Να θυμάσαι...

Ροδοπέταλα

7

Μέχρι να βεβαιωθεί πως δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας ο Αλέξανδρος δεν έφυγε από κοντά της. Συνέχισε να περπατά νευρικά πάνω κάτω στο διάδρομο περιμένοντας και πάλι τον γιατρό. Στο ιδιωτικό θεραπευτήριο ο υπεύθυνος γιατρός ήταν προσωπικός φίλος του πατέρα του άρα του ζήτησε να ελέγξει ξανά την ασθενή.

Δέκα λεπτά ο γιατρός βγήκε χαμογελαστός από το δωμάτιο. «Αλέξανδρος δεν είναι ανάγκη να ανησυχείς η Ειρήνη είναι καλά. Της έπεσε η πίεση, συμβαίνει καμιά φορά εξαιτίας πολλων παραγόντων συμπεριλαμβανομένου και της ψυχολογικής πίεσης. Κάπως το χαμόγελο έγινε πιο πλατύ, πιο πονηρό. «Το ταλαιπωρείς το κορίτσι;» τον ρώτησε περιπαιχτικά.

«Κάπως έτσι...» μουρμούρισε χαμηλώνοντας το βλέμμα λες και πράγματι έφερε μερίδιο ευθύνης.

«Να την προσέχεις!» τον συμβούλεψε χτυπώντας την πλάτη.

«Κύριε Κωνσταντίνου θέλω να μια χάρη. Εγώ θα τακτοποιήσω τον λογαριασμό αλλά δεν θέλω να αναφερθεί το όνομα μου!» τον παρακάλεσε σε μια περίεργη μεταστροφή της συμπεριφοράς του. Στο μυαλό του σχεδιάζει τις επόμενες κινήσεις. Ίσως ο Αλέξανδρος να ένιωθε τύψεις γιατί μπροστά του και μετά την επίθεση που της έκανε. Τσαντίστηκε και αποφάσισε να επανορθώσει έστω και λίγο δίχως να φανεί αδύναμος και πολύ ευαίσθητος. «Γιατρέ θέλω να ζητήσω και μια ακόμη χάρη!»

«Ναι παιδί μου ότι θες. Εάν είναι εύκολο να μάθετε τη διεύθυνση της κοπέλας... διακριτικά...» του ζήτησε ευγενικά.

«Ναι φυσικά, θα δώσω εντολή. Μόνο εάν μου υποσχεθείς πως θα στειλεις μια ανθοδέσμη με λουλούδια!» τον πείραξε.

Ο Αλέξανδρος ένευσε καταφατικά αλλά δεν μίλησε. Όταν τακτοποίησε την πληρωμή και αφού έμαθε αυτό που επιθυμούσε αποφάσισε να φύγει για να μην βρεθεί αντιμέτωπος με την οικογένεια της.

Κατά την έξοδο και ενώ έβγαλε ένα τσιγάρο για να καπνίσει η παρουσία του δεν πέρασε απαρατήρητη από την Κάτια. Η καρδιά της χτύπησε σαν τρελή, σχεδόν έτοιμη να ξεριζωθεί από την αγωνία. Είχε να τον δει πέντε χρόνια και ενώ είχε θάψει την εικόνα του σε κάποιο χρονοντούλαπο τώρα αναγκάστηκε να την ανασύρει.

Ξεχνώντας την ύπαρξη της αδερφής της επικέντρωσε το ενδιαφέρον μονάχα σε αυτόν. Παρατηρούσε κρυμμένη τις κινήσεις του, τον τρόπο που κρατούσε το τσιγάρο, που μιλούσε στο κινητό τα πάντα πάνω του. Άγγιξε την μεριά της καρδιάς κάνοντας σενάρια να βρίσκεται πάντα δίπλα του, ως άνθρωπος του. Όταν η μητέρα της την παρότρυνε να την ακολουθήσει γιατί είχε λίγη ώρα στη διάθεση κατσούφιασε.