Clexa ll Wanna Be Yours 2

26

—

—

Clarke'ın hazırım demesiyle birlikte Kafamı salladım ve birlikte koşmaya başladık.Aracın önüne kadar koştuk ve Octavia'nın girdiği yerden içeri girdik.İçeride gerçekten büyük bir karışıklık vardı.Octavia'yı kıyafetinden tanıdım birkaç kişiyle uğraşıyordu.Hemen yanına gidip ona yardım ettik ve uğraştığı kişileri indirdik.

"Teşekkürler."

"Hadi.Raven gel.Kumanda odasına."

Octavia haritaya göre bizi götürmeye başladı.Önümüze birkaç kişi çıkmasına rağmen onları indirdik.Octavia'nın yanındaki kişiler bizi korumak için buraya gelen kişileri engelliyorlardı.Sonunda odanın önüne geldik.Odanın önündeki iki kişiyi de yaralanmadan hallettik ve kapıyı sert bir şekilde ayağımla kırıp içeri girdim.İçeri girmemle silahın patlaması bir oldu.Kapıyı sertçe kapatmadan önce avazımın çıktığı kadar bağırdım.

"Clarke sakın içeri girmeyin."

Kapıyı ayağımla sertçe kapatıp önüne hemen yanındaki sandalyeyi çektim.Dışardan açılmamasını başardım ve eğildim masayı yere düşürüp kendime siper aldım.

"Lexa aç kapıyı !"

Clarke direnmeye başlamıştı.Başımı kaldırarak adamların nerede olduğunu anlamaya çalıştım.İki üç adam vardı ve Diyoza bağlıydı.Cebimdeki bıçağı çıkarıp Diyoza'nın yanındaki adama attım.Adamların koşmalarından üstüme doğru geldiklerini anlamıştım.Önce sol taraftan gelen bana silahını doğrulttu.Onun bacağının arasına sert bir şekilde vurdum ve dengesini kaybetmesini sağladım.Ama öteki adam bana çoktan silahını ateşlemişti.Kötü bir nişancı olduğu için kolumu sıyırmıştı.Silah sesiyle beraber Clarke'ın kapıya vurması daha da şiddetlendi ve benim adımı sayıklıyordu.Onu korumak zorundaydım.Üzgünüm Clarke burada olamazdın.Seni bu adamların içine atamazdım.Kılıcımı diğer elime alarak sertçe bana ateş etmeye çalışanın göğsüne attım ve yere düştü.Az önce düşürdüğüm kişiye yerdeki silahı alıp bacağına sıktım.Sonuçta bize konuşacak bilgi verecek biri de lazımdı.Diyoza'nın yanına doğru gidip onu çözmeye başladım.

"İyi misin ?"

"İyiyim Lexa.Teşekkür ederim."

"Bu isyanı başlatan kişi nerede ?"

"Bilmiyorum."

"Ne demek bilmiyorum ?"

"Bir iki saat önce buradaydı ama çıkıp gitti."

Hızlıca kapıya doğru gittim ve sandalyeyi çektim.Kapıyı açtım.Clarke beni görür görmez derin bir nefes aldı.

"Lexa."

Hızlıca kollarını bana sardı.

"Ah."

Kurşun kolumu sıyırdığı için biraz acımıştı.Sessiz bir tepki versem de hemen bana sarılmayı bırakıp yüzüme baktı.

"Ne oldu ?"

"Bir şey yok.Sıyrık sadece."

"Bakmama izin ver."

"Clarke gitmemiz lazım.Sonra bakarsın.Biz Octavia ile şu adamı bulalım.Sen de Raven ile füze sistemlerini kilitlemeye çalış.Bize telsizle haber ver.Diyoza sen de bizimle gel."

"Tamam Lexa.Görüşürüz.Dikkat edin."

Octavia,Diyoza ve ben neredeyse bütün odaları delikleri aradık ama bir şey bulamadık.Bunun için Octavia ile bir ekip kurduk ve bu adamı bulmaları için köye göndermeye karar verdik.Onlara katılmak istiyormuş gibi görünüp adamı bir şekilde bize getireceklerdi.Clarke ve Raven'ın yanına dönmeye karar verdik.

"Orada mısınız ?"

"Evet Clarke söyle."

"Bu sistemler kilitlenmiyormuş.Raven elinden geleni yapıyor.Bunları kitlemek için uzayda olmak gerekmiş.Uzaydan kitlenebilen bir sistem yapmışlar."

"Lanet olsun.O adamı bulmamız lazım."dedi Octavia.

"Yok mu ?"

"Bulması için bir ekip gönderdik."dedi Octavia.

"Clarke ben şimdi geliyorum."

"Tamam Lexa ben seni karşılarım."

"Tamam."

Telsizi kapattım.

"Octavia ve Diyoza.Siz ekibi ayarlayın.Ben onların yanına giderim.Ekibe gereken şeyleri söyleyin."

"Tamam Lexa.Hadi görüşürüz."dedi Octavia.

"Görüşürüz."

Octavia ve Diyoza kapıya doğru gittiler.Buradaki herkesi halletmiştik ben de tabelaları takip ederek çalışma odasının bulunduğu koridora geldim.Clarke odadan çıkmıştı ve elinde silahla beni bekliyordu.Onu görür görmez gülümsedim.Yanına doğru hızlı bir şekilde yürümeye başladım.Elini bana doğru uzattı.Elini tutmak için kolumu kaldırdığım sırada silah sesi duydum.

"Lexa ?"

Karnımda hissettiğim ağrı ile elimi karnıma götürmek zorunda kaldım.Beni karnımdan vurmuştu.Clarke'a baktım.Telaşlı bir şekilde bir yüzüme bir de yarama baktı.Ve hemen silahını arkama doğrulttu ama sanırım adam beni vurup kaçmıştı.Ayakta durmak için elimi duvara yasladım ama duramıyordum.Kendimi taşıyamaz hale gelmiştim ve dengemi kaybettim.Yere düşecekken Clarke beni hızlı bir şekilde kucağına aldı.Kolumda hissettiğim yaşlarla ağlamaya başladığını anlamıştım.

"Sana bir şey olmasına izin vermeyeceğim."

Sesi titremişti.Ağlaması hıçkırıklara dönüşmüştü.Beni hızlıca içeri soktu ve kapıyı kapatıp masanın üzerine bıraktı.Ellerini hemen yarama bastırdı.Ben de ona destek olmak içi Ellerimi onun ellerinin üstüne attım.Nefes almakta zorlandığımı farkettim.Daha fazla gözlerimi açık tutamıyorum.Ona bakıp gülümsedim.

"Sakın korkma."

Ve gözlerimin kapanmasına izin verdim.Son duyduğum şey onun sesi oldu.

"Lexa benimle kal !"

—

—