateşim var gibi gözüküyordu. Birazdan geçeceğine emindim.

Yol boyu kendimce tribe girip kafamı camdan kaldırmamış, sadece camdan dışarı bakmıştım. Arada bana baktığını görebiliyordum.

Bir ara Hayal'e haber vermek aklıma gelmiş, kısaca mesaj atmıştım. Konuşmamakta kararlı gibiydim.

Apartmanın önünde bir alana park edince kemerimi hızlıca açtım.

"Teşekkür ederim." Yüzümdeki sahte gülümsemeden sonra arabadan cevap vermesini beklemeden indim.

Gözlerim dolmuştu. Dostlarım üzgünüm ama bugünümün onunla geçeceğine çok inanmıştım. Ve büyük bir hayalkırıklığı yaşıyordum.

Arabadan inip apartmana yürürken duyduğum kapı kapanma sesiyle arkama baktım.

Hazar arabadan inmiş bana doğru yürüyordu.

Yüzümdeki şaşkınlığı görmüş olmalı ki güldü.

"Seni yalnız bırakacağımı düşünmüş olamazsın değil mi?" Utançla gözlerimi kaçırdım. Bu halime kahkaha atıp yanıma yaklaştı.

"Seni konserden kaçıran benim zaten." Diyip yanıma gelmiş belimden tutarak içeri doğru ittirmişti.

Şimdi daha çok ateşim çıkacaktı. Acaba aramıza mesafe mi koymam gerekiyordu? Her yakınlaşmada böyle kötü olursam işimiz işti.

 "Bak gördün mü? Sana bir şeyim yok demiştim." Eve vardığımda onu salonda bırakıp yüzümü yıkamaya gitmiştim.

Biraz da sakinleşmem olsa gerek daha iyiydim. En azından artık sıcak basmıyordu. Hazar'ın yanına gittiğimde salonda filmlere baktığını gördüm.