YAKAMOZ GÜZELİ

Bölüm 21

 "Ay! Baya baya bir aydır sevgilisiniz siz." Hayal yerinde duramadan evin içinde dönüyordu.

"Evet Hayal. Ben de inanamıyorum tam olarak."

İlk gün heyecandan uyuyamamıştım. Dönüp dönüp durmuş, sevgili olduğumuz gerçeğini hazmedememiştim. Mutluluktan ne yapacağımı şaşırmış gibiydim.

Annemle dün gece konuşunca sesimdeki enerjiyi fark edip ne olduğunu sorunca sonra anlatacağımı söylemeyerek geçirmiştim.

"Siz nasılsınız Hayal?" Dediğimde dalgın bakışları beni buldu.

"Yani... Bilmiyorum ben ondan fazla hoşlandım sanırım Defne." Heyecanla yerimde kıpırdandım.

"E harika bir şey bu."

"Ama o benim gibi hissediyor mu emin değilim." Söyledikleriyle kaşlarım çatılmıştı. Bence Ömer'in de fazlasını hissettiği belliydi.

"Neden öyle düşünüyorsun ki?"

"Amaaan Defne! Hadi hazırlansana sen." Hayal'e cevap verecekken çalan kapıya yürüdüm.

"Bu konuyu konuşacağız."

Kapıya ulaştığımda büyük bir heyecanla açtım. Kimin geldiği çok belli değil miydi?

Otuz iki diş sırıtan Hazar'ı görünce her zamanki gibi heyecanlandım. Onu görünce oluşan heyecan bitmiyordu.

"Pijaman çok güzel." Söylediği şeye gülüp kenara çekildim. O içeri geçince arkasından ilerledim.

"Selam Hayal."

"Selam enişte!"

"Hayal!" Sert çıkmaya çalışan sesime Hazar gülmüştü. Hoşuna gitmiş gibiydi.

"Ne var be? Neyse ben çıkıyorum. Dikkat edin." Toparlanıp hızlıca kapıya yöneldi. Bana öpücük atınca ona gülümseyip onu kapıya kadar uğurladım. Geri döndüğümde Hazar'ı salonda bulamadım.

Odama doğru ilerlerken açık gördüğüm kapıyla orada olduğunu anladım.

"Ne yapıyorsun orada bakayım?" Uzaktan seslenip içeri girince bir anda belimden tutulmasıyla şaşkına döndüm. Ellerimi Hazar'ın omzuna koydum.

"Ne oluyor?" Sesim titreyerek çıkmış olabilirdi.

"Seni özledim de."

"Dün beraberdik." Bilmişçe söylediğim şeye kaşlarını çattı.

"Bu özlememe engel mi?" Sorduğu soruyla gülüp ona sıkıca sarıldım.

"Ben de özledim. Ama şimdiden çok yılışık bir çift mi olduk biz?" Söylediğim şeye güldü.

"Ayrı kaldık bir süre kızım ne yapalım." Söyledikleriyle nefes alışım zorlaşırken sakin olmaya çalıştım.

Ondan uzaklaşıp dışarı ittirmeye başladım.

"Üstümü giyip geliyorum."

Bana imalı bakışıyla kahkaha atıp kapıyı suratına kapattım.

Araba durduğunda gözlerimi telefonumdan kaldırıp etrafa göz gezdirdim. Tanıdık gelen yerle gözlerim Hazar'a döndü.

"Bu sefer kahvaltıya geldik değil mi?" Söylediklerime hafifçe gülüp kemerini çıkardı.

"Evet, bu sefer zamanlamayı tutturduk."

Eve girdiğimizde hiç yabancılık çekmediğimi fark ettim. Onun yanında kendimi çok rahat hissediyordum. Tüm ilişkilerimde aradığım şey de buydu.