Clexa ll Wanna Be Yours 2

3

—

—

24 SAAT SONRA-

Her şey hazırdı.Dünyaya gidebilecektik.Raven çok uğraşmış ve sonunda başarmıştı.Bütün gerekli eşyalarımızı topladık.Onlar için de bu yaşananların zor olduğunu biliyordum.Benimle uğraşmak zorunda kalmıştı hepsi.Onlara başlarda yansıtmamaya çalıştım ama yapamamıştım.İyiymiş gibi yapamadım.

"Clarke hadi kıyafetleri giy."

"Tamam Raven."

Bana kıyafetleri attı.Ben de üstüme geçirdim.Buraya geldiğimizden beri dünyaya dönmeyi düşünmemiştim daha doğrusu oraya tekrar geri dönüp ayak basacağım düşünmemiştim.Giyindikten sonra Raven'ın gösterdiği araca hep birlikte bindik.Korkmuyorum desem yalan olurdu.Korkuyordum hem de deli gibi.Yani onu görmekten korkuyordum.Ya Bellamy'nin dediği gibi biri varsa.Ya beni unuttuysa.Bunları düşünmek bile kalbimin ağrımasına sebep oluyordu.Onu görürsem ne yaparım bilmiyordum.Onun boynuma atlamasını beklemiyordum ama en azından bir kere sarılıp kokusunu içime çeksem daha iyi olacağımı biliyordum.Raven Ellerimi tuttu.

"Merak etme bir şey olmayacak.Sağ salim ineceğiz."

Başımı olumlu anlamda salladım.Bellamy ile aynı ortamda bulunmak istemiyordum ama mecburdum.Gözlerini benim üzerimde hissedebiliyordum ama umursamadım.

"Kalkışa hazırız.Başlatıyorum."

"Kalkışa son 10 saniye."

"10-9-8-7-6-5-4-3-2-1"

Ve hızlı bir şekilde o uzay gemisinden koptuk.Kalbimin deli gibi attığını anlamıştım.Çok hızlı hareket ediyorduk.Herkes ellerini ellerimin üstüne koydu.Gözlerimi kapadım ve bu anın bitmesini bekledim.

"Az kaldı."

Az kaldı.Onu görmeme mi ? Yoksa ölmemize mi ? Bilmiyordum.Ve sert bir şekilde yere çarptık.Kemerlerimiz bağlı olduğu için bir acı hissetmedim.Raven hemen Kapağı açtı.Diğerlerine baktım.İyi gözüküyorlardı.Raven bana elini uzattı ve elini tuttum.

"Hadi gelin."

Beni çekip dışarı çıkardı.Yere ayağımı bastım ve o ormanın kokusunu içime çektim.Altı yıl sonra dünyaya yeniden gelmek garip hissettirmişti.Diğer herkesi dışarı çıkarttık.Mutlu bile olamıyordum.Onu görmediğim her an daha kötüydüm bunu çok iyi biliyordum.Herkes gülüyordu ama ben gülemiyordum.Gözlerimin dolduğunu hissettim.Raven başını eğerek bana baktı.

"Raven Lex-Lexa'yı alalım.Onu görmem lazım."

"Clarke-"

Bana sıkıca sarıldı.

"Söz veriyorum onu alacağız.Biraz dinlenelim."

Başımı olumlu bir şekilde sallayıp ondan ayrıldım ve göz yaşlarımı sildim.Hep birlikte yürümeye başladık.

"Sonunda geldik.Clarke sen olmasan Raven yapmayacakmış demek ki.İşine geldi rahat olmak."dedi Murphy.

"Ya hayır saçmalama Murphy.Zaten uğraşıyordum ama Clarke daha hızlı bir şekilde yapmamı sağladı."dedi Raven.

"Şu ileride birkaç ev gözüküyor oraya gidelim."

"Tamam Clarke."dedi hepsi.

Birlikte yürümeye devam ettik ve evlerin olduğu yere ulaştık.Silahları ne olur ne olmaz diye belimden çıkarttım.Diğerleri de benimle birlikte çıkardı.Evin kapısını dirseğimle yavaşça açtım.İçeride iki kişi sandalyeye oturmuş uyuyorlardı.Hepimiz şaşkındık.Sessizce yanlarına doğru gittim.Sığınaktan birileri olduğunu düşündüm.Ne zaman çıkacaklarını bildiklerini düşünmüyordum ama listeye yazdığımız herkesi tanımıyordum.O yüzden bizimkilerin yanlarına döndüm.