Να θυμάσαι...

Ένα τίποτα!

19

Τα κορμιά τους παρέμειναν ενωμένα έχοντας ικανοποιήσει στο έπακρο τους πόθους. Ο Αλέξανδρος κρατούσε αγκαλιά την Ειρήνη, φιλώντας την τρυφερά στο μέτωπο. «Να μείνουμε για πάντα έτσι, όλη την ημέρα, αύριο και μεθαύριο για πάντα!» της είπε περιπαικτικά χαιδεύοντας την μύτη απαλά.

«Κάποιοι να σου θυμίσω πως χρειάζονται να εργαστούν για να ζήσουν. Δεν μένουν όλοι σε βίλες ούτε τρώνε με χρυσά κουτάλια!»

«Δεν έχω φάει ποτέ σε πληροφορώ... τώρα που το λες λέω να δοκιμάσω!»

«Σταμάτα να με πειράζεις! Τα έχουμε συμφωνήσει νομίζω αυτά...» του είπε αυστηρά τσιμπώντας τον στο μπράτσο.

«Όταν θυμώνεις και κατσουφιάζεις με ανάβεις περισσότερο το ξέρεις αυτό;» την πείραξε με την σειρά του.

«Μιλάω σοβαρά. Θέλω να είμαι ανεξάρτητη. Δεν μου αρέσει να με σχολιάζουν οι φίλοι σου...»

«Σε συμπάθησαν!»

«Και οι φίλες σου;»

«Δύσκολα αλλά ναι. Τι να κάνω θα πρέπει να μάθεις να με μοιράζεσαι με άλλες από εδώ και πέρα. Μου αρέσει το γυναικείο φύλο!» της εξήγησε με ένα σατανικό χαμόγελο να σχηματίζεται.

«Αλέξανδρε φτωχή είμαι όχι ανόητη!»

Εκείνος όμως συνέχισε το πείραγμα. «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα... σε φαντάζομαι!»

Εκνευρισμένη προσπάθησε να σηκωθεί από δίπλα του αλλά αυτός της τράβηξε κοντά του.

«Μην με τραβάς...» διαμαρτυρήθηκε η Ειρήνη με έναν μορφασμό.

«Κάνεις ρυτίδες έτσι» και αμέσως την φίλησε όλο πάθος και ένταση. «Όσο και να μου θυμώσεις εγώ δεν θα φύγω από κοντά σου!» της ξεκαθάρισε. «Και ανά πάσα στιγμή εάν χρειαστείς βοήθεια μπορείς να μου τη ζητήσεις. Ακόμη και μια νέα...»

«Αλέξανδρε αρκετά. Τα έχουμε ξεκαθαρίσει αυτά καιρό πριν. Είμαστε μια χαρά έτσι!» διαμαρτυρήθηκε η Ειρήνη. Η υπερηφάνεια δεν της επέτρεπε να ζητιανέψει ούτε να ζητήσει ελεημοσύνη. «Ειλικρινά μην το ξαναπείς αυτό!» τον μάλωσε προσβεβλημένη.

«Καλά καλά! μην με μαλώνεις.... εγώ σε θέλω όπως είσαι!» προσπάθησε να διακωμωδήσει την κατάσταση.

«Τότε μην μου ζητήσεις να αλλάξω σε παρακαλώ!» προσπάθησε να χαμογελάσει με δυσκολία.

«Μονάχα αν παραμείνεις δίπλα μου. Μου άλλαξες τη ζωή τόσο αβίαστα, μου έδειξες πως είναι να διεκδικείς δίχως προσδοκίες. Μου δίδαξες να αγαπώ τη ζωή μου δίχως να προσπαθώ να είμαι κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό..»