Να θυμάσαι...

Στη ζωή σου!

30

Η Ειρήνη όπως ήταν αναμενόμενο με το που άκουσε τη φασαρία παρόλο που ετοιμάστηκε να βγει έξω επέστρεψε στο δωμάτιο της Κάτιας, το οποίο έμοιαζε βομβαρδισμένο σαν να έπεσε ατομική βόμβα. Πανάκριβα κοσμήματα πεταμένα στο πάτωμα, ρούχα σχεδιαστών το ένα πάνω στο άλλο μια μάζα που θύμιζαν σκουπίδια σε χωματερή. Κάτι όμως τις κέντρισε το ενδιαφέρον αμέσως γιατί της θύμιζε κάτι.

«Τι είναι αυτό;» ρώτησε αμέσως με το που σήκωσε το χαρτί που βρήκε στο πάτωμα.

«Φέρτο εδώ! Δεν έχεις καμιά δουλειά...» της φώναξε ορμώντας προς τα πάνω της.

Ήταν αργά όμως. Η Ειρήνη ήδη ανακάλυψε αυτό που προσπάθησε να κρύψει η Κάτια με τέτοιο ζήλο. Αναγνώρισε το σκίτσο αμέσως μιας που το δημιούργησε πρόσφατα. «Τι είναι αυτό;» τη ρώτησε σφίγγοντας το χαρτι.

«Να μην σε ενδιαφέρει!» κραύγασε σαν υστερική προσπαθώντας να βρει το δίκιο της. «Είναι δικό μου!»

«Τι λες; Είσαι τρελή; Αυτό το σκίτσο, θέλω να πω μου είπε πως το πέταξες πως το έβρεξα κατά λάθος...» Το μυαλό της έπλαθε σενάρια σε μια προσπάθεια να εξηγήσει τα ανεξήγητα. Δεν τα κατάφερε όμως γιατί της φαινόταν παιδιάστικο το ψέμα της. «Τι δουλειά έχεις εσύ με την φωτογραφία του Αλέξανδρου;» ρώτησε με επικριτικό ύφος.

«Θα στο έλεγα... ήθελα να του κάνω μια έκπληξη για να σπάσω και τον πάγο. Ο πατέρας του μου ζήτησε να προσπαθήσω περισσότερο...» ακόμη και η ίδια η Κάτια τρόμαζε με την ευκολία που ξεστομιζε τα ψέματα.

«Με κοροϊδεύεις; Από πότε έγινες τόσο πονόψυχη; Εσύ μέχρι χθες με συμβούλευες να μείνω μακριά από τον Αλέξανδρο. Μέχρι χθες κανείς από τους δυο δεν προσπάθησε να κρύψει τα συναισθήματα του! Ποτέ δεν ξέχασες Κάτια και πότε δεν ήσουν διατεθειμένη να ξεχάσεις!» ξέσπασε η Ειρήνη με την σειρά της.

«Είσαι μικρόψυχη!» της επιτέθηκε κουνώντας το χέρι απειλητικά. «Με τα δικά μου λεφτά σπουδάζεις! Εγώ βοηθώ την μητέρα όσο εσύ κάνεις βόλτα στο Λονδίνο!»

«Έχεις δίκιο! Αναγκάστηκα να φύγω και να θυσιάσω κάτι άλλο όμως πολύτιμο. Όχι άλλο πια! Αρκετά με τις τύψεις και τις χάρες! Θα ορίσω μόνη μου τη ζωή! της ξεκαθάρισε, αποφασισμένη να μην υποχωρήσει άλλο με το θέμα του Αλέξανδρου. Έκρυψε το σκίτσο στην τσέπη της. «Από εδώ και πέρα εάν χρειάζεσαι κάτι από μένα ας μου το ζητήσεις και όχι να το κλέψεις!»

«Δεν φαντάζεσαι τι έχω θυσιάσει!» της είπε με παράπονο η Κάτια.

«Τα έχεις όλα! Είναι άδικο να παραπονιέσαι εσύ που επέλεξες προφανώς την λάθος λύση. Φρόντισε να μην πληγώσεις και άλλους!» δεν ήταν καν παρατήρηση αλλά μάλλον διαπίστωση πως η αδερφή της δεν ήταν χαρούμενη σε αυτόν τον γάμο. Όταν χάθηκε η μαγεία και τα φώτα έσβησαν τότε διαπίστωσε πως μέσα από το αστραφτερό περιτύλιγμα υπήρχε η σαπίλα και αυτό που αρχικά την κολάκευε, η λαμψη τελικά την τύφλωσε.