လွမ်းရိပ်ငွေ့တို့ ကြွေလွင့်ချိန် ( လြမ္းရိပ္ေငြ႕တို႔ ေႂကြလြင့္ခ်ိန္ )

အပိုင္း ( ၆၀ ) ( Zawgyi )

ည ၁၂ နာရီေက်ာ္သြားၿပီျဖစ္သျဖင့္ ၿမိဳ႕ထဲ၌ လူအသြားအလာမ်ားလည္း တရိပ္ရိပ္နည္းပါး‌သြားေခ်ၿပီ။

ဒီညက်မွပင္ ေလာကတခြင္အလင္းေဆာင္ေပးတတ္သည့္ လေရာင္၊ ၾကယ္ေရာင္မ်ားက ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳးႏွင့္ တိတ္တခိုးေပ်ာက္ကြယ္ေနေသာေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ႀကီးသည္ စုံးစုံးျမဳပ္ေမွာင္အတိက်ကာ အထီးက်န္ဆန္မႈိင္းညႇိဳ႕ေနလ်က္ရွိ၏။

ထိုစဥ္ လမ္းမီးေရာင္မ်ားမွလြဲ၍ တိတ္ဆိတ္မည္းေမွာင္ေနေသာ လမ္းမႀကီးထက္ဝယ္ ကားနက္ျပာေလးတစ္စီးသည္ အရွိန္အဟုန္ျပင္းျပင္းျဖင့္ မရပ္မနားေျပးလႊားေန၏။

မီးပြိဳင့္မိတာေတာင္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအတိုင္း ရပ္တန္႔ျခင္းမရွိဘဲ ဘယ္အရာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္သည့္အလား အျပင္းေမာင္းႏွင္ေနပုံအရ ထိုကားနက္ျပာေလးသည္ လက္ရွိအခ်ိန္၌ အင္မတန္အလ်င္လိုေနဟန္ရွိသည္။

ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ ကားအေတာ္အတန္ရွင္းခ်ိန္ျဖစ္၍သာ ေတာ္ေသးသည္ဟုဆိုရေပမည္။ ႏို႔မို႔ဆိုလွ်င္ ဤကဲ့သို႔အရွိန္မ်ိဳး၊ ဤကဲ့သို႔ေမာင္းပုံေမာင္းနည္းမ်ိဳးျဖင့္သာဆို ေသခ်ာေပါက္ ကားခ်င္းတိုက္မိကာ ကိုယ္က်ိဳးနည္းေပလိမ့္မည္။

ယခုလည္း ထိုကားနက္ျပာေလးသည္ ေလ၏အလ်င္ကဲ့သို႔ ေမာင္းႏွင္ကာ ေနရာတစ္ခုသို႔ တစိုက္မတ္မတ္ဦးတည္ေနလ်က္ရွိသည္။

၎ကားနက္ျပာေလးထဲမွာေတာ့ ကားစတီရာတိုင္ကို ေခ်မြလုမတတ္တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ လူတစ္ေယာက္ရွိ‌ေနေလသည္။

ထိုလူသည္ ေဇာေခြၽးမ်ားျဖင့္ တစ္ကိုယ္လုံး႐ႊဲနစ္ေနလ်က္ ... ။

ကားထဲမွ ေအးျမလတ္ဆတ္ေသာ အဲကြန္းေလသည္ ထိုလူ႔အေပၚတြင္ အနည္းငယ္မွ်ပင္ သက္ေရာက္မႈမရွိေတာ့သကဲ့သို႔ ... ။

ထိုလူ၏မ်က္လုံးအၾကည့္မ်ားက ပင္လယ္သမုဒၵရာေရေအာက္သဖြယ္ စူးရွနက္ရႈိင္းေနကာ ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္တင္းတင္းေစ့ပိတ္ထား၏။ ထင္းေနေသာ ေမး႐ိုးမ်ားအရ ထိုလူသည္ တစ္စုံတစ္ခုကို ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရျဖစ္ကာ အံႀကိတ္ထား‌ပုံပင္။

မီးေတာင္လိုေပါက္ကြဲထြက္ခ်င္ေနသည့္ စိတ္အစဥ္ကို အသိတရားျဖင့္ မနည္းထိန္းခ်ဳပ္ထားရသျဖင့္ သူ႔မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးက ေသြးေၾကာမ်ားပင္ ေပါက္ထြက္‌ေတာ့မတတ္ျဖစ္ေနသည္။