လွမ်းရိပ်ငွေ့တို့ ကြွေလွင့်ချိန် ( လြမ္းရိပ္ေငြ႕တို႔ ေႂကြလြင့္ခ်ိန္ )

အပိုင္း ( ၁၈ ) ( Zawgyi )

“ ငယ္ငယ္‌ေရ ... ဒီေန႔ ဘာဟင္းစားခ်င္လဲ ”

ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ ပုတီးစိတ္တရားထိုင္ၿပီးလို႔ ထလာသည့္ ငယ္ငယ္ကို ႏွင္းရိပ္ထင္ မီးဖိုေခ်ာင္ကေန ‌လွမ္းေမးလိုက္သည္။ ငယ္ငယ္ကလည္း သူရွိေနသည့္မီးဖိုေခ်ာင္ထဲထိ လိုက္ဝင္လာကာ

“ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ဘာရွိလဲ သမီး ”

ငယ္ငယ္က ေမးလာ‌ေတာ့ ႏွင္းရိပ္ထင္လည္း အေျပာႏွင့္ မဟုတ္ဘဲ အလုပ္ႏွင့္သာ သက္ေသျပလိုက္သည္။ ေရသန႔္ဘူးႏွင့္ အေအးဘူးေတြမွလြဲ၍ တျခားဘာတစ္ခုမွရွိမေနသည့္ ဗလာဟင္းလင္းေရခဲေသတၱာႀကီးကို ဆြဲဖြင့္ျပလိုက္ရင္း

“ ငယ္ငယ့္ဘာသာ ၾကည့္ေတာ့ ... ငယ္ငယ့္ေျမး ဘယ္‌ေလာက္ထိ ျဖစ္ကတတ္ဆန္းေနေနတယ္ဆိုတာ ... ေရခဲေသတၱာထဲမွာလည္း ဘာတစ္ခုမွ ရွိမေနဘူး ... တစ္ေနကုန္ ဘာမွမစားဘဲ ေရေတြ အေအးေတြပဲ လွိမ့္ေသာက္ေနတာလားမသိဘူး ... ဒီေကာင္ေလးဟာေလ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္ခ်ရတယ္လို႔မရွိဘူး ... ႏွင္းကေတာ့ သူ႔ထက္စာရင္ ျမတ္ကေလးကိုေတာင္ ပိုစိတ္ခ်ေသးတယ္ ”

ေဒၚေဆာင္းရိပ္ထင္လည္း တူမေတာ္ရဲ႕ဆူေအာင့္ေအာင့္စကားေၾကာင့္ ရယ္ေမာလိုက္ကာ

“ သမီးရယ္ ... ေျမးက ေယာက်ာ္းေလးဆိုေတာ့ ဒီေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့ ... သူ႔တိုက္ခန္းက အမႈိက္ပုံလိုရႈပ္ပြမေနတာနဲ႔ပင္ လိမၼာတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရေနၿပီ ... သူ႔ဝမ္းစာအတြက္ကေတာ့ သူ႔ဟာသူ ဝယ္စားလိမ့္မေပါ့ ... ဘယ္သူမွေတာ့ အငတ္ခံမေနေလာက္ပါဘူး ႏွင္းႏွင္းရယ္ ... ေယာက်ာ္းေလးဆိုေတာ့လည္း ရႈပ္ရႈပ္ရွက္ရွက္ေတြလုပ္ရတာ စိတ္မရွည္ဘူးထင္ပါရဲ႕ ”

“ ဟြန႔္ ! မေန႔ကလည္း ဘာမွစားစရာမရွိလို႔ ႐ြာကပါလာတဲ့အေျခာက္အျခမ္းေတြနဲ႔ပဲ မနက္ေရာ ညေရာ စားရတာ ... ေတာ္ေသးလို႔ေပါ့ ... ႐ြာကေန တစ္ခါတည္း ဟင္းေတြပါလာလို႔ ... ”

ေဒၚေဆာင္းရိပ္ထင္က ဆူေအာင့္ေနသည့္ တူမေတာ္ကို ေခ်ာ့ေခ်ာ့ေမာ့ေမာ့ေျပာေနေပမဲ့လည္း သူက သိပ္အခဲေက်ပုံမရေပ။

“ မျဖစ္ေတာ့ဘူး ငယ္ငယ္ ... ဒီကေလးကို ဟင္းခ်က္သင္ေပးမွျဖစ္ေတာ့မယ္ ... အျပင္စာေတြကို အၿမဲတမ္းဝယ္စားေနဖို႔က ဘယ္လိုမွအဆင္မေျပႏိုင္ဘူး ... သူမ်ားတကာေတြခ်က္ထားတာ သန႔္လားမသိ မသန႔္လားမသိနဲ႔ ... ကိုယ့္အိမ္မွာ ခ်က္စားတာေလာက္ ဘယ္ဟာကမ်ား သန႔္ရွင္းႏိုင္မွာလဲ ငယ္ငယ္ရဲ႕ ... သူ႔ကို အရင္က သင္ေပးမယ္လို႔ ေျပာထားတုန္းကက် ကိုးနာရီမထိုးခင္ အတန္းတက္ရမွာ ... ဟင္းခ်က္စားဖို႔အခ်ိန္မရွိဘူး ဘာဘူး ညာဘူးနဲ႔ ႏွင္းကို အေသအလဲေတြ ျငင္းထားတာ ... ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ မရရေအာင္ သင္ေပးမွျဖစ္ေတာ့မယ္ ... ဒီကေလးကို ... ”