လွမ်းရိပ်ငွေ့တို့ ကြွေလွင့်ချိန် ( လြမ္းရိပ္ေငြ႕တို႔ ေႂကြလြင့္ခ်ိန္ )

အပိုင္း ( ၃၂ ) ( Zawgyi )

တိတ္ဆိတ္မႈတို႔ ႀကီးစိုးေနသည့္ ညသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ ... ။

ၿမိဳ႕ျပျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ ဘယ္ေလာက္ပဲညဥ့္နက္ေနပါေစ လမ္းမထက္၌ လူသူအလုံးစုံကင္းရွင္းသြားသည္ဟူ၍မရွိေပ။

Night Out ထြက္သည့္လူမ်ားေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ေန႔လယ္ေန႔ခင္းမ်ားထက္‌ေတာင္ ပို၍ပင္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္ေနၾကသည္။

ထိုစဥ္ ျပည္လမ္းမထက္၌ ခပ္ျဖည္းျဖည္းေမာင္းႏွင္လာေသာ နက္ျပာေရာင္ကားတစ္စီး ... ။

ေဝွ႔ခနဲ တိုက္ခတ္လာေသာ ညေလျပည္‌ေလေအးႏွင့္အတူ ကားထဲမွ လြင့္ပ်ံ႕လာေသာ တိုးဖြညင္သာသည့္သီခ်င္းသံက ေလထုကို ေဖာက္ထြင္းကာ သာယာညိမ့္ေညာင္းစြာ ထြက္ေပၚလာသည္။

“ I still hear your voice when you sleep next to me ...
ကိုယ့္ရဲ႕ေဘးနားမွာ မင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတာင္ ကိုယ္ မင္းရဲ႕အသံေလးကို ၾကားေယာင္ေနမိတုန္းပဲ ... ”

“ I still feel your touch in my dreams ...
ကိုယ့္ရဲ႕အိပ္မက္ေတြထဲမွာေတာင္ မင္းရဲ႕အထိအေတြ႕ကို ကိုယ္ ခံစားေနမိတုန္းပဲ ... ”

“ Forgive me my weakness ...
ကိုယ့္ရဲ႕အားနည္းခ်က္ေတြကို မင္း ခြင့္လႊတ္ေပးပါ ... ”

“ But I don't know why ...
ဒါေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာကိုေတာ့ ကိုယ္ မသိဘူး ... ”

“ Without you, it's hard to survive ...
မင္းသာ မရွိဘူးဆိုရင္ ကိုယ္ ဆက္ၿပီးအသက္ရွင္သန္ႏိုင္ဖို႔ ခက္ခဲလိမ့္မယ္ ... ”

ဈာန္ေရာင္ခတစ္ေယာက္ ကားကို အာ႐ုံစိုက္ကာ ေမာင္းႏွင္ေနရင္း ေဘးခုံမွာ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္လူအား ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာျဖင့္ လွမ္းၾကည့္မိသည္။

“ Cause everytime we touch, I get this feeling ...
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ထိေတြ႕လိုက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ကိုယ္ ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးကို ရတယ္ ... ”

“ Everytime we kiss, I swear I could fly ...
ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ နမ္းရႈိက္ၾကတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာလည္း ကိုယ္ ပ်ံသန္းေနရသလိုပဲဆိုတာ က်ိန္ေျပာရဲတယ္ ... ”

“ Can't you feel my heart beat fast ...
ကိုယ့္ႏွလုံးခုန္သံေတြ အရမ္းျမန္ဆန္ေနတာကို မင္း မခံစားမိဘူးလား ... ”