လွမ်းရိပ်ငွေ့တို့ ကြွေလွင့်ချိန် ( လြမ္းရိပ္ေငြ႕တို႔ ေႂကြလြင့္ခ်ိန္ )

အပိုင္း ( ၆၂ ) ( Zawgyi )

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပင္ရွိ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ ေမာင္းႏွင္လာေသာ ကားနက္ျပာေရာင္တစ္စီး ... ။

ေႏွးသည္ဟုလည္းမဆိုသာ၊ ျမန္သည္ဟုလည္းမဆိုေသာ အရွိန္ႏႈန္းတစ္ခုျဖင့္ ထိုကားသည္ အလိုရွိရာဆီသို႔ ခရီးဆက္ေနသည္။

ကားထဲ၌မူ တစ္ကိုယ္လုံးနက္ေစြးေနေအာင္ ဝတ္ဆင္ထားေသာ ဈာန္ေရာင္ခသည္ ၿပဳံးျခင္း၊ ရယ္ျခင္းအလ်င္းမရွိဘဲ တည္ၿငိမ္ေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ကားကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္ေမာင္းႏွင္ေနသည္။

ဈာန္ေရာင္ခ၏မ်က္ႏွာသည္ အလြန္တည္ၿငိမ္ေနေသာ္ျငား အၾကည့္မ်ားကား စူးရွလွသည္။ မာထန္လွသည္။ ျပတ္သားလွသည္။

ေယာက်ာ္းပ်ိဳတစ္ေယာက္၏မာန္မာနႏွင့္ ၿပီးျပည့္စုံေနေလသည္။

ၾကည့္ရသည္မွာ ဈာန္ေရာင္ခသည္ တစ္စုံတစ္ခုကို အေသအခ်ာ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားပုံပင္။

အနက္ေရာင္ရွပ္အက်ီလက္ရွည္ကို လက္ဖ်ံထိ ေခါက္တင္ဝတ္ထားသျဖင့္ ဈာန္ေရာင္ခသည္ ပို၍ပင္ ဆြဲေဆာင္မႈရွိကာ လူႀကီးဆန္ဆန္ေခ်ာေမာခန႔္ညားေန၏။

စတီရာတိုင္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္သြယ္သြယ္မ်ားမွာလည္း ေသြးေၾကာစိမ္းမ်ား ထင္းေနၿပီး ျပစ္ခ်က္မရွိ ရွင္းသန႔္လွသည္။

အနက္ေရာင္ဒိုင္ခြက္ႏွင့္ သားေရႀကိဳးအနက္ပါသည့္ Rolex နာရီကလည္း ဈာန္ေရာင္ခ၏ဘယ္လက္ေကာက္ဝတ္ထက္၌ ထင္းခနဲ ေပၚလြင္ေနသည္။

နဂိုကတည္းက ေခ်ာေမာခန႔္ညားၿပီး အသားျဖဴသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံးကို အနက္ေရာင္ဆင္ခ်လာသည့္အခါမွာေတာ့ ဈာန္ေရာင္ခသည္ လူတကာ ေငးၾကည့္ခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို အဘက္ဘက္က ၿပီးျပည့္စုံေန၏။

တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္႐ုံျဖင့္ လူကုံထံ အထက္တန္းစားမ်ိဳး႐ိုးမွန္း သိသာလြန္းစြာ ... ။

ညေနေစာင္းေနဝင္ရီတေရာအခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေနာက္အရပ္သို႔ ငုပ္လွ်ိဳးစျပဳေနသည့္ ေနမင္းႀကီးမွ ထုတ္လႊတ္လိုက္သည့္ လက္က်န္အလင္းေရာင္သဲ့သဲ့ဟာ ထိုကားနက္ျပာေလးေပၚသို႔ အစြမ္းကုန္ျဖာက်ေန၏။