လွမ်းရိပ်ငွေ့တို့ ကြွေလွင့်ချိန် ( လြမ္းရိပ္ေငြ႕တို႔ ေႂကြလြင့္ခ်ိန္ )

အပိုင္း ( ၅၅ ) ( Zawgyi )

ကိုကို႔ဒဏ္ရာမ်ားကို ေတြ႕ခဲ့ရသည့္ေနာက္ပိုင္းမွစ၍ ခန္႔မေဟာ္ဆိုသည့္အမည္က သူ႔စိတ္ထဲ မွတ္ေက်ာက္တင္ထားသကဲ့သို႔ စြဲထင္ေနခဲ့သည္။

ေငြေပးရင္ ဘာမဆိုလုပ္လို႔ရေသာ ေလာကႀကီးထဲမွာ ဒယ္ဒီက ေငြအထုတ္လိုက္ ပုံေပးထားသည့္ ဈာန္ေရာင္ခအဖို႔ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို စုံစမ္းဖို႔ဆိုတာ အရမ္းကိုလြယ္ကူလြန္းသည္။ ပိုက္ဆံပိုေပးေလ ပိုၿပီးအေသးစိတ္သိရေလျဖစ္သည္။

ေလာကမွာ ေငြက ဒုတိယဘုရားသခင္လို႔ဆိုၾကေပမဲ့ ဈာန္ေရာင္ခအတြက္ေတာ့ ေငြက လက္ေအာက္ငယ္သားသာသာပင္။

သူ ဆႏၵရွိသမွ် အရာအားလုံးကို လိုက္ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္သည့္ ခ်စ္စဖြယ္လက္ေအာက္ငယ္သားေလး ... ။

ခြၽင္းခ်က္အေနနဲ႔ ေလးဆက္ရိပ္သြင္ဆိုသည့္လူကလြဲရင္ေပါ့။

ဖန္ခြက္ထဲရွိ ဘီယာကို ေမာ့ေသာက္လိုက္ေတာ့ ေဘးနားမွာထိုင္ေနသည့္ လေရာင္က လွမ္းတားသည္။

“ ဈာန္ သိပ္မေသာက္နဲ႔ ... မင္း ဒီကို ေသာက္ဖို႔လာတာ မဟုတ္ဘူးမလား ... ၿပီးေတာ့ ဒီဆိုင္က ငါတို႔ လာေနက်မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သတိရဦး ”

လေရာင္ရဲ႕သတိေပးစကားေၾကာင့္ သူ ဘီယာခြက္ကို စားပြဲေပၚျပန္တင္လိုက္သည္။ 

ဘယ္ဘားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ကလပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ သြားတိုင္း အၿမဲ စိတ္မခ်စြာ အေဖာ္အ‌ျဖစ္ လိုက္လာေပးတတ္သူက လေရာင္ျဖစ္သည္။

ေန႔သစ္ကမူ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးႏွင့္ သိပ္ကီးမကိုက္ေပ။ လူမ်ားရင္ ေခါင္းေနာက္တယ္ဆိုသည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ အၿမဲတမ္းခ်န္ခ်န္ေနခဲ့သည္။

ဈာန္ေရာင္ခကလည္း ငယ္ငယ္ေလးကတည္းေပါင္းလာသည့္ သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာသိေနသည့္အတြက္ သိပ္မေခၚျဖစ္။

ညဥ့္နက္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒီဘား၌လည္း အေတာ္အတန္ လူစည္ကားေနၿပီျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ေတြ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ကုန္ဆုံးသြားၿပီးေနာက္

“ ဈာန္ ... ဟိုဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ ... ”

လေရာင္ ၫႊန္ျပသည့္ေနရာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ယခုမွ ဘားထဲသို႔ဝင္လာသည့္ လူတစ္စု ... ။