Clexa ll Wanna Be Yours 2

8

—

—

1 HAFTA SONRA-

Sandalyede oturmuş onu uyurken izliyordum.Son bir haftadır yanından ayrılmamıştım.Yarası iyileşse de ayağa kalksa da beklemiştim.İyi olduğunu görmek istiyordum.Bu durumdan hiç şikayetçi değildi ama arada bir üzülüyordu.Yavaşça başını benim oturduğum yere doğru çevirip gözlerini araladı.Beni görür görmez uykulu gözlerle bana gülümsedi.

"Günaydın."

"Sana da günaydın."

Yüzündeki mutlu ifade birden ciddileşti.

"Sen uyumadın mı ?"

"Uyudum.Yani-"

"Lexa kızacağım artık.İyiyim ben.Kaç gündür uyumadın ?"

Yatakta doğrulmak istediğinde ona sırtından hafifçe destek oldum ve yatakta oturur pozisyona geçti.Yarası iyiydi.Ara sıra ağrıları oluyordu.

"Banyoya girecek misin ?"

"Olur.Ben giderim."

"Saçmalama."

Onun kolunu omzuma atmasını sağladım.Aslında yürüyordu ama dün gece başı dönüp düşmüştü.Ben de yardım etmeye karar verdim.Birlikte banyoya gittik ve onu tuvalete oturttuğumda mahçup oldu yüzüne bakmadan hızlıca dışarı çıktım.Sifonu çektikten sonra içeri girdim ve Ellerini yıkadı.Ben de elime aldığım suyu yavaşça yüzüne çarptım.Yüzünü güzelce yıkadım.Üzgün gözlerle bana baktı ben de havluyu alıp yüzünü duruladım.Birlikte içeri girdik ve onu yatağına oturttum.Birden ağlamaya başladı ve iki eliyle de kolumu tuttu.Başını karnıma yasladı.Neden böyle yapıyorsun ? Neden beni daha çok üzüyorsun ?

"Clarke lütfen ağlama."

"Le-Lexa.Elimde değil."

"Senin kötü olmanı istemiyorum.İyi ol istiyorum artık."

Başını yasladığı yerden çekti ben de sandalyeye oturdum.Gözlerimin içine bakıp konuşmaya başladı.Dizlerimiz hafifçe birbirine temas ediyordu.Elleri hala kolumun üzerindeydi.

"Seni kaybettiğim için kendimden nefret ediyorum.Özür dileyip duruyorum.Kaçıncı özrüm bilmiyorum.

Sana söz verdim.Seni üzmeyeceğim dedim ama yine üzdüm.Bana iyi davranman kalbimi acıtıyor.Sen kim bilir neler yaşadın ? Neler geçirdin o dört duvar arasında ? Şimdi ise her şeye rağmen benimle ilgileniyorsun.Sana asla yetemeyeceğimi biliyorum ama sana aşığım.Deliler gibi aşığım Lexa.

Seni düşünmeden geçirdiğim tek bir günüm bile olmadı.Öyle bir şey olamazdı da.Sen yanımdayken,nefesini hissederken bile yine seni düşünüyorum."

Söylediği şeylerle gözlerim dolmuştu.Ben de ona hala aşıktım.Deli gibi.Dediği her şey benim için de geçerliydi.Onu geçirmediğim tek bir günüm bile yoktu.Gözümden yaşlar süzüldüğünde elini yüzümdeki yaşlara götürdü ve sildi.

"Clarke ne diyeceğimi bilmiyorum.Ben hiçbir şey yaşanmamış gibi davranamam.Her şeyi bir anda unutamam.Üzgünüm."

"Biliyorum ben seni anlıyorum.Beni dinle sadece sana her şeyi anlatacağım tamam mı ?"

Başımı olumlu bir şekilde salladım ve her şeyi anlatmaya başladı.

"Bellamy bana geldi.Ravenları kurtarmamız gerek dedi.İnandım.O gün yani altı yıl önce gittiğim gün bana hiçbir şey söylemedi.Raven ona haber vermiş dalga gelecek demiş.O da herkese söyleyeceğim demiş ama söylemedi.İnan söylemedi.Bilsem gider miydim ? Seni bırakır mıydım ?

Öğrendiğim an ona saldırdım.Geri gelmek istedim.Kıyafetlerimi de giydim.Raven bana iğne vurdu ve yere düştüm.Felç oldum sanki.Hiçbir şey yapamadım.Eğer o gün o iğneyi vurulmasaydım öleceğimi söyledi Raven ama İnan bana umrumda değildi.Sana not bıraktım haberin olsun diye.Eğer sensiz gitmek aklımın ucundan bile geçtiyse beni çek şurada öldür.Sensiz yaşamak ölümdü zaten.

Bir daha seni görünce hayat buldum Lexa ben.Seni görünce içimdeki ölmüş Clarke yeniden canlandı sanki.Sana haber vermem gerekirdi ama beni bırakmayacağını bildiğim için söyleyemedim.Ne desen haklısın.Çok kötü bir karardı.Hayatımın en büyük hatasıydı.Seni kaybetmek sensiz yaşamaya çalışmak hataydı.Hayatımın anlamını kaybetmek benim için de hiç kolay değildi."

"Clarke ben o gün seni almak için dışarı çıkacaktım beni bir notla bıraktığını beni sevmediğini bile düşündüm ama ne olursa olsun çıkmalıydım.Octavia ve Abby beni durdurdu.Bana da sakinleştirici iğne yaptılar ve bayıldım sanki.Hareket edemedim.Gelemedim.Alıp çıkaramadım seni oradan.

Yalnız kaldım evet.Her gün seni düşündüm evet.Ben beni bırakıp gittin sandım.Bana söylediğin her şeyi yeniden düşündüm.Hepsi çok gerçekti.Ben senin beni isteyerek bıraktığına kendimi hiçbir türlü inandıramamıştım ama bir süre sonra artık pes ettim.Kaldıramadım.Hiç kolay değildi.Hiçbir şey benim için de kolay değildi."

"Sana yaşattığım her şey için kendimden nefret ediyorum.Keşke demeyi sevmem ama keşke gitmeseydim.Sen bana söyledin inanma güvenme ona dedin."

Ellerini kafasına vurmaya başladı.Şaşırdım.

"Ona güvenmemeliydim."tekrar vurdu.

"Ona güvenmemeliydim."tekrar vurdu.

"Ona güvenmemeliydim."tekrar vurdu.

Hızlıca Ellerini tuttum ve ona çok sıkı bir şekilde sanki içime sokmak istercesine ağlamasını dursun diye sarıldım.

"Clarke tamam."

Kendine zarar vermesine müsaade edemezdim.Ağlamaları bu sefer hıçkırığa döndü.
Ellerimi saçlarına götürdüm.Derin bir nefes alıp verdi ve Birkaç kez içini çekerek ağlamaya devam etti.Her iç çektiğinde saçlarını okşadım.Biraz da olsa ağlaması sakinleşti.

"Lexa ben sadece senin yanında iyi hissedebiliyorum."

—

—