လွမ်းရိပ်ငွေ့တို့ ကြွေလွင့်ချိန် ( လြမ္းရိပ္ေငြ႕တို႔ ေႂကြလြင့္ခ်ိန္ )

အပိုင္း ( ၄၅ ) ( Zawgyi )

ေတာင္တန္းေပၚက ေအးစိမ့္စိမ့္အေငြ႕အသက္မ်ားက တကယ့္ကို သာမန္ႏွင့္မတူညီဘဲ ထူးကဲစြာ ျပင္းထန္လြန္းလွ၏။

ျပတင္းေပါက္ေတြ အကုန္လုံးလုံေနေအာင္ ပိတ္ထားတာေတာင္ အေအးဒဏ္က ခႏၶာကိုယ္ထဲထိ စိမ့္ဝင္ေနသလို ခံစားေနရသျဖင့္ ေလးဆက္ ကိုယ္ေလးကို က်ဳံ႔လိုက္ကာ ေစာင္ကို ေခါင္းအထိလုံေအာင္ ဆြဲၿခဳံလိုက္သည္။

“ ေအးလိုက္တာ ”

နဂိုကတည္းက အေအးဒဏ္မခံႏိုင္သူမို႔ ႏႈတ္ကေန ၿငီးျငဴမိသြားသည္။ ေျခေရာ ေခါင္းပါမက်န္ လုံေအာင္ၿခဳံထားသည့္ၾကားထဲမွ ေအးစိမ့္မႈမ်ားက အသာစီးရေနျပန္သည္။

ထိုစဥ္ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးက အရမ္းကို ေႏြးေထြးလုံၿခဳံသည့္ ေနရာတစ္ခုကို ေရာက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။

“ အခုေရာ ေႏြးသြားၿပီလား ”

သူ႔နားထဲသို႔ ရင္းႏွီးသည့္အသံတစ္သံက တိုးဝင္လာသည္။ ဘာအသံပါလိမ့္။ ‌ထိုအသံ‌ေၾကာင့္ ပိုေႏြးေထြးသြားရသည္။ ျပင္ပမွ ေဆာင္းေလေအးေၾကာင့္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္က ေအးစက္ေနသည့္အတြက္ လူက ပိုၿပီးေႏြးသည့္ေနရာကိုပဲ ကပ္ခ်င္ေနမိသည္။

“ ကိုကို ”

ခပ္ေကြးေကြးေလးအိပ္ေနကာ တစ္ကိုယ္လုံးကို ေစာင္ႏွင့္ေထြးထားၿပီး ခ်မ္းေနရွာသည့္ ကိုကို႔ကို ဖက္ထားရင္း ဈာန္ရာင္ခ ၿပဳံးမိသြားသည္။ ‌

ကိုကို႔မ်က္ႏွာကို အုပ္ထားသည့္ေစာင္ကို ဖယ္လိုက္ေတာ့ အခုထိ မ်က္လုံးမပြင့္ေသးသည့္ ေၾကာင္ေပါက္စေလးက အရမ္းေအးေနသည္ထင္ပါရဲ႕။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲကို တျဖည္းျဖည္း ပိုပိုၿပီးတိုးဝင္လာသည္။

“ ဖက္ထားေပး ... ေအးတယ္ ”

အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနသည့္ ကိုကိုက ထိုကဲ့သို႔ ေျပာလာသျဖင့္ သူလည္း ကိုကို႔ကို ပိုတိုးဖက္ထားလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေလးတစ္ခုသာ ကြက္ေဖာ္ထားသည့္ ကိုကိုကလည္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲသို႔ အတင္းတိုးေဝွ႔ေနလ်က္ ... ။

ထိုစဥ္

“ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဒီမနက္ အာ႐ုဏ္ဆြမ္းကပ္ျဖစ္ဦးမွာလား ”