Clexa ll Wanna Be Yours 2

25

—

—

1 HAFTA SONRA-

Yanağımda hissettiğim dudaklar ile gözlerimi araladım yüzümü hemen bir gülümseme hali aldı.O da bana aynı şekilde bakıyordu.

"Günaydın uykucu."

"Günaydın."

"Hadi kalk bugün,uzay aracını alacağımız gün."

"Evet ama bir öpücük ?"

Gülümseyip bana yaklaştığı sırada Raven içeri girdi.

"Kusura bakmayın ben-"

"Kapı çalma huyunu edinsen iyi olur Raven."

"Of.Neyse hazırız biz."

"Tamam biz de geliyoruz birazdan."

"Fazla uzun kalmayın."

Diyip göz kırptığı an elime geçirdiğim yastığı ona fırlattım.Lexa gülmemek için eliyle ağzını kapatmıştı.

"Tamam ben çıktım."

Dedi ve kapıyı çekip çıktı.Ben de ayağa kalkıp kıyafetlerimi giyindim.Lexa üstünü giyinmiş ve hazırdı yatakta oturmuş beni izliyordu.Ben de ona bakıyordum.

"Lexa başarabilecek miyiz ?"

"Clarke her şey istediğimiz gibi gitmezse bile,planımız var.O yüzden sakin olmamız en önemlisi,sakın heyecan yapma."

"Tamam canım.Merak etme elimden geleni yapacağım."

Lavaboya girip saçımı başımı düzelttim ve son kez kendime bakıp odaya geri girdim.Lexa ayağa kalkıp elini bana uzattı ve birlikte odadan çıktık.Meydana geldik.Lexa konuşmak için yukarı çıktı.Ben de yanında duruyordum.Ellerimizi ayırıp ellerini direğe dayadı ve yüksek bir ses tonunda konuşmaya başladı.

"Bugün yukarıda yaşama şansımızı onlardan geri alacağımız gündür.Artık bu sığınağa tıkılı kalmayacağız ve yüzeyde yaşayacağız."

"Heda ! Heda ! Heda !"

Gururla ona baktım.Herkes tarafından sevilen bir liderdi.Kimsenin ona karşı nefreti yoktu çünkü halkının sorunlarıyla sürekli ilgilenmişti.

Plan basitti.Octavia ve ordusu içeri girip Lexa'nın planını uygulacaktı.Biz de onları arkamızda bir ordu ile uzaktan izleyecektik.Bir sorun olursa içeri girecektik.

Herkesi her ihtimale karşı sığınaktan çıkartacaktık.Onları da yanımıza almak zorundaydık.Eğer füzelerle ilgili sorun olursa da telsizle haber verecektik ve Monty kamp alanından onları bize getirecekti.Umarım her şey iyi giderdi.

Önce gidecek olan grup ve ardından da biz yukarı çıktık ve o uzay aracının olduğu alana doğru gitmeye başladık.Yolculuğumuz bir gün sürecekti.Bunun için eşyalarımızı ve yemekleri Lexa önceden ayarlamıştı.

Birkaç saat yürüdük hava artık kararmaya başlamıştı.Lexa soluna dönüp Octavia ile konuştu.

"Octavia kamp yapacağımız alan burası mı ?"

"Yaklaşık iki kilometre ötede Lexa az kaldı."

"Tamam."

Başını bana çevirdi ve ellerimizi birleştirdi.Birkaç dakika sonra Octavia'nın dediği alana vardık ve kamp alanını oluşturduk.Yorulmuştuk ve bir an önce uyumak istiyorduk.Lexa'nın kapanmaya çanak tutan gözlerinden bunu anlayabiliyordum.

"İyi geceler Octavia."

"İyi geceler Lexa ve Clarke."

Lexa'yı kolundan tutup kurduğumuz yerin içerisine girdim.

"Lexa iyi misin ?"

"İyiyim."

Onu tutmaya devam ederek yatağa oturttum ve üstündeki ceketi çıkarıp masanın üstüne attım.Kendi üstümdeki ceketi de çıkardım.Yavaşça başını yastığa koydu.Ben de yatağa oturdum.Ve beline sardığı kollarını açtım ve kollarını bana sarmasını sağladım.Saçlarımın kokusunu derin bir şekilde içine çekti.

"Her şey dediğin gibi iyi olacak."

"İyi ki yanımdasın Clarke."

Başımı ona doğru çevirdim.Gözleri kapalıydı.Dudaklarına küçük bir öpücük kondurdum.O da bana karşılık verdi ve vücudumdaki kollarını daha da sıkmaya karar verdim.O da derin bir nefes alıp verdi.Ben de gözlerimi kapattım.

Gözüme vuran güneşle uyandım.Elimi Lexa'yı hissetmek için yatağın kenarına attım ama tek hissettiğim boşluğuydu.Hemen ayağa kalktım.Yanımda uyanmasına alıştığım için şaşırmıştım.Tam kapıdan çıkacakken bana seslendi.

"Clarke nereye ?"

Ona doğru gidip sıkıca kollarımı sardım.Çok korkmuştum.İlk başta sendelese de o da ellerini belime sardı.Bir süre sonra kolumu ondan ayırdım.

"Ne oldu ?"

"Gittin sandım."

"Üstümü değiştirdim.Seni de uyandırmak istemedim ama gitmemiz lazım.Herkes toparlanmak üzere.Ben şimdi dışarıyı kontrol ediyorum sen de gelirsin."

"Tamam ben de geliyorum."

Lexa kaldığımız yerden dışarı çıktı.Ben de üzerimi düzenledim ve masanın üzerindeki silahımı belime koydum.Dışarı çıktım.Lexa birkaç kişiyle konuşuyor bir şeyler söylüyordu.Yanına gittim.

"Yola çıkmaya hazırız Clarke."

"Tamam o zaman gidelim."

"Eşyalarımızı aldırtırım.Hadi gel."

Birlikte yürümeye başladık.Octavia ve Raven da bize eşlik etti.

"Raven dikkat etmen gerekiyor."

"Evet Clarke merak etme ben Octavia'nın yanından ayrılmayacağım ve silah kullanmasını da biliyorum."

"Evet ama o odaya girmemeniz için ellerinden geleni yapacaklardır."

"Clarke biz bu işin üstesinden geleceğiz.Sen sakin ol."

"Tamam kızlar."

Yine birkaç saat yürüdük ama hava hala aydınlıktı.

"Octavia ne kadar kaldı ?"

"Lincoln'e göre bir iki saatimiz var.Az kaldı."

"Tamamdır."

Bir iki saat yürüdükten sonra uzay aracını gördük ama etrafında düşündüğümüzden daha fazla adam vardı.Lexa ordusuna durması için işaret yaptı.Octavia'ya döndü.

"Okçulara söyle etraftakileri sessizce halletsinler.Böylelikle daha rahat girin."

"Tamam Lexa."

Lexa'nın dediği gibi okçular dışarıda bekleyen adamları indirdiler ve Octavia yanındakilerle birlikte Lincoln'un dediği giriş yerlerinden içeri girdiler.Lexa'ya döndüm.Hep birlikte telaşla beklemeye başladık.Birden telsizimden ses geldi.

"Ben Octavia.İçeri girdim ama sandığımızdan kalabalıklar."

"Gelmeli miyiz ?"

"Orada birkaç kişi bırakın ve bizim girdiğimiz yerden gelin.Size ihtiyacımız var.Acele etmeye çalışın."

Lexa bana baktı.Kılıçlarını sırtından çekti.

"Hazır mısın ?"

"Hazırım Lexa."

—

—